Dave Winfield

Dave Winfield
Ilustracja
zapolowy
Pełne imię i nazwisko

David Mark Winfield

Data i miejsce urodzenia

3 października 1951
Saint Paul

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

19 czerwca 1973

Ostatni występ

1 października 1995

Statystyki
Średnia uderzeń

0,283

Home runy

465

Uderzenia

3110

RBI

1883

Kariera klubowa
Lata Kluby
1973–1980 San Diego Padres
1981–1990 New York Yankees
1990–1991 California Angels
1992 Toronto Blue Jays
1993–1994 Minnesota Twins
1995 Cleveland Indians
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2001

Głosów

84,5% (1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Strona internetowa

David Mark Winfield (ur. 3 października 1951) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego przez 22 sezony w Major League Baseball.

Winfield został wybrany w 1969 roku w 40. rundzie draftu przez Baltimore Orioles, ale nie podpisał kontraktu podejmując studia na University of Minnesota i grę w drużynie uniwersyteckiej Minnesota Golden Gophers[1][2]. W czerwcu 1973 ponownie przystąpił do draftu i został wybrany w pierwszej rundzie z numerem czwartym przez San Diego Padres[1].

Debiut w Padres zaliczył 19 czerwca 1973 w meczu przeciwko Houston Astros, w którym zaliczył uderzenie i zdobył runa[3]. W 1977 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game, zaś rok później został pierwszym w historii klubu kapitanem zespołu[4]. W sezonie 1979 zaliczył najwięcej w National League RBI (118), po raz pierwszy w karierze zdobył Złotą Rękawicę, a w głosowaniu do nagrody MVP National League zajął 3. miejsce za Keithem Hernandezem i Williem Stargellem[4].

W grudniu 1980 jako wolny agent podpisał 10-letni kontrakt z New York Yankees wart 23,3 miliona dolarów, stając się najlepiej opłacanym wówczas zawodnikiem w MLB[4]. W 1984 do ostatniego dnia sezonu zasadniczego walczył z kolegą z zespołu Donem Mattingly o tytuł najlepszego wybijającego w American League; ostatecznie Mattingly uzyskał średnią uderzeń 0,343, a Winfield 0,340[4]. W 1989 nie zagrał w żadnym meczu z powodu kontuzji pleców, odniesionej pod koniec poprzedniego sezonu[4]. Od maja 1990 do końca sezonu 1991 był zawodnikiem California Angels, zaś w grudniu 1991 podpisał roczny kontrakt z Toronto Blue Jays, z którym rok później zdobył mistrzowski tytuł[4][5].

16 września 1993 grając w Minnesota Twins, w meczu przeciwko Oakland Athletics, zaliczył 3000. uderzenie w karierze[6]. W sezonie 1995 występował w Cleveland Indians, w którym zakończył karierę zawodniczą mając 43 lata[3]. W 2001 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[7].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienieLataŹródło
12× All-Star1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982,
1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988		[3]
7× Gold Glove Award1979, 1980, 1982, 1983, 1984, 1985, 1987[8]
6× Silver Slugger Award1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1992[8]
Zwycięzca w World Series1992[5]
Branch Rickey Award1992[9]
Babe Ruth Award1992[8]
Roberto Clemente Award1994[4]
3000 hit club[6]
Baseball Hall of Fameod 2001[7]
# 31 zastrzeżony przez Padres2001[8]

Przypisy

  1. 1 2 Dave Winfield Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  2. ↑ University of Minnesota Baseball Players Who Made it to the Major Leagues. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  3. 1 2 3 Dave Winfield Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 Dave Winfield Biography. sabr.org. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  5. 1 2 1992 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  6. 1 2 The 3000th Club - Dave Winfield. baseballhalloffame.org. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  7. 1 2 Winfield, Dave. baseballhall.org. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  8. 1 2 3 4 Dave Winfield Stats, Video Higlights, Photos, Bio. mlb.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  9. ↑ The Babe Ruth Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.