Tadeusz Paciorkiewicz

Tadeusz Paciorkiewicz

Data i miejsce urodzenia	17 października 1916 Sierpc
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1998 Warszawa
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, organista, pedagog
Odznaczenia
Strona internetowa

Tadeusz Paciorkiewicz (ur. 17 października 1916 w Sierpcu, zm. 21 listopada 1998 w Warszawie) – polski kompozytor, organista i pedagog.

Studia muzyczne w zakresie organów ukończył pod kierunkiem Bronisława Rutkowskiego w Konserwatorium Warszawskim w 1943 roku, w zakresie kompozycji zaś pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, w roku 1951.

W lutym 1945 roku wyjechał do Płocka, gdzie założył Szkołę Muzyczną im. Karola Szymanowskiego. Założona przez niego szkoła miała charakter 5-letniej szkoły zawodowej oraz szkoły umuzykalniającej. Przy szkole funkcjonowało również przedszkole muzyczne. W 1949 roku szkoła została rozszerzona i przyjęła charakter średniej szkoły muzycznej. Placówka ta szybko stała się bazą życia muzycznego w Płocku i okolicy. Przy szkole bowiem skupiała się szeroka działalność społeczna w zakresie chórów oraz szkolenia dyrygentów chórów amatorskich. Działała tam również sekcja teatralna.

W 1947 roku zadebiutował jako koncertujący organista, nagrywając również dla Polskiego Radia.

W 1949 roku opuścił Płock i z całą rodziną przeniósł się do Łodzi, gdzie poświęcił się całkowicie pracy pedagogicznej i kompozytorskiej. Do 1959 roku uczył harmonii, kontrapunktu i innych przedmiotów teoretycznych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.

Od 1954 roku podjął równoległą pracę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, dojeżdżając tam na dwa dni w tygodniu. Od 1959 roku razem z rodziną zamieszkał ostatecznie w Warszawie, gdzie kontynuował działalność pedagogiczną i kompozytorską. W PWSM w Warszawie, przemianowanej później na Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina, przeszedł kolejno wszystkie stopnie awansów naukowych: docenta, profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. Przez wiele kadencji był dziekanem wydziału pierwszego (kompozycji, dyrygentury i teorii), a w latach 1969–1971 piastował urząd rektora uczelni. Za swoją pracę pedagogiczną i twórczą otrzymał wiele wyróżnień i nagród.

Dorobek twórczy Tadeusza Paciorkiewicza obejmuje wszystkie gatunki muzyki instrumentalnej, wokalnej i wokalno-instrumentalnej (ponad 370 pozycji).

W skład tego dorobku wchodzi twórczość baletowo-operowa, kantatowo-oratoryjna, symfoniczna, chóralna, kameralna, solistyczna, dla orkiestr dętych oraz muzyka teatralna i filmowa. Głównymi pozycjami w tym dorobku są między innymi: 4 symfonie, 17 koncertów (na fortepian, klawesyn, skrzypce, altówkę, wiolonczelę, harfę, organy, obój, puzon, trąbkę, dwoje skrzypiec), 3 kwartety smyczkowe, 4 kwintety (fletowy, fortepianowy, na 5 instrumentów dętych i na 5 akordeonów), sonaty (na organy, fortepian, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i fagot), 3 opery (w tym dwie radiowe), balet oraz oratorium „De Revolutionibus”.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-24)^[1].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (1985)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1971)
• Medal ZAiKS-u (1998)^[2]
• Honorowa Odznaka ZAiKS-u (1978)^[2]

• Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki III stopnia (1969)^[3]
• Nagroda Ministra Obrony Narodowej III stopnia w dziedzinie muzyki (1974)^[4]

• Tadeusz Paciorkiewicz, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .

• Strona poświęcona Tadeuszowi Paciorkiewiczowi. [dostęp 2009-10-25]. (pol. • ang.).
• Tadeusz Paciorkiewicz na zdjęciach w bibliotece Polona