Shattuckit
 Shattuckit, wielkość: 6,0×4,9×2,9 cm | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Cu5(SiO3)4(OH)2 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5,5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała w dwóch kierunkach |
| Układ krystalograficzny | |
| Gęstość |
4.11 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
od jasnoniebieskiego do ciemnoniebieskiego |
| Rysa |
niebieska |
| Połysk |
matowy do jedwabistego |
| Współczynnik załamania |
(dwójłomność): nα = 1.753, nβ = 1.782, nγ = 1.815 |
Shattuckit (ang. shattuckite) – minerał z gromady krzemianów łańcuchowych. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Do niedawna shattuckit i plancheit były uważane za tożsame minerały[1]. Nazwa pochodzi od nazwy miejsca odkrycia - kopalni Shattuck w Bisbee (Arizona). Jest minerałem wtórnym do malachitu. Często tworzy pseudomorfozy po malachicie, kuprycie, kwarcu, dioptazie[2]. Jest minerałem o barwie od jasnoniebieskiej do ciemnoniebieskiej. Przeświecający do nieprzezroczystego. Połysk szklisty do jedwabistego. Krystalizuje się w układzie rombowym. Kryształy mają pokrój wydłużonych słupów. Łupliwość doskonała w dwóch kierunkach. Przełam nierówny. Skupienie drobnoziarniste, włókniste, rzadziej zbite. Występuje w strefie utleniania rud miedzi. Występowanie: USA - kopalnie Shattuck, Bisbee, Ajo; Zair - Katanga, Namibia - Kunene. Znaczenie głównie kolekcjonerskie. Sporadycznie używany do wyrobu biżuterii, zwykle w formie kaboszonów[3][2].
Galeria
Shattuckit z malachitem, Kaokoveld Mine, Namibia.
Shattuckit z malachitem, New Cornelia mine, Ajo, Arizona.
Przypisy
- ↑ Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 331. ISBN 83-01-12493-8.
- 1 2 The mineral shattuckite.
- ↑ The mineral shattuckite.
Bibliografia
- Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 331. ISBN 83-01-12493-8.