Pistolet maszynowy Bechowiec
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja | |
| Wyprodukowano |
co najmniej 13 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm (7,62 mm) |
| Nabój | |
| Magazynek |
pudełkowy na 32 naboje[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
445 mm[1] |
| Długość lufy |
240 mm |
| Masa | |
| broni |
2,43 kg (bez magazynka) |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
ok. 750 strz./min (obliczeniowa) |
| Zasięg skuteczny |
ok. 100 m |
Bechowiec – polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca[2]. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.
Opis konstrukcji
Bechowiec-1 posiadał zwartą konstrukcję, małe wymiary i korzystny rozkład mas. W jego konstrukcji zastosowano wiele rozwiązań dość wyrafinowanych w porównaniu z wcześniej produkowanymi pistoletami maszynowymi. Strzelał z zamka zamkniętego, co zwiększało celność ognia pojedynczego. Posiadał bezpiecznik skrzydełkowy, pełniący jednocześnie funkcję przełącznika rodzaju ognia. Pistolet maszynowy Bechowiec posiadał zamek zewnętrzny (podobnie jak w pistoletach samopowtarzalnych czy polskim pistolecie maszynowym PM-63 RAK). Zasada działania automatyki oparta była na odrzucie zamka swobodnego. Dostosowany do naboju pistoletowego 9 × 19 mm Parabellum, a kilka ostatnich egzemplarzy dostosowano do 7,62 × 25 mm naboju pistoletowego Tokariewa. Zasilanie z magazynków pudełkowych, dwurzędowych o pojemności 32 naboi.