Pierre-Emerick Aubameyang

Pierre-Emerick Aubameyang
Ilustracja
Pierre-Emerick Aubameyang w barwach Arsenal FC (2018)
Pełne imię i nazwisko

Pierre-Emerick Emiliano François Aubameyang

Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1989
Laval

Obywatelstwo

gabońskie, francuskie

Wzrost

187 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Al Qadisiya FC

Numer w klubie

10

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–1997 L'Huisserie Football
1997–1998 OGC Nice
1998–1999 L'Huisserie Football
1999–2001 Stade Lavallois
2001–2005 FC Rouen
2005–2007 SC Bastia
2007–2008 AC Milan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2011 AC Milan 0 (0)
2008–2009 → Dijon FCO (wyp.) 34 (8)
2009–2010 → Lille OSC (wyp.) 14 (2)
2010–2011 → AS Monaco FC (wyp.) 19 (2)
2011 → AS Saint-Étienne (wyp.) 14 (2)
2011–2013 AS Saint-Étienne 73 (35)
2013–2018 Borussia Dortmund 144 (98)
2018–2022 Arsenal FC 128 (68)
2022 FC Barcelona 18 (11)
2022–2023 Chelsea FC 15 (1)
2023–2024 Olympique Marsylia 34 (17)
2024– Al Qadisiya FC 26 (12)
W sumie: 519 (256)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2009  Francja U-21 1 (0)
2012  Gabon U-23 3 (1)
2009–  Gabon 77 (31)
W sumie: 81 (32)
  1. ↑ Aktualne na: 18 kwietnia 2025. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Pierre-Emerick Emiliano François Aubameyang (ur. 18 czerwca 1989 w Laval) – gabońsko-francuski piłkarz, występujący na pozycji napastnika w saudyjskim klubie Al Qadisiya FC oraz wreprezentacji Gabonu, której jest kapitanem. Uczestnik Pucharu Narodów Afryki 2010, 2012, 2015, 2017 i 2021. Król strzelców Premier League w sezonie 2018/19 oraz Bundesligi w sezonie 2016/17.

Kariera klubowa

Początki

Jest wychowankiem AC Milanu, do którego trafił w wieku 17 lat wraz z braćmi – Catiliną i Willym[1]. W przeszłości reprezentował barwy Dijon FCO, Lille OSC, AS Monaco i AS Saint-Étienne[1]. Ten ostatni klub zapłacił za Gabończyka 2 mln euro[1]. W pierwszym sezonie w AS Saint-Étienne strzelił 2 gole w 14 meczach, ale w drugim zdobył ich 19 i zaliczył 8 asyst. Za to osiągnięcie otrzymał nagrodę Marca-Viviena Foé przyznawaną najlepszemu afrykańskiemu piłkarzowi w Ligue 1[1].

Borussia Dortmund

4 lipca 2013 podpisał kontrakt z Borussią Dortmund[2]. Do niemieckiego klubu przeszedł z francuskiego AS Saint-Étienne za sumę 15 mln euro. W lipcu 2013 wraz z drużyną sięgnął po Superpuchar Niemiec. 10 sierpnia rozegrał swój pierwszy mecz w Bundeslidze, w którym Borussia na wyjeździe pokonała FC Augsburg 4:0, Aubameyang zdobył w meczu trzy gole zaliczając hat-trick i dodatkowo został wybrany zawodnikiem meczu. Jest szóstym piłkarzem w historii Bundesligi, który zdobył hat-tricka w debiucie[1].

Arsenal

31 stycznia 2018 podpisał kontrakt z Arsenalem. 3 lutego 2018 strzelił bramkę w debiucie w wygranym 5:1 meczu z Evertonem[3]. 1 lutego 2022, Arsenal rozwiązał kontrakt z Aubameyangiem za porozumieniem stron[4].

FC Barcelona

2 lutego 2022 podpisał 3-letni kontrakt z FC Barceloną[5]. W katalońskim klubie zadebiutował 6 lutego w wygranym 4:2 meczu z Atlético Madryt[6]. Pierwsze trafienia zaliczył 20 lutego, strzelając łącznie trzy gole w meczu przeciwko Valencii (4:1)[7].

Chelsea

2 września 2022 ogłoszono przejście Aubameyanga do Chelsea, z którą podpisał dwuletni kontrakt[8]. Zadebiutował 6 września w meczu Ligi Mistrzów UEFA z Dinamem Zagrzeb (0:1)[9]. W Premier League w barwach Chelsea zadebiutował 1 października i strzelił bramkę w wygranym 2:1 spotkaniu przeciwko Crystal Palace[10].

Olympique Marsylia

21 lipca 2023 podpisał trzyletni kontrakt z Olympique Marsylia[11]. We francuskim klubie zadebiutował 12 sierpnia w meczu przeciwko Stade de Reims (2:1)[12]. Trzy dni później strzelił swoje pierwsze bramki w barwach OM, dwukrotnie trafiając w meczu kwalifikacji do Ligi Mistrzów UEFA z Panathinaikosem[13]. 30 listopada strzelił hat-tricka w wygranym 4:3 meczu z Ajaxem[14]. 22 lutego 2024 w meczu z Szachtarem Donieck (3:1) strzelił swoją 31. bramkę w Ligi Europy UEFA, dzięki czemu został najskuteczeniejszym zawodnikiem w historii tych rozgrywek[15].

Kariera reprezentacyjna

Podczas gry w AC Milan otrzymał propozycję gry w reprezentacji Włoch do lat 19, ale odrzucił ją[1]. Następnie zaczął grać w reprezentacji Francji do lat 21. Zadebiutował w niej w lutym 2009, w pojedynku przeciwko reprezentacji Tunezji do lat 23. 28 marca 2009 zadebiutował w reprezentacji Gabonu w wygranym 2:1 meczu przeciwko reprezentacji Maroka.

Statystyki

Klubowe

(aktualne na 22 lutego 2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
AC Milan 2007/2008 Serie A –––––00
Dijon FCO (wyp.) 2008/2009 Ligue 2 3484210––3910
Lille OSC (wyp.) 2009/2010 Ligue 1 142–1090–242
AS Monaco (wyp.) 2010/2011 1921030––232
AS Saint-Étienne (wyp.) 2010/2011 142––––142
AS Saint-Étienne 2011/2012 3616–22––3818
2012/2013 37194240––4521
Ogólnie 8737426200009741
Borussia Dortmund 2013/2014 Bundesliga 321362–91104816
2014/2015 331645–83114625
2015/2016 312543–1411–4939
2016/2017 323142–97104640
2017/2018 161313–64112421
Ogólnie 14498191500462642213141
Arsenal 2017/2018 Premier League 1310–10––1410
2018/2019 36221120128–5131
2019/2020 362224–63–4429
2020/2021 291011–83113915
2021/2022 144–13––157
Ogólnie 12868464326141116392
FC Barcelona 2021/2022 Primera División 1711––62–2313
2022/2023 10––––10
Ogólnie 1811000062002413
Chelsea 2022/2023 Premier League 151000062–213
Ogólnie 15100006200213
Olympique Marsylia 2023/2024 Ligue 1 22621–99–3316
Ogólnie 226210099003316
Ogólnie w karierze 48123333261551025353637320

Sukcesy

AS Saint-Étienne

Borussia Dortmund

Arsenal

FC Barcelona

Indywidualne

Wyróżnienia

Rekordy

Życie prywatne

Syn piłkarza Pierre’a oraz młodszy brat Catiliny i Willy’ego.

Uwagi

  1. ↑ Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 38 (17)
    Liga Europy UEFA – 56 (31)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 2 (2)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 6 (3)
  2. ↑ Uwzględniono:
    Superpuchar Niemiec – 4 (2)
    Tarcza Wspólnoty – 1 (1)
  3. ↑ Ex aequo – Sadio Mané i Mohamed Salah.
  4. ↑ Ex aequo – Danny Ings.
  5. ↑ Ex aequo – Bas Dost.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Kazimierz Oleszek. Szybki jak Bolt. „Piłka Nożna”. 46/2013 (2107), s. 26, 2013-11-12. Profus Management. ISSN 0137-4710.
  2. ↑ Borussia Dortmund sign Pierre-Emerick Aubameyang from St-Etienne. theguardian.com. [dostęp 2016-03-10]. (ang.).
  3. ↑ Redakcja, Liga angielska. Arsenal rozbił Everton, Aubameyang okrasił debiut bramką. Hat-trick Ramseya [online], Gol24, 3 lutego 2018 [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  4. ↑ Aubameyang leaves club by mutual consent [online], arsenal.com [dostęp 2022-02-04] (ang.).
  5. ↑ FC Barcelona sign Pierre-Emerick Aubameyang [online], fcbarcelona.com [dostęp 2022-02-04] (ang.).
  6. ↑ Szalony hit w Barcelonie! Sześć bramek i czerwona kartka [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  7. ↑ Pewna wygrana Barcelony na Mestalla › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  8. ↑ Telewizja Polska S.A, Wielki transfer dopięty. Gwiazda wraca do Londynu [online], sport.tvp.pl, 2 września 2022 [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  9. ↑ Wielka niespodzianka w Zagrzebiu! Dinamo lepsze od Chelsea [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  10. ↑ Mateusz Ługowski, Zwycięski debiut Pottera w Premier League! Cudowny gol Gallagher zdecydował. Crystal Palace 1:2 Chelsea [online], ChelseaPoland.com [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  11. ↑ OFICJALNIE: Pierre-Emerick Aubameyang w nowym klubie [online], Transfery.info, 21 lipca 2023 [dostęp 2023-12-02] (pol.).
  12. ↑ Marseille off to winning start against Reims [online], Ligue1 COM [dostęp 2023-12-02] (ang.).
  13. ↑ PANATHINAIKOS WYELIMINOWAŁ MARSYLIĘ, BYŁY PIŁKARZ LEGII POSTAWIŁ KROPKĘ NAD I [online], eurosport.tvn24.pl [dostęp 2023-12-02].
  14. ↑ Lesley Ngwa, Europa League: PE Aubameyang on a hat-trick as Mughe-less OM edge 10-man Ajax in seven-goal thriller [online], KICK442 Sport News, 1 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-02] (ang.).
  15. 1 2 Barcelona pozbyła się go dla Lewandowskiego. Teraz pobił historyczny rekord [online], Sport.pl, 23 lutego 2024 [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  16. ↑ Mistrzowskie koszulki już w sprzedaży! [Aktualizacja 10:12] › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2023-05-15] (pol.).
  17. ↑ Pierre-Emerick Aubameyang najlepszym piłkarzem Afryki 2015 roku [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-12-07] (pol.).
  18. ↑ Pierre-Emerick Aubameyang élu meilleur joueur africain de Ligue 1 par RFI et France 24 [online], RFI, 13 maja 2013 [dostęp 2023-12-07] (fr.).
  19. ↑ Pierre-Emerick Aubameyang named players' player of 2015/16 | Borussia Dortmund [online], bundesliga.com - the official Bundesliga website [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  20. ↑ IFFHS [online], www.iffhs.com [dostęp 2023-12-07].
  21. ↑ IFFHS [online], www.iffhs.com [dostęp 2023-12-07].
  22. ↑ Ligue 1 Team of the Year 2012-2013: Revealed - Get French Football News [online], 21 czerwca 2013 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  23. ↑ De Bruyne named PFA Player of the Year, „BBC Sport” [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  24. ↑ UEFA.com, UEFA Europa League Squad of the Season | UEFA Europa League [online], UEFA.com, 20 maja 2016 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  25. ↑ UEFA.com, UEFA Europa League Squad of 2018/19 | UEFA Europa League [online], UEFA.com, 30 maja 2019 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  26. ↑ Robert Lewandowski i Łukasz Piszczek w "11" sezonu Bundesligi. sport.interia.pl. [dostęp 2017-05-26].
  27. ↑ Robert Czykiel: Wielki wyczyn Aubameyanga. Konkurent Lewandowskiego ustanowił nowy rekord Bundesligi. sportowefakty.wp.pl, 2017-12-09. [dostęp 2018-02-04].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.