Sorok Tatary

Sorok Tatary
Keturiasdešimt Totorių
Ilustracja
Drewniany meczet tatarski
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Pogiry

Populacja (2011)
 liczba ludności


451

Położenie na mapie rejonu wileńskiego
Mapa konturowa rejonu wileńskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sorok Tatary”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Sorok Tatary”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sorok Tatary”
Ziemia54°34′00″N 25°10′12″E/54,566667 25,170000

Sorok Tatary[1] (lit. Keturiasdešimt Totorių) − wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Pogiry, na południe od Wilna. W 2011 roku liczyła 451 mieszkańców[2]. Miejscowość zamieszkana jest przez Tatarów. Znajduje się w niej drewniany meczet tatarski z 1815 roku otoczony cmentarzem muzułmańskim (mizarem) z nagrobkami pochodzącymi z XVI i XVII wieku. Łącznie we wsi są cztery mizary: Wielka Zireć, Drozdowska Zireć, Stara Zireć i mizar przy meczecie[3]. Ponadto działają szkoła podstawowa i Dom Wspólnoty Tatarskiej (od 2014 roku)[4].

Historia

Sorok Tatary to jedna z najstarszych osad tatarskich na Litwie. Według tradycji, Tatarów osiedlił tu książę Witold, który po wyprawie nad Don w 1397 roku, sprowadził jeńców pojmanych w bitwach stoczonych z chanem perekopskim. Jedna z wersji głosi, że nazwa wsi (starorus. sorokъ ‘czterdzieści’) pochodzi od 40 rodzin tatarskich sprowadzonych przez Witolda, według innej − od czterech rotmistrzów tatarskich, których żony urodziły w sumie 40 synów[5]. W 1558 roku wzmiankowany jest po raz pierwszy miejscowy meczet, który spłonął potem w czasie wyprawy Napoleona na Rosję[4].

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie trockim, w gminie Międzyrzecz[6]. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[7] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], do 1 kwietnia 1927 w gminie Landwarowo, następnie w gminie Rudomino[8][9].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 na niepodległej Litwie.

Demografia

Około 1905 roku miejscowość liczyła 321 mieszkańców (310 – w okolicy, 6 – w zaścianku, 5 – w majątku)[10], w 1931 roku – 272 mieszkańców[8], w 1959 roku – 264 mieszkańców, w 1970 roku – 375 mieszkańców[11], w 1979 roku – 452 mieszkańców[12], w 1989 roku – 396 mieszkańców[13], w 2001 roku – 438 mieszkańców[14].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu trockiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai – Vilniaus apskritis. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai. [dostęp 2021-11-29]. (lit.).
  3. Andrzej Drozd, Marek M. Dziekan, Tadeusz Majda, Meczety i cmentarze Tatarów polsko-litewskich, Katalog Zabytków Tatarskich, Warszawa: "Res Publica Multiethnica", 1999, s. 34, ISBN 978-83-909001-1-7.
  4. 1 2 Keturiasdešimt Totorių. Visuotinė lietuvių enciklopedija. [dostęp 2022-07-17]. (lit.).
  5. Tomasz Krzywicki: Litwa : przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2005, s. 511. ISBN 83-89188-40-6.
  6. Sorok Tatary, pow. trocki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 85.
  7. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  8. 1 2 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 72.
  9. Dz.U. z 1927 r. nr 24, poz. 189
  10. И.И. Гошкевичъ: Виленская губернія. Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣніямъ. Вильна: Губернская Типографія, 1905, s. 332.
  11. Lietuvos TSR kaimo gyvenamosios vietovės 1959 ir 1970 metais (visasąjunginių gyventojų surašymų duomenys). Vilnius: Centrinė statistikos valdyba prie Lietuvos TSR Ministrų Tarybos, 1974, s. 749.
  12. Lietuvos TSR kaimo gyvenamosios vietovės (1979 metų Visasąjunginio gyventojų surašymo duomenys). Vilnius: Lietuvos TSR Centrinė statistikos valdyba, 1982, s. 717.
  13. Kaimo gyvenamosios vietovės (1989 metų Visuotinio gyventojų surašymo duomenys). Vilnius: Lietuvos Respublikos statistikos departamentas, 1993, s. 783.
  14. Vilniaus apskrities kaimo gyvenamosios vietovės ir jų gyventojai. Vilnius: Statistikos departamentas prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės, 2003, s. 129. ISBN 9955-588-04-7.