Stanisław Moryto

Stanisław Moryto

Imię i nazwisko	Stanisław Włodzimierz Moryto
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1947 Łącko
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 2018 Warszawa
Instrumenty	organy
Zawód	kompozytor, organista, wykładowca akademicki
Wydawnictwo	Acte Préalable
Odznaczenia

Stanisław Włodzimierz Moryto (ur. 8 maja 1947 w Łącku, zm. 5 czerwca 2018^[1] w Warszawie^[2]) – polski kompozytor i organista. Rektor Akademii Muzycznej i Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.

Urodził się w rodzinie Tadeusza (1914–1969), działacza kulturalnego, organisty, i Heleny z domu Smajkiewicz (1921–2009). Miał braci Wacława, prawnika, i Tadeusza Witolda (1951–1998), nauczyciela, oraz siostrę Cecylię po mężu Biernacką^[3][4][5], nauczycielkę. Początkowo od ojca pobierał naukę gry na fortepianie i na organach. Później uczęszczał do szkoły muzycznej w Nowym Sączu gdzie uczył się w klasie fortepianu prof. Janiny Wojtas. Ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Warszawie^[3]. Następnie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie uzyskał dwa dyplomy: w zakresie gry na organach u prof. Feliksa Rączkowskiego (1971) i w zakresie kompozycji u prof. Tadeusza Paciorkiewicza (1974). W latach 1973–1981 był przewodniczącym polskiej sekcji organizacji Jeunesses Musicales International.

20 sierpnia 2002 otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych^[6]. W latach 1996–2002 był prorektorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Później przez trzy lata zajmował stanowisko dziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, a w latach 2005–2012 pełnił funkcję rektora Akademii Muzycznej i następnie Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Był mężem Bożeny z domu Rzepkowskiej, z zawodu muzyka. Ich córki, Dorota została konserwatorem sztuki, a Agata, grafikiem^[3].

Zmarł 5 czerwca 2018, pochowany 13 czerwca 2018 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[1] (kwatera 40B dod.-2-11)^[7].

• Koncert na organy małe, wielkie i orkiestrę symfoniczną (1974)
• Nokturny na baryton i orkiestrę kameralną, sł. K.K. Baczyński (1975)
• Tryptyk na chór a capella (1976)
• Elegie na sopran i fortepian (1977)
• Ilustracje na baryton i zespół kameralny, sł. W. Katarzyński (1978)
• Rapsod na sopran i smyczki, sł. R.M. Rilke (1979)
• Verset na organy (1979)
• Das Echo fernster Glückserinnerung na baryton i zespół kameralny, sł. S. Przybyszewski (1981)
• Aria i chorał na skrzypce (1982)
• Retrospekcje na orkiestrę (1983)
• Cantio polonica na organy (1985)
• Vers libre na perkusję solo (1985)
• Koło na saksofon (1986)
• Aforyzmy na sopran i zespół kameralny (1987)
• Fantazja na wiolonczelę i smyczki (1987)
• Conductus na 2 akordeony i organy (1988)
• Per uno solo na perkusję (1988)
• E-la na akordeon (1989)
• Cztery antyfony na sopran i organy (1992)
• Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (1992)
• Trzy psalmy na chór mieszany a cappella (1994)
• Święty Boże na sopran, tenor i chór a cappella (1995)
• Te Deum na sopran, chór i orkiestrę dętą (1995)
• Da pacem Domine na organy (1997)
• Pieśni kurpiowskie na chór żeński a cappella (1997)
• Veni Creator na organy (1998)

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2012)^[8]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001)^[9]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)^[10]
• Medal „Polonia Mater Nostra Est” (2014)

• Krzyż Wielki Orderu pro Merito Melitensi (Zakon Maltański, 2007)^[11]
• Honorowa Odznaka Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (2008)^[12]

• I nagroda w Konkursie Młodych Kompozytorów Związku Kompozytorów Polskich w Warszawie za Nokturn na baryton i orkiestrę kameralną (1975)
• III nagroda w Konkursie im. Artura Malawskiego w Krakowie za Ilustracje na baryton i zespół kameralny (1978)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1980)
• II nagroda w konkursie kompozytorskim w Białymstoku (1981)
• III nagroda w Konkursie Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych w Warszawie za Aforyzmy na sopran i zespół kameralny (1987)
• 5 nagród w konkursie kompozytorskim Warszawskiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich (w latach 1982–1987)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1995)
• Nagroda miasta Legnicy (2000, 2008)
• Nagroda im. Brata Alberta (2008)
• Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (2009)
• Nagroda „Fryderyk” Akademii Fonograficznej w kategorii Kompozytor Roku (2010)
• Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011)
• tytuł doktora honoris causa Keimyung University w Daegu w Korei Południowej (2011)^[13]
• Nagroda ZAiKS-u za propagowanie polskiej muzyki współczesnej (2015)^[12]

Źródło:^[3][11].

• Moryto Stanisław. univ.gda.pl. [dostęp 2013-09-10].
• Stanisław Moryto, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .
• Stanisław Moryto. polmic.pl. [dostęp 2020-05-28].