Zbigniew Rudziński

Zbigniew Rudziński

Data i miejsce urodzenia	23 października 1935 Czechowice
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	9 maja 2019 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog
Odznaczenia

Zbigniew Rudziński (ur. 23 października 1935 w Czechowicach, zm. 9 maja 2019 w Warszawie^[1]) – polski kompozytor i pedagog.

Gry na fortepianie uczył się początkowo prywatnie, a następnie w Państwowej Szkole Muzycznej w Warszawie (1949−1956). W 1952 ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie^[2]. W latach 1952–1953 studiował filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1956–1962 studiował kompozycję w klasie Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1965–1966 studiował w Paryżu u Nadii Boulanger w ramach stypendium Rządu Francuskiego. W 1968 założył zespół „Ad Novum” specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. W latach 1970–1971 studiował w Holandii jako stypendysta Rządu Holenderskiego.

Zbigniew Rudziński w latach 1962–1968 pełnił funkcję dyrektora działu muzycznego Warszawskiego Studia Filmów Dokumentalnych. Od 1973 wykładał kompozycję, instrumentację symfoniczną oraz współczesne techniki kompozytorskie w Akademii Muzycznej w Warszawie, z tytułem docenta (1975), a następnie z tytułem profesora zwyczajnego (od 1989). W latach 1980–1981 był dziekanem Wydziału Kompozycji, w latach 1981–1984 prorektorem warszawskiej uczelni.

Prowadził wykłady podczas International Conference on New Musical Notation na State University Ghent w Belgii (1974), International Seminar for Composers w Ohrid w Jugosławii (1975), International Summer Composition Courses (1977 – Wenecja, 1978 – Olsztyn, 1979 – Kazimierz nad Wisłą), Internationales Jugend Festspieltreffen w Bayreuth w Niemczech (1983−89), w Akademii Sibeliusa w Helsinkach (1987), Royal Academy of Music w Londynie (1990) i Keimyung University w Daegu w Korei Południowej (1993, 1996, 2000−2005).

Od 1960 był członkiem Związku Kompozytorów Polskich – członkiem Zarządu Głównego (1968−1980), skarbnikiem (1981−1982) oraz sekretarzem generalnym ZKP (1985−1986). Pełnił funkcję dyrektora Composer’s Workshop w Bayreuth (1983−1989).

Spuścizną Rudzińskiego jest bogata twórczość kameralna, w tym wiele utworów na instrumenty perkusyjne. Napisał kilka zbiorów piosenek dla dzieci, niektóre z nich do dzisiaj obecne są w szkolnych programach muzyki. Skomponował wiele dzieł symfonicznych oraz 2 opery. Równolegle tworzył muzykę do filmów, oraz słuchowisk radiowych, a także filmów animowanych dla dzieci.

• 1960 – Nagroda na Konkursie Kompozytorskim z okazji 150-lecia Konserwatorium Warszawskiego za „Sonatę na 2 kwartety smyczkowe, *fortepian i kotły”
• 1962 – II Nagroda (I nie przyznano) na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za „Epigramy” na flet, chór i perkusję
• 1979, 1985 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za działalność pedagogiczną
• 1986 – Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży
• 1988 – Nagroda na Neue Musiktheater-Werkstatt w Berlinie za operę „Manekiny”
• 1991 – Nagroda Związku Kompozytorów Polskich

• 1975 – Srebrny Krzyż Zasługi
• 2010 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[3]
• 2015 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

• Sonata for piano, OLYMPIA OCD 316
• Sonata (wyk. Andrzej Dutkiewicz – fortepian) MUZA Polskie Nagrania
• Requiem for the War Victims, Polskie Nagrania MUZA, SX 1595

• Zbigniew Rudziński, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .
• Filmy w Internetowej bazie filmu polskiego
• Sylwetka na stronach Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. chopin.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)].