Piekary (Gniezno)

Piekary

Dzielnica Gniezna
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	gnieźnieński
Miasto	Gniezno
Data założenia	XX wiek
W granicach Gniezna	1 sierpnia 1977[1]
SIMC	0970750
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	62-200
Tablice rejestracyjne	PGN
Położenie na mapie Gniezna Piekary
Położenie na mapie Polski Piekary
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Piekary
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego Piekary
52°32′31″N 17°34′26″E/52,541944 17,573889

Piekary – osiedle w północno-zachodniej części Gniezna, liczące ok. 3500 mieszkańców. Cechuje się zabudową głównie jednorodzinną z lat 60. i 80. XX w. oraz kilkoma zabudowaniami wielorodzinnymi. Większa część osiedla (przy ul. Poznańskiej) jest w zabudowie szeregowej. Na osiedlu istnieją niewielkie zakłady produkcyjne branży spożywczej i odzieżowej (sklepy, pizzeria), Przedszkole nr 9, Szkoła Podstawowa nr 3. Od zachodu graniczy z dzielnicą Skiereszewo i wsią Piekary, od południa z dzielnicą Dziekanka, od wschodu z dzielnicą Stare Miasto, a od północy z dzielnicą Kustodia. Osiedle należy do dwóch parafii: ulice między ul. Poznańską, St. Czarnieckiego, a Piekary do Parafii bł. Michała Kozala w Gnieźnie, a pozostałe ulice do parafii Archikatedralnej. Rejon środkowo-zachodni, przygraniczne tereny dzielnicy położony jest w zasięgu źródeł rzeki Wrześnicy^[2].

• Agatowa
• Azaliowa
• Bartnicza
• Józefa Bema
• Bratkowa
  • Ogródki działkowe
• Bzowa
• Chłopska
• Stefana Czarnieckiego
  • Szkoła Podstawowa nr 3 im. św. Wojciecha
• gen. Jarosława Dąbrowskiego
• Drobna
• Gołębia
• Kłeckoska
  • Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gnieźnie
  • Stado Ogierów Skarbu Państwa w Gnieźnie
• Konwaliowa
• Liliowa
• Łanowa
• Malwowa
• Miodowa
• Młodzieży Polskiej
• Młyńska
• Modra
• Myśliwiecka
• Niska
• Okopowa
• Piekary
• Pogodna
• Promienista
• Radosna
  • Przedszkole nr 9 – Leśne Ludki
• Różana
• Rubinowa
• Rumiankowa
• Rzemieślnicza
• Srebrna
• Storczykowa
• Szafirowa
• Tulipanowa
• Turkusowa
• Zachodnia
• Zakątek
• Złota
• Żerniki

• Piekary, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 80 .