Siodło (Pieniny)
![]() | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Wysokość |
955 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Trzy Korony, 959 m |
Położenie na mapie gminy Czorsztyn ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego ![]() | |
Siodło – znajdująca się na wysokości ok. 955 m n.p.m. niewielka płaśń pod północną ścianą Trzech Koron w Pieninach[1]. Na niektórych mapach zaznaczana jest jako przełęcz[2]. W punkcie tym sprzedawane są w sezonie turystycznym bilety wstępu na platformę widokową na Okrąglicę – najwyższy szczyt Trzech Koron (982 m). Bilety, w tym samym dniu, upoważniają również do wstępu na Sokolicę – drugi co do atrakcyjności widokowej szczyt Pienin. Na platformie widokowej mieści się jednak tylko 15 osób i w sezonie, przy dobrej pogodzie tworzą się duże kolejki. Samo podejście na Okrąglicę trwa 15 min i prowadzi sztucznie wykonaną galerią, a następnie metalowymi schodami. Platforma i podejście ubezpieczone jest balustradą[1].
Na skalistej płaśni Siodła miejsca jest niewiele i jest ono całkowicie zacienione. Pod dużymi drzewami znajduje się niewielka budka pracownika Pienińskiego Parku Narodowego sprzedającego bilety i estetycznie wykonane tablice dydaktyczne. 7 lipca 2002 r. w jedno z drzew uderzył piorun. Jak zwykle w lipcu czekała tu na wejście na szczyt grupka kilkudziesięciu turystów. Pięciu z nich zostało porażonych. Zabrał ich śmigłowiec TOPR wezwany przez pracownika; wszyscy wyszli z wypadku szczęśliwie[3].
Znajduje się w Pienińskim Parku Narodowym w granicach wsi Sromowce Niżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn[4].
Szlaki turystyczne
– ze Szczawnicy przez przeprawę promową Nowy Przewóz, Sokolicę, Czertezik, Czerteż, Bajków Groń, Zamkową Górę, Ostry Wierch i Siodło na Trzy Korony. Przejście zajmuje ok. 4 h. Powrót możliwy krótszą trasą przez przełęcz Szopkę.
Przypisy
- 1 2 Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 174–175, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, s. 1, ISBN 83-87873-07-.
- ↑ Kazimierz Zarzyckj, Roman Marcinek, Sławomir Wróbel, Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, ISBN 83-7073-288-7.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-04-05].

_location_map.png)


