Pirapion redemptum
| Pirapion redemptum | |||
| (Schatzmayr, 1920) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Apioninae | ||
| Nadplemię |
Apionitae | ||
| Plemię |
Apionini/Oxystomatini | ||
| Podplemię |
Oxystomatina | ||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Pirapion redemptum | ||
| Synonimy | |||
| |||
Pirapion redemptum – gatunek chrząszcza z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Zamieszkuje Europę. Żeruje na szczodrzeńcach i janowcach.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1920 roku przez Arturo Schatzmayra pod nazwą Apion redemptum[1]. Później sklasyfikowany został w podrodzaju Pirapion w obrębie rodzaju Apion. W 1990 roku Miguel A. Alonso-Zarazaga wyniósł ten podrodzaj do rangi osobnego rodzaju[2].
Morfologia
Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,4 mm, gruszkowatym w zarysie[3]. Ubarwienie ma czarne z nieznacznym połyskiem ołowianym na pokrywach. Oskórek porastają wyraźne, białawe włoski (włosowate łuski), nie tworzące w żadnym miejscu zagęszczeń[2][3].
Głowę cechują okrągłe i wypukłe oczy[2], rzeźbione aż po przednią krawędź przedplecza ciemię[3], a czoło zaopatrzone w od trzech do pięciu wyraźnych, podłużnych rowków[2][3], z których środkowe pozbawione są owłosienia i punktowania, natomiast boczne takowe posiadają[2]. Ryjek jest krótszy i zakrzywiony silniej niż u P. immune, u samca nieco dłuższy od przedplecza, u samicy tak długi jak głowa i przedplecze razem wzięte. Czułki mają trzonki trochę krótsze niż szerokość ryjka w miejscu ich osadzenia[3].
Przedplecze jest znacznie szersze niż dłuższe, po bokach dość mocno zaokrąglone, w widoku bocznym wyraźnie sklepione. Jego powierzchnia ma grube i mniej gęsto rozmieszczone niż u P. immune punktowanie, a podłużny dołek przedtarczkowy zawsze dobrze widoczny[3]. Tarczka jest drobna[3], naga i niepunktowana. Gruszkowate, najszersze za środkiem, w tyle silnie wyokrąglone pokrywy[2] mają głębokie rzędy[3].
Ekologia i występowanie
Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się od lipca do września[3]. Są wąsko oligofagicznymi fitofagami żerującymi na janowcu barwierskim i ciernistym oraz szczodrzeńcu główkowatym i szorstkim[3][4]. Roślina żywicielska larw pozostaje nieznana[4].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Austrii (z Styrii), Węgier, północno-wschodnich Włoch, Słowenii, Rumunii (z Siedmiogrodu) oraz Bośni i Hercegowiny[1][3].
Przypisy
- 1 2 Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 168, ISBN 978-87-88757-93-4.
- 1 2 3 4 5 6 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Gattung Holotrichapion Györffy. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2025-01-15].
- 1 2 W.N. Ellis: Pirapion redemptum (Schatzmayr, 1920). [w:] Plant Parasites of Europe [on-line]. [dostęp 2025-01-18].