Starszy sierżant sztabowy
| Aktualne oznaczenie stopnia | |
 kurtka nieprzemakalna | |
| Oznaczenie stopnia do 2004 | |
 naramiennik | |
 kurtka nieprzemakalna |
Starszy sierżant sztabowy (st.sierż. szt.) – stopień wojskowy w Wojskach Lądowych, Siłach Powietrznych, Wojskach Specjalnych, także stopień służbowy w Służbie Więziennej, gdzie nadal występuje.
W Wojsku Polskim wprowadzony w 1967 roku[1]. Odpowiadał starszemu bosmanowi sztabowemu w Marynarce Wojennej. W czasie II wojny światowej istniał tylko stopień starszy sierżant. W 2004 stopień został zniesiony. Taki stopień natomiast istnieje jako stopień służbowy w Służbie Więziennej.
W Siłach Zbrojnych PRL należał do grupy podoficerów starszych[2].
Podoficerowie zawodowi, żołnierze rezerwy oraz osoby niepodlegające obowiązkowi służby wojskowej posiadający stopień wojskowy starszy sierżant sztabowy (starszy bosman sztabowy) zostali mianowani z dniem 1 stycznia 2014 roku na stopień młodszy chorąży (młodszy chorąży marynarki)[3].
Oznaczenia
Oznaczenie stopnia w Wojsku Polskim to dwie srebrne krokiewki i pasek na naramiennikach i otoku czapki; naramienniki obszyte matowosrebrną taśmą[4].
Zgodnie z przepisami ubiorczymi żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku starszy sierżant sztabowy nosił na przodzie otoku czapki garnizonowej haftowaną bajorkiem oznakę w kształcie litery "V" skierowaną kątem w dół, o ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, oraz drugi znak w kształcie litery "V", umieszczony wewnątrz w odstępie 2 mm. Na dole pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery "V", Naramiennik obszyty wokół taśmą szerokości 8 mm z wyjątkiem wszycia przy rękawie; na naramiennikach wewnątrz obszycia – znak w kształcie litery "V" (krokiewka). Rozwarcie ramion krokiewki w kierunku guzika naramiennika – pod kątem 60 st; odległość od wszycia rękawa do wierzchołka krokiewki 2 cm. Drugi znak w kształcie litery "V", umieszczony wewnątrz w odstępie 4 mm, oraz bezpośrednio pod oznaką pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa[5].
Przypisy
- ↑ MEW 1971 ↓, s. III/205.
- ↑ Podręcznik dowódcy drużyny. s. 66.
- ↑ Dz.U. z 2013 r. poz. 1355
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 411.
- ↑ Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku. s. 49-55.
Bibliografia
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa (R–Ż). T. III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.