Penicillium palitans
 Morfologia Penicillium sp. | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Penicillium palitans |
| Nazwa systematyczna | |
| Penicillium palitans Westling Ark. Bot. 11(no. 1): 83 (1911) | |
Penicillium palitans Westling – gatunek grzybów z rodziny Aspergillaceae[1]. Mikroskopijny grzyb strzępkowy.
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Penicillium, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go Richard Westling w 1911 roku w Szwecji. Jens Christian Frisvad i Robert Archibald Samson w 2004 r. wyznaczyli neotyp[1]. Synonim: Penicillium palitans var. echinoconidium S. Abe 1956[2].
Morfologia i fizjologia
Kolonie na agarze Czapeka i CYA w temperaturze 25 °C rosną raczej wolno. Są aksamitne do lekko ziarnistych, z kropelkami wysięku o barwie od przeźroczystej do beżowej i zarodniki o barwie od zielonej do ciemnozielonej. Rewers kolonii jest kremowożółty do brązowożółtego, często z brązowym środkiem. Na MEA zarodniki są zielone, kolonie mają aksamitne, bladożółte lub jasnożółte do słonecznożółtych. Penicillusy dwustopniowo rozgałęzione ze wszystkimi elementami przylegającymi, ramiona o szorstkich ścianach. Konidia gładkie i prawie kuliste. Kolor i tekstura zarodników tego gatunku na YES lub CYA są tak charakterystyczne, że można je wykorzystać do odróżnienia P. palitans od P. solitum i pokrewnych gatunków z serii Viridicata, na podstawie analizy obrazu mikroskopowego[3].
Wytwarza mykotoksyny o nazwie: kwas cyklopiazonowy, fumigaklawina A i B, a także metabolity wtórne o nieznanej toksyczności: cyklopenina, cyklopenol, dehydrocyklopeptyna, cyklopeptyna, viridikatol, viridikatyna, palitantina[3].
Badania naukowe
- W Polsce podano wiele jego stanowisk, wyizolowano go z gleby, ryzosfery i siewek jodły i wielu gatunków roślin zielnych[4]. Izolowano go także z sera twardego, różnych produktów żywnościowych, sporadycznie mięsa, powietrza wewnątrz pomieszczeń, powierzchni drewnianych[3], a także z wiecznej zmarzliny[5].
- Oliwa z oliwek i olej czosnkowy hamują wzrost i rozwój P. palitans i Candida albicans, przy czym olej czosnkowy okazał się skuteczniejszym środkiem przeciwgrzybiczym[6].
- Szczep P. palitans wyizolowany ze starodawnych złóż wiecznej zmarzliny wytwarza alkaloidy klawinowe, takie jak festuklawina, fumigaklawina A i fumigaklawina B. Biosynteza alkaloidów zachodzi równocześnie ze wzrostem. Tryptofan i dodatki jonów cynku do podłoża hodowlanego stymulują syntezę alkaloidów[7].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2025-01-16] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2025-01-16] (ang.).
- 1 2 3 R.A. Samson, E.S. Hoekstra, J.C. Frisvad, Introduction to food- and airborne fungi, 2004, s. 198.
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 450, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ C.F. Kure i inni, Differentiation of Penicillium commune and Penicillium palitans isolates from cheese and indoor environments of cheese factories using M13 fingerprinting, „Food Microbiology”, 19 (2–3), 2002, s. 151, DOI: 10.1006/fmic.2001.0473.
- ↑ Amani Alhejely, Antifungal Efficacy of Garlic and Olive Oil Against Candida albicans and Penicillium palitans, „Journal of Angiotherapy”, 8 (8), DOI: 10.25163/angiotherapy.889853.
- ↑ A.G. Kozlovsky, V.P Zholifonova, T.V. Antipova, Clavine alkaloid biosynthesis by the fungus Penicillium palitans Westling 1911 isolated from ancient permafrost deposits, „Appl Biochem Microbiol”, 45, 2009, s. 182–186, DOI: 10.1134/S0003683809020112.