Jørn Andersen

Jørn Andersen
Ilustracja
Jørn Andersen (2011)
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1963
Fredrikstad

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Hongkong (selekcjoner)

Kariera juniorska
Lata Klub
1975–1982 Østsiden IL
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982–1984 Fredrikstad FK 64 (25)
1985 Vålerenga Fotball 22 (23)
1985–1988 1. FC Nürnberg 78 (28)
1988–1990 Eintracht Frankfurt 54 (20)
1990–1991 Fortuna Düsseldorf 42 (5)
1991–1994 Eintracht Frankfurt 44 (13)
1994–1995 Hamburger SV 18 (1)
1995 Dynamo Drezno 7 (0)
1995–1997 FC Zürich 33 (2)
1997–1999 FC Lugano 21 (0)
1999–2001 FC Locarno (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985–1990  Norwegia 27 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000–2001 FC Locarno (grający trener)
2001–2003 FC Luzern U-21
2003–2004 Rot-Weiß Oberhausen
2005–2006 Borussia Mönchengladbach (asystent)
2006 Borussia Mönchengladbach (tymczasowy)
2007 Skoda Ksanti
2007–2008 Kickers Offenbach
2008–2009 Mainz 05
2010–2011 AE Larisa
2011–2012 Karlsruher SC
2015 Austria Salzburg
2016–2018 Korea Północna
2018–2019 Incheon United FC
2021– Hongkong
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Jørn Andersen (Jörn) (ur. 3 lutego 1963 we Fredrikstad[1]) – norweski piłkarz, i trener piłkarski, reprezentant kraju, grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Norwegia

Jørn jest synem 143-krotnego norweskiego zawodnika piłki ręcznej Bjørga Andersena. Grał w młodości od połowy lat 70. w podmiejskim klubie Østsiden IL w Fredrikstad. W 1982 przeniósł się do pierwszoligowego klubu Fredrikstad FK, z którym spadł z pierwszej ligi, a następnie od razu awansował. Strzelił 25 goli w 64 meczach ligowych dla klubu w latach 1982–1984. Najważniejszym wydarzeniem było zdobycie Pucharu Norwegii w 1984 w finale przeciwko Viking FK.

Andersen przeniósł się na sezon 1985 do aktualnego mistrza Norwegii, klubu z Oslo Vålerenga Fotball. Andersen został królem strzelców z 23 golami w 22 meczach.

Niemcy

Po zakończeniu sezonu 1. divisjon w październiku 1985 1. FC Nürnberg pozyskał Andersena za 200 000 marek. Przez 3 lata strzelił 28 goli w 78 meczach ligowych dla FCN[2].

Następnie przeniósł się do Eintrachtu Frankfurt. Andersen grał w Eintrachcie do 1990, a sezon 1989/90 zakończył z 18 bramkami. Dzięki czemu został pierwszym zagranicznym królem strzelców Bundesligi[3]. Sezon 1990/91 Andersen spędził w Fortunie Düsseldorf, dla której strzelił 5 bramek w 42 spotkaniach.

Następnie powrócił do Eintrachtu, w którym występował do 1994. Podczas przerwy zimowej 1993/94 Andersen przeniósł się na rok do Hamburger SV. Kolejnym klubem było Dynamo Drezno, z którym sezon 1994/95 zakończył się spadkiem z Bundesligi. Dla Dynama zagrał w 25 meczach, w których strzelił jednego gola.

Szwajcaria

Andersen przeniósł się z Drezna do FC Zürich. Podczas przerwy zimowej 1997/98 dołączył do drugoligowego klubu FC Lugano, z którym w tym samym roku awansował do Nationalligi A.

W latach 1999–2001 występował w trzecioligowym klubie FC Locarno, gdzie pełnił także funkcję asystenta trenera. W 2000 awansował z klubem do drugiej ligi. Po sezonie 2000/01 zakończył karierę piłkarską.

Jego rekord w Bundeslidze to 243 mecze, w których strzelił 67 goli[4].

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1982 Fredrikstad FK  Norwegia 1. divisjon 21 4
1983 2. divisjon 21 18
1984 1. divisjon 22 3
1985 Vålerenga Fotball 22 23
1985/86 1. FC Nürnberg  Niemcy Bundesliga 22 5
1986/87 29 14
1987/88 27 9
1988/89 Eintracht Frankfurt 20 2
1989/90 34 18
1990/91 Fortuna Düsseldorf 33 4
1991/92 9 1
1991/92 Eintracht Frankfurt 26 9
1992/93 6 2
1993/94 12 2
1993/94 Hamburger SV 11 1
1994/95 7 0
1994/95 Dynamo Drezno 7 0
1995/96 FC Zürich  Szwajcaria Nationalliga A 28 1
1996/97 25 1
1996/97 FC Lugano 8 0
1997/98 Nationalliga B 12 1
1998/99 Nationalliga A 23 1
1999/2000 FC Locarno 1. Liga
2000/01 Nationalliga B 29 0

Kariera reprezentacyjna

Andersen zadebiutował w barwach Norwegii 17 kwietnia 1985 w przegranym 0:1 spotkaniu z NRD[5].

Andersen zagrał w eliminacjach do Mistrzostw Świata 1986 (3 spotkania) oraz Mistrzostw Świata 1990 (2 spotkania). Wystąpił również w kwalifikacjach do Mistrzostw Europy 1988 (4 spotkania, 2 bramki) oraz Mistrzostw Europy 1992 (2 spotkania).

Po raz ostatni w drużynie narodowej wystąpił 10 października 1990 w zremisowanym 0:0 starciu z Węgrami. Łącznie Andersen w latach 1985–1990 rozegrał w drużynie norweskiej 27 spotkań, w których strzelił 5 bramek[6].

Kariera trenerska

Andersen już w 2000 rozpoczął pracę szkoleniową jako grający trener w FC Locarno. Następnie został trenerem drużyny U-21 w FC Luzern, którą prowadził do 2003. Po zakończeniu pracy w Lucernie wrócił do Niemiec, aby w latach 2003–2004 kierować drugoligową drużyną Rot-Weiß Oberhausen. Po tym okresie był asystentem Horsta Köppela w Borussii Mönchengladbach.

W maju 2007 podpisał kontrakt z najwyższej klasy greckim zespołem Skoda Ksanti, lecz po zaledwie miesiącu kontrakt został rozerwany z powodów prywatnych.

Pod koniec 2007 roku podpisał kontrakt z walczącym w 2. Bundeslidze Kickers Offenbach, ale nie był w stanie uchronić ich przed spadkiem.

20 maja 2008 zastąpił Jürgena Kloppa na stanowisku trenera Mainz i pod jego rządami zespół wywalczył awans do Bundesligi. Pomimo sukcesu zespołu Andersen został zwolniony 3 sierpnia 2009.

W grudniu 2010 roku został mianowany menadżerem greckiej drużyny AE Larisa[7]. Po 24 dniach pracy, podczas których drużyna przegrała trzy mecze ligowe i odpadła z rozgrywek pucharowych, nie strzeliwszy ani jednej bramki, został zwolniony[8]. Sześć miesięcy później Andersen wrócił do Niemiec, obejmując drużynę drugiej ligi Karlsruher SC[9].

W styczniu 2015 objął posadę trenera Austrii Salzburg[10], którą opuścił w grudniu tegoż roku[11]. W maju 2016 został szkoleniowcem reprezentacji Korei Północnej[12]. Był to pierwszy raz, kiedy Korea Północna mianowała zagranicznego menedżera od 1993. W 2018 opuścił on Koreę Północną po dwóch latach pracy w zespole[13].

W czerwcu 2018 został ogłoszony nowym menadżerem południowokoreańskiej drużyny Incheon United FC w K-League[14]. Został zwolniony 15 kwietnia 2019, a Incheon znajdował się na dole tabeli po zdobyciu zaledwie czterech punktów w siedmiu meczach[15].

W grudniu 2021 Andersen został mianowany głównym trenerem Hongkongu. W czerwcu 2022 z sukcesem poprowadził drużynę w kwalifikacjach do Pucharu Azji 2023, awansując na ten turniej po raz pierwszy od 1968[16].

1 stycznia 2024 Andersen poprowadził Hongkong do historycznego zwycięstwa, pokonując Chiny 2:1 w meczu towarzyskim. To zwycięstwo oznaczało pierwszy od 29 lat triumf Hongkongu nad Chinami[17].

Rodzina

Andersen jest obywatelem Niemiec od 1993 roku. Jego syn Niklas również został piłkarzem i rozegrał jedno spotkanie w Bundeslidze (w barwach Werderu Brema).

Sukcesy

Fredrikstad FK

Valarenga

Eintracht Frankfurt

  • Król strzelców Bundesligi (1): 1989/90 (18 bramek)

Przypisy

  1. ↑ Jørn Andersen [online], kicker.de [dostęp 2024-01-10] (niem.).
  2. ↑ Jørn Andersen [online], national-football-teams.com [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  3. ↑ (West) Germany - Top Scorers [online], rsssf.org [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  4. ↑ Jørn Andersen - Matches and Goals in Bundesliga [online], rsssf.org [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  5. ↑ Jørn Andersen [online], eu-football.info [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  6. ↑ Norway - Record International Players [online], rsssf.org [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  7. ↑ Jørn Andersen fikk trenerjobb i Hellas [online], aftenposten.no [dostęp 2024-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-22] (norw.).
  8. ↑ Jörn Andersen nach 24 Tagen entlassen [online], spiegel.de [dostęp 2024-01-10] (niem.).
  9. ↑ Andersen übernimmt den KSC [online], bundesliga.de [dostęp 2024-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-08] (niem.).
  10. ↑ Jørn Andersen neuer Trainer der Salzburger Austria [online], austria-salzburg.at [dostęp 2016-08-10] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-02] (niem.).
  11. ↑ Jørn Andersen verlässt die Salzburger Austria [online], austria-salzburg.at [dostęp 2016-08-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-31] (niem.).
  12. ↑ Jørn Andersen er Nord-Koreas nye landslagstrener [online], nrk.no [dostęp 2016-08-10] (norw.).
  13. ↑ As economic sanctions bite, North Korea football coach Jorn Andersen departs [online], indianexpress.com [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  14. ↑ 인천유나이티드 새 감독에 안데르센 전 북한대표팀 감독 [online], incheonutd.com [dostęp 2024-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (kor.).
  15. ↑ Incheon United terminate contract of Norwegian coach Andersen [online], en.yna.co.kr [dostęp 2024-01-10] (kor.).
  16. ↑ Hong Kong can dare to dream after reaching Asian Cup for first time since 1968 [online], scmp.com [dostęp 2024-01-10] (ang.).
  17. ↑ AFC Asian Cup: Hong Kong boss Andersen hails team’s ‘aggression’ after they beat China for first time in 29 years [online], scmp.com [dostęp 2024-01-10] (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.