Pistolet PSS
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
wytłumiony pistolet samopowtarzalny |
| Historia | |
| Prototypy |
1979–1983 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój |
7,62 × 41 mm SP-4 |
| Magazynek |
6 naboi |
| Wymiary | |
| Długość |
165 mm |
| Wysokość |
140 mm |
| Masa | |
| broni |
700 g (niezaładowanego), 850 g (załadowanego) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
200 m/s |
| Zasięg skuteczny |
50 m |
PSS „Wuł” (ПСС «Вул», ros. Пистолет Cамозарядный Специальный) – radziecki niewielki pistolet samopowtarzalny (kod GRAU 6P28), opracowany dla pracowników KGB oraz oddziałów Specnazu. Zaadaptowany został w roku 1983 (prace rozpoczęto w roku 1979). Jego konstruktorami byli Krasnikow, Lewczenko, Medwiecki i Petrow. Pistolet strzela specjalnie dla niego opracowaną amunicją tłoczkową, bezdźwiękową SP-4, co w konsekwencji powoduje brak konieczności stosowania jakichkolwiek zewnętrznych tłumików (pistolet wydaje dźwięk przypominający broń pneumatyczną). Amunicja ma dobre zdolności penetracyjne. Na dystansie 25 metrów przebija płytę stalową o grubości 2 milimetrów i standardowy stalowy hełm wojskowy.
Mechanizm spustowy identyczny jak w pistolecie PM – typu SA/DA z kurkiem zewnętrznym. Bezpiecznik manualny umieszczony w z lewej strony w tylnej części zamka. Magazynek jednorzędowy mieści 6 nabojów kalibru 7,62 × 41 mm (SP-4).
Pistolet PSS obecnie używany jest przez rosyjskie oddziały antyterrorystyczne.
