Piotr Sadzik

Piotr Sadzik (ur. 1989) – eseista, krytyk i historyk literatury, wykładowca na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego^[1], zajmuje się filozoficznymi aspektami literatury, historią literatury XX wieku, literaturą najnowszą oraz filozofią żydowską. Nominowany m.in. do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „Esej”^[2] oraz Poznańskiej Nagrody Literackiej^[3]. Finalista konkursu Nagrody Naukowe Tygodnika „Polityka”^[4].

Absolwent Międzywydziałowych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego^[5]. Autor pionierskich badań nad maranami literatury polskiej^[6][7][8]. Badacz twórczości Witolda Gombrowicza^[9][10], Leo Lipskiego^[11][10] czy Leopolda Buczkowskiego^[12][13]. W swojej perspektywie filozoficznej inspiruje się przede wszystkim dekonstrukcją i pracami Jacques'a Derridy, którego teksty wielokrotnie komentował^[14][15][16] i tłumaczył^[17][18]. W odczytaniach tekstów Derridy pozostaje bliski koncepcji „mesjańskiego witalizmu”^[19] Agaty Bielik-Robson oraz żydowskiej myśli krytycznej obecnej w pracach Adama Lipszyca^[20].

Autor kilkudziesięciu artykułów naukowych, prac zbiorowych oraz opracowań edytorskich. Jako krytyk publikował m.in. w „Dwutygodniku”^[21], „Krytyce Politycznej”^[22][23], „Znaku”^[24], „Literaturze na Świecie”^[25], „Tekstach Drugich”^[26] czy „ArtPapierze”^[27].

Juror Nagrody Literackiej m. st. Warszawy^[28].

• Widma Derridy, red. A. Bielik-Robson, P. Sadzik, Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, Warszawa 2018.

• Imiona anomii. Literatura wobec doświadczenia stanu wyjątkowego, red. P. Sadzik, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2019.

• Regiony pojedynczych herezji. Marańskie wyjścia w prozie polskiej XX wieku, Wydawnictwo Austeria, Kraków 2022 (nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „Esej”^[29], nominacja do Poznańskiej Nagrody Literackiej^[30], nominacja do Nagrody Gierowskiego i Shmeruka^[31]; laureat Nagrody Literackiej Miasta Radomia^[32]).