Satmar

Główna synagoga dynastii Satmar w Kiryas Joel

Satmar (jid. סאַטמאַר) – dynastia chasydzka, założona na początku XX wieku przez cadyka Joela Teitelbauma w Szatmárnémeti. Jest to największa dynastia chasydzka, jej zwolennicy stanowią 20,2% światowej populacji chasydów. Grupa znana jest ze swojego antysyjonizmu.

Historia

Cadyk Joel Teitelbaum witający króla Karola II podczas jego wizyty w Satu Mare (1936)

XX wiek

Dynastia Satmar wywodzi się z wcześniejszej chasydzkiej dynastii Siget. Została założona przez Jeola Teitelbauma na początku XX wieku, gdy ten zamieszkał w Szatmárnémeti i zaczął zdobywać zwolenników wśród tamtejszych chasydów. W 1911 roku objął funkcję rabina w Irszawie, a w 1926 roku w Nagykároly. W 1928 roku został wybrany rabinem Szatmárnémeti, z powodu sprzeciwu jego przeciwników stanowisko mógł objąć jednak dopiero w 1934 roku[1]. Od początku istnienia dynastii prowadziła ona działalność antysyjonistyczną, w 1922 roku cadyk Satmar brał udział w zorganizowaniu antysyjonistycznego kongresu rabinów, który ekskomunikował syjonistów oraz polityków Agudat Israel[1].

Podczas II wojny światowej cadyk Joel Teitelbaum został uratowany z Zagłady Żydów dzięki umieszczeniu w tzw. pociągu Kastnera, zorganizowanym przez Rezső Kasztnera w 1944 roku[1]. Następnie udał się do Palestyny, gdzie przebywał kilkanaście miesięcy, nie zdobył jednak poparcia wśród tamtejszych Żydów i w 1947 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych[2], gdzie założył swój dwór w Williamsburgu[1]. Dzięki swojej charyzmie uzyskał poparcie ortodoksyjnych Żydów ocalałych z Zagłady Żydów, pochodzących głównie z Węgier, Galicji, Słowacji i Rumunii[1], co doprowadziło do znacznego zwiększenia roli dynastii w kształtowaniu chasydyzmu po II wojnie światowej[3].

Od lat 50. XX wieku grupa pozostaje w konflikcie z dynastią Belz, co spowodowane było udziałem bełskich chasydów w wyborach parlamentarnych w Izraelu. Cadyk Joel Teitelbaum oskarżył wówczas Aharona Rokeacha o syjonizm, porównując go do biblijnego Aarona, a Izrael do złotego cielca[4]. Od tego czasu konflikt ten objawia się m.in. przez bojkotowanie przez chasydów Satmar produktów oznaczonych certyfikatami koszerności wystawionymi przez chasydów Belz[5].

W 1968 roku cadyk Joel Teitelbaum doznał rozległego udaru, który znacząco osłabił jego możliwość ruchu i komunikacji. Od tego czasu faktycznymi przywódcami ruchu zostali jego żona, Fajga, oraz inni ważniejsi rabini. Cadyk zmarł 19 sierpnia 1979 roku, według doniesień prasowych w jego pogrzebie miało wziąć udział ponad 100 tysięcy osób[6]. Kolejnym cadykiem został jego bratanek, Mosze Teitelbaum, syn Chaima Cwiego Teitelbauma i jednocześnie cadyk dynastii Siget[6].

W latach 70. XX wieku zwolennicy dynastii założyli wieś Kiryas Joel w mieście Monroe. Konflikty chasydów z mieszkańcami doprowadziły w 2019 roku do powstania osobnego miasta, Palm Tree, w skład którego weszło Kiryas Joel[7][8][9].

XXI wiek

Groby cadyków Joela i Moszego Teitelbauma oraz ich żon w Kiryas Joel
Cadyk Zalman Teitelbaum (2015)

Około 2016 roku liczba rodzin przynależących do dynastii wynosiła 26078, co stanowiło 20,2% światowej populacji chasydów[10]. Chasydzi Satmar stanowią 42% wszystkich chasydów zamieszkujących Nowy Jork, a w dzielnicy Williamsburg stanowią aż 62% chasydów[11]. Zamieszkują także Los Angeles, Montreal, Antwerpię, Londyn, Buenos Aires i Jerozolimę[1].

W społecznościach zamieszkiwanych przez chasydów Satmar działa tzw. policja moralności[12].

Po śmierci Moszego Teitelbauma w 2006 roku doszło do podziału dynastii pomiędzy jego dwóch synów: Aarona i Zalman Teitelbaum. Aaron przewodzi w większości chasydom Satmar zamieszkującym Kiryas Joel, a Zalman Williamsburg[9][1].

W 2012 roku cadyk Belz Issachar Dow Rokeach próbował zakończyć konflikt z dynastią wysyłając delegację dziesięciu sędziów rabinicznych, aby odwiedzili groby Joela i Moszego Teitelbaumów, gdzie w imieniu cadyka poprosili o przebaczenie za ewentualne krzywdy wyrządzone ich godności[5][13].

W 2013 roku wysoko postawiony członek grupy, Nechemya Weberman został skazany na karę 103 lat pozbawienia wolności za przestępstwa seksualne i molestowanie dzieci[14][15][16].

W wyborach na burmistrza Nowego Jorku w 2013 i 2019 roku chasydzi Satmar poparli kampanię wyborczą Billa de Blasio[17][18]. W wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2016 roku chasydzi Satmar poparli kandydaturę Hillary Clinton[19][20][21]. W 2017 roku Aaron Teitelbaum potępił uznanie przez Stany Zjednoczone Jerozolimy za stolicę Izraela[22][23][24].

W 2018 roku Zalman Teitelbaum poparł w wyborach na gubernatora Nowego Jorku Andrewa Cuomo[25]. W 2019 roku sklep prowadzony przez członków grupy w Jersey City stał się celem zamachu. W ataku zginęło dwóch chasydów, pracownik sklepu oraz policjant, dwóch sprawców ataku zostało zastrzelonych przez policję. Jeden ze sprawców ataku powiązany był z ruchem Black Hebrew Israelites[26].

Podczas pandemii COVID-19 przeludnienie wśród chasydów Satmar doprowadziło do bardzo dużej liczby zachorowań wśród członków grupy. Pomimo oficjalnych zakazów chasydzi Satmar potajemnie prowadzili zajęcia w prowadzonych przez nich jesziwach[9][27].

Przed wyborami na burmistrza Nowego Jorku w 2021 roku Aaron i Zalman Teitelbaumowie poparli Andrewa Yanga[28][29], ostatecznie Aaron Teitelbaum poparł Erica Adamsa[30]. Wyrażał również publicznie sprzeciw wobec polityki Donalda Trumpa i „trumpizmu[31]. W 2022 roku chasydzi Satmar poparli kandydaturę Kathy Hochul na gubernatora Nowego Jorku[32].

W kulturze

Społeczność Satmar żyjąca w Williamsburgu została ukazana w miniserialu Unorthodox wyprodukowanym dla platformy Netflix, opartym na książce Deborah Feldman[33][9].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Allan Nadler, Satmar Hasidic Dynasty [online], encyclopedia.yivo.org [dostęp 2025-04-18].
  2. Biale i in. 2018 ↓, s. 708.
  3. Wodziński 2019 ↓, s. 342.
  4. Biale i in. 2018 ↓, s. 691.
  5. 1 2 Biale i in. 2018 ↓, s. 692.
  6. 1 2 Samuel Heilman, EXCLUSIVE: How A Hasidic Dynasty Handles A Succession Crisis [online], The Forward, 2 czerwca 2017 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  7. Palm Tree becomes first official ultra-Orthodox town in America [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  8. Josh Nathan-Kazis, Why Are Satmars Calling New Hasidic Town ‘Palm Tree’? [online], The Forward, 10 listopada 2017 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  9. 1 2 3 4 Aiden Pink, Who are the Satmar, a Hasidic Jewish sect in the news — and the TV show ‘Unorthodox’ [online], The Forward, 29 kwietnia 2020 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  10. Wodziński i Spallek 2019 ↓, s. 219.
  11. Wodziński i Spallek 2019 ↓, s. 216.
  12. Rukhl Schaechter, Inside Hasidic Modesty Patrols [online], The Forward, 26 grudnia 2012 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  13. Gil Ronen, Historic Reconciliation between Hassidic Dynasties [online], Israel National News [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  14. Nechemya Weberman's 103-Year Sentence Cut In Half [online], The Forward, 9 lutego 2013 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  15. Colleen Long, US Jew sentenced to 103 years for sexual abuse [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  16. Nechemya Weberman Gets 103 Year Sentence [online], The Forward, 22 stycznia 2013 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  17. Benjamin Gladstone, Hasidic New Yorkers Urged To Donate To De Blasio’s Struggling Campaign [online], The Forward, 8 sierpnia 2019 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  18. Josh Nathan-Kazis, Satmar Group Endorses Bill de Blasio for Mayor, Setting Stage for Election Day Battle [online], The Forward, 4 września 2013 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  19. Josh Nathan-Kazis, Why So Many Ultra-Orthodox Jews Will Vote for Hillary Clinton — Not Donald Trump [online], The Forward, 8 listopada 2016 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  20. Allison Kaplan Sommer, 'Friend of the Jews' Hillary Clinton Endorsed by ultra-Orthodox Satmar Sect [online], haaretz.com, 7 listopada 2016 [dostęp 2025-04-18].
  21. Orly Harari, Satmar group: Vote for Hillary [online], Israel National News [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  22. Satmar Rebbe Condemns U.S. Recognition Of Jerusalem As Israel’s Capital [online], The Forward, 11 grudnia 2017 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  23. Head of Satmar Hasidic sect slams US recognition of Jerusalem [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  24. Satmar rebbe condemns US recognition of Jerusalem as Israel’s capital [online], The Jerusalem Post | JPost.com, 11 grudnia 2017 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  25. Alyssa Fisher, Cuomo Won Satmar Rebbe’s Endorsement After Promising Hands Off Yeshivas [online], The Forward, 5 września 2018 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  26. Ari Feldman, Violent Attack Upends Years Of Quiet, Happy Growth In Jersey City Hasidic Haven [online], The Forward, 12 grudnia 2019 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  27. Molly Boigon, Underground Satmar yeshivas sanctioned by administrators, recordings reveal [online], The Forward, 22 kwietnia 2020 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  28. Jacob Kornbluh, Andrew Yang racks up more Hasidic endorsements, locking up Orthodox voting bloc [online], The Forward, 25 maja 2021 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  29. Andrew Silow-Carroll, Top New York City mayoral candidates vie for ultra-Orthodox endorsements [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  30. Jacob Kornbluh, Satmar group endorses Eric Adams for mayor, setting stage for battle over Orthodox vote [online], The Forward, 9 czerwca 2021 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  31. Jacob Kornbluh, Hasidic rabbi assails Trumpism rampant among the Orthodox [online], The Forward, 9 listopada 2022 [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  32. Jacob Henry, NY governor endorsed by Satmar Hasidic movement, securing tens of thousands of votes [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2025-04-18] (ang.).
  33. James Poniewozik, Review: ‘Unorthodox,’ a Stunning Escape From Brooklyn, „The New York Times”, 25 marca 2020, ISSN 0362-4331 [dostęp 2025-04-18] (ang.).

Bibliografia

  • David Biale i inni, Hasidism: a new history, Princeton ; Oxford: Princeton University Press, 2018, ISBN 978-0-691-17515-7.
  • Marcin Wodziński, Chasydyzm: wszystko co najważniejsze, Kraków ; Budapeszt ; Syrakuzy: Wydawnictwo Austeria, 2019, ISBN 978-83-7866-213-6 [dostęp 2025-04-14].
  • Marcin Wodziński, Waldemar Alfred Spallek, Chasydyzm: atlas historyczny, Kraków ; Budapeszt ; Syrakuzy: Wydawnictwo Austeria, 2019, ISBN 978-83-7866-308-9.