Pedinus helopioides

Pedinus helopioides – gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae. Zamieszkuje południowy wschód Europy i Azję Mniejszą.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1814 roku przez Ernsta Friedricha Germara^[1].

Chrząszcz o krępym, owalnym w zarysie ciele^[2] długości od 9 do 12 mm^[3]. Ubarwienie ma błyszcząco smolistoczarne z jaśniejszymi głaszczkami i stopami^[2].

Głowa jest poprzeczna, gęsto punktowana, na przedniej krawędzi pośrodku wykrojona, o oczach całkowicie podzielonych występami policzków. Czułki sięgają do tylnego brzegu przedplecza^[3].

Przedplecze najszersze jest u tylnego brzegu i stamtąd stopniowo zwęża się ku głowie, boki mając niezaokrąglone, niemal proste^[2][3]; w sumie jego obrys jest trapezowaty^[2]. Na jego powierzchni występują mocne, gęsto rozmieszczone, owalnie wydłużone punkty, po bokach łączące się w wzdłużne smużki. Krawędzie boczne i przednie kąty są obrzeżone delikatnymi listewkami. Kształt tarczki jest krótki i poprzeczny^[2]. Pokrywy są owalne, sklepione, o wyraźnie, dość grubo punktowanych rzędach i płaskich, gęsto, równomiernie i dość głęboko punktowanych, pozbawionych mikrorzeźby międzyrzędach^[2][3].

Odnóża przedniej pary samca mają porośnięty szczecinkami spód uda oraz silnie rozszerzone sercowato, po bokach i od spodu porośnięte rudozłotymi włoskami człony stóp od pierwszego do trzeciego; u samicy przednie uda są nagie, a człony przednich stóp wąskie, kwadratowe, co najwyżej z kilkoma szczecinkami po bokach. Odnóża środkowej pary u samca mają golenie wykrzywione i na szczytach wskutek kątowego rozszerzenia wewnętrznej strony trójkątne, a stopy pogrubione; u samicy środkowe golenie są proste i zwyczajnie ku szczytom rozszerzone, a środkowe stopy niepogrubione^[2][3]. Odnóża pary tylnej u samca mają uda dłuższe, szersze, przy tylnym brzegu opatrzone wycięciem z gęstą szczoteczką żółtobrunatnych szczecin, a golenie nieco wykrzywione i wyraźnie spłaszczone po wewnętrznej stronie; u samicy uda te mają prosty i pozbawiony szczecin brzeg tylny, a golenie są wyprostowane i walcowate^[2].

Owad ten zasiedla nasłonecznione stanowiska o charakterze stepowym, gdzie bytuje pod kamieniami i wśród traw^[3].

Gatunek palearktyczny, znany z Włoch, Słowenii, Słowacji, Węgier, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Rumunii, Bułgarii, Albanii, Grecji oraz europejskiej i anatolijskiej części Turcji^[1][3]. Z polskiego Roztocza podany raczej błędnie, prawdopodobnie wskutek pomylenia z zatępką polną^[4].