Pierścienica krasnoroga

Pierścienica krasnoroga
	Peribalus strictus
	(Fabricius, 1803)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Rodzina	tarczówkowate
Podrodzina	Pentatominae
Plemię	Carpocorini
Rodzaj	Peribalus
Podrodzaj	Peribalus s.str.
Gatunek	Peribalus strictus
Synonimy
	Cimex strictus Fabricius, 1803; Cimex vernalis Wolff 1804; Holcostethus strictus (Fabricius, 1803); Holcostethus vernalis (Wolff 1804); Holcostethus strictus vernalis (Wolff 1804);
	Cimex strictus Fabricius, 1803; Cimex vernalis Wolff 1804; Holcostethus strictus (Fabricius, 1803); Holcostethus vernalis (Wolff 1804); Holcostethus strictus vernalis (Wolff 1804);

Pierścienica krasnoroga^[1] (Peribalus strictus) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Morfologia

Pluskwiak o ciele długości od 8,5 do 11 mm. Policzki dłuższe od nadustka, nakrywające go. Czułki o członach drugim i trzecim całkiem jasnych, najwyżej tym ostatnim lekko u wierzchołka przyciemnionym. Przedplecze o jasnych, lekko zgrubiałych, wąskich i niepunktowanych brzegach bocznych^[2]. Skierowana ku tyłowi kłujka nie wykracza poza tylne biodra. Krawędzie tarczki pośrodku wklęśnięte. Samiec ma gładką powierzchnię zmysłową paramer i jedną parę wyrostków łączących edeagusa o zesklerotyzowanych wierzchołkach. U samic spermateka z wydłużonym zbiorniczkiem i sferycznie poszerzonym u nasady przewodem o zesklerotyzowanych ściankach^[3].

Ekologia i występowanie

Fitofagiczny polifag zasiedlający łąki, murawy, polany i zbiorowiska ruderalne^[2]. Aktywne osobniki dorosłe spotyka się od kwietnia do października. Zimę spędzają w ściółce^[1]

Gatunek palearktyczny. W Polsce pospolity^[2].

Zobacz też

Przypisy

1 2 Peribalus strictus (Fabricius, 1803). [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2019-06-27].
1 2 3 Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
↑ J. Ribes, S. Pagola-Carte, I. Zabaleguj. On some Palaearctic Carpocorini (Hemiptera: Pentatomidae: Pentatominae). „Heteropterus Revista de Entomología”. 8 (2), s. 155-169, 2008.

[ps-1] 1 2 Peribalus strictus (Fabricius, 1803). [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2019-06-27].

[Lis-2] 1 2 3 Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.

[Ribes-3] J. Ribes, S. Pagola-Carte, I. Zabaleguj. On some Palaearctic Carpocorini (Hemiptera: Pentatomidae: Pentatominae). „Heteropterus Revista de Entomología”. 8 (2), s. 155-169, 2008.

[1]

[2]

[3]