Piromorfit

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupa heksagonalnego zakończonego bipiramidą, niekiedy kryształy mają zarysy beczułkowate. Występuje w skupieniach ziarnistych, nerkowatych, pręcikowych, promienistych, naskorupieniach. Jest kruchy i przezroczysty, czasami bywa czerwony lub pomarańczowy (domieszki tlenku chromu). Jest izostrukturalny (izomorficzny) z mimetezytem, apatytem, wanadynitem. Często tworzy pseudomorfozy po galenie i cerusycie. Minerał ogrzany w płomieniach ognia zachowuje swój pierwotny kształt. Ma bardzo silną dyspersję oraz słaby pleochroizm. Dwójłomność piromorfitu jest bardzo wysoka i wynosi 0,01^[2].

Powstaje jako minerał wtórny w strefie utleniania kruszców ołowiu, w etapie hydrotermalnym. Towarzyszą mu najczęściej takie minerały jak galena, malachit, goethyt, kwarc, cerusyt czy mimetyt^[1].

Miejsca występowania:

• Na świecie: Rosja, Kazachstan, Australia, USA, Kanada, Niemcy, Słowacja, Wielka Brytania, Włochy.

• W Polsce: został znaleziony w kopalniach cynku i ołowiu koło Bytomia oraz na Dolnym Śląsku – Góry Sowie, Góry Kaczawskie; w Stanisławowie na Pogórzu Kaczawskim, w Rudawach Janowickich oraz w Górach Świętokrzyskich^[1].

• ma znaczenie naukowe – wskaźnik kruszcowych złóż ołowiu,
• cenny dla kolekcjonerów,
• ruda ołowiu zawiera 75% Pb.