Sika (lud)

Sika
Ilustracja
Populacja

180 tys.

Miejsce zamieszkania

Indonezja (Flores)

Język

sika, indonezyjski

Religia

chrześcijaństwo (katolicyzm), wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Pokrewne

Bimowie, Mangarajowie, Lio

Sika, także Sikka[1][2]indonezyjska grupa etniczna z przesmyku środkowo-wschodniej części wyspy Flores, zamieszkująca obszar administracyjny (kabupaten) Sikka[2]. Ich populacja wynosi 180 tys. osób[3]. Należą do grupy ludów bima-sumbajskich[4].

Posługują się językiem sika z wielkiej rodziny austronezyjskiej[1][2]. Pod względem językowym są blisko spokrewnieni z ludem Solor[3]. Ludność Τana ’Ai, zamieszkująca tereny górskie, ma odrębną tożsamość etnolingwistyczną[1].

Ślady podłoża przedaustronezyjskiego w języku sika sugerują złożony przebieg osadnictwa w regionie[5]. Sika stanowią autochtoniczną populację wyspy Flores. Wśród ludności górskiej występuje bardziej tradycyjna kultura materialna niż wśród mieszkańców wybrzeża, którzy znaleźli się pod wpływem misjonarzy chrześcijańskich i przejęli elementy kultury europejskiej[2]. Wyznają katolicyzm, część z nich utrzymuje tradycyjne wierzenia (kult przodków i kulty agrarne)[2].

Zajmują się rolnictwem opartym na systemie żarowym (ryż, kukurydza, maniok, proso, sorgo, orzech ziemny, palma kokosowa), hodowlą zwierząt (konie, mniejsza rogacizna, drób), rybołówstwem przybrzeżnym. Na zachodzie obszaru przybrzeżnego stosują nawadnianie. Rozwinęli rzemiosło – tkactwo i plecionkarstwo[2].

U grup zachodnich podstawą organizacji społecznej są rody patrylinearne. U grup wschodnich występuje bilateralny system pokrewieństwa[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 E.D. Lewis, Charles E. Grimes, Sika, [w:] Darrell T. Tryon (red.), Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995 (Trends in Linguistics. Documentation 10), s. 601–610, DOI: 10.1515/9783110884012.1.601, ISBN 978-3-11-088401-2, OCLC 868970232 (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 A.A. Biernowa, Sikka, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 481–482, ISBN 5-85270-155-6, OCLC 40821169 [zarchiwizowane z adresu 2016-06-30] (ros.).
  3. 1 2 Sikanese, [w:] Encyclopædia Britannica, 20 lipca 1998 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] (ang.).
  4. A.A. Biernowa, Bima-sumbanskije narody, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 98, ISBN 5-85270-155-6, OCLC 40821169 [zarchiwizowane z adresu 2016-06-30] (ros.).
  5. David Gil, The Mekong-Mamberamo linguistic area, [w:] N.J. Enfield, Bernard Comrie (red.), Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2015 (Pacific Linguistics 649), s. 266–355, DOI: 10.1515/9781501501685, ISBN 978-1-5015-0168-5, OCLC 909907686 [dostęp 2025-01-29] (ang.), patrz s. 334.

Linki zewnętrzne

  • Gregory Forth, Culture Summary: Flores, [w:] eHRAF World Cultures, New Haven: Human Relations Area Files, Yale University, 2019 [dostęp 2025-01-29] (ang.).