Puchar Sześciu Narodów 2006

Puchar Sześciu Narodów 2006

2005 2007
4 lutego 2006 – 18 marca 2006
Drużyny	Anglia  Francja  Irlandia  Szkocja  Walia  Włochy
Szczegóły turnieju
Zwycięzca	Francja
Triple Crown	Irlandia
Calcutta Cup	Szkocja
Centenary Quaich	Irlandia
Millennium Trophy	Irlandia
Statystyki turnieju
Liczba meczów	15
Statystyki indywidualne
Najwięcej punktów	Ronan O’Gara (76)
Najwięcej przyłożeń	Shane Horgan, Mirco Bergamasco (po 3)

Puchar Sześciu Narodów 2006 (2006 Six Nations Championship, a także od nazwy sponsora turnieju, Royal Bank of Scotland – 2006 RBS 6 Nations) – siódma edycja Pucharu Sześciu Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy sześcioma najlepszymi zespołami narodowymi półkuli północnej. Turniej odbył się pomiędzy 4 lutego a 18 marca 2006 roku.

Wliczając turnieje w poprzedniej formie, od czasów Home Nations Championship i Pucharu Pięciu Narodów, była to 112. edycja tych zawodów. W turnieju brały udział reprezentacje narodowe Anglii, Francji, Irlandii, Szkocji, Walii i Włoch.

Rozkład gier opublikowano pod koniec marca 2005 roku^[1], sędziowie zawodów zostali natomiast wyznaczeni na początku września 2005 roku^[2][3].

Po dwóch meczach z funkcji selekcjonera walijskiej reprezentacji zrezygnował Mike Ruddock, a do końca zawodów zespół prowadził jego asystent, Scott Johnson^[4]. Do ostatniej kolejki z szansami na końcowy sukces przystępowały cztery zespoły – Francja oraz Irlandia z trzema zwycięstwami i porażką, a także Anglia oraz Szkocja z bilansem po dwa zwycięstwa i porażki, co stwarzało kilka możliwych scenariuszy^[5]:

• przy wygranych Francji i Irlandii o triumfie decydować miała lepsza różnica punktów między tymi zespołami (przed ostatnią kolejką bilans punktowy tych zespołów wynosił odpowiednio +58 i +30);
• zwycięstwo Francji – Francja pokonuje Walię oraz zachowuje lepszy bilans punktowy od Irlandii;
• zwycięstwo Irlandii – Irlandia pokonuje Anglię przy porażce Francji;
• zwycięstwo Anglii – Anglia pokonuje Irlandię minimum siedmioma punktami przy wysokiej porażce Francji (przed ostatnią kolejką bilans punktowy tych zespołów wynosił odpowiednio +58 i +18);
• zwycięstwo Szkocji – wysokie zwycięstwo Szkocji nad Włochami przy porażkach Francji i Irlandii oraz lepszym bilansie punktowym od Anglików.

W turnieju triumfowali Francuzi, którzy w ostatnim meczu pokonali Walijczyków, pozostawiając Irlandczykom konieczność zwycięstwa nad Anglią różnicą trzydziestu czterech punktów – czteropunktowa wygrana dała im jednak drugie miejsce w zawodach oraz Triple Crown^[6].

Najwięcej punktów w zawodach zdobył Ronan O’Gara^[7], zaś w kategorii przyłożeń z trzema zwyciężyli Mirco Bergamasco i Shane Horgan^[8], Brian O’Driscoll został dodatkowo wybrany najlepszym graczem turnieju^[9][10]. IRB opublikowała następnie podsumowanie statystyczno-analityczne tej edycji^[11].

W turnieju uczestniczyły:

Zespół	Stadion	Miasto	Trener	Kapitan
Anglia	Twickenham	Londyn	Andy Robinson	Martin Corry[12]
Francja	Stade de France	Paryż	Bernard Laporte	Fabien Pelous[13]
Irlandia	Croke Park	Dublin	Eddie O’Sullivan	Brian O’Driscoll[14]
Szkocja	Murrayfield	Edynburg	Frank Hadden	Jason White[15]
Walia	Millennium Stadium	Cardiff	Mike Ruddock/Scott Johnson	Gareth Thomas[16]
Włochy	Stadio Flaminio	Rzym	Pierre Berbizier	Marco Bortolami[17]

• RBS 6 Nations Fixtures & Results. rbs6nations.com. [dostęp 2017-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
• RBS 6 Nations Table. rbs6nations.com. [dostęp 2017-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)]. (ang.).

• Oficjalna strona turnieju (ang. • fr. • wł.)