Stenopterapion intermedium
| Stenopterapion intermedium | |||
| (Eppelsheim, 1875) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Apioninae | ||
| Nadplemię |
Apionitae | ||
| Plemię |
Apionini/Oxystomatini | ||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Stenopterapion (Stenopterapion) | ||
| Gatunek |
Stenopterapion (Stenopterapion) intermedium | ||
| Synonimy | |||
| |||
Stenopterapion intermedium – gatunek chrząszcza z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję. Żeruje na sparcetach.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1875 roku przez Eduarda Eppelsheima pod nazwą Apion intermedium[1].
Morfologia
Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,4 mm, wydłużonym, ubarwionym czarno, czasem z lekkim połyskiem stalowym lub spiżowym, zwłaszcza na pokrywach. Na wierzchu ciała oskórek jest stosunkowo gęsto porośnięty długimi włoskami[2].
Głowa ma szerokość większą niż długość[2]. Na czole obecny jest tylko jeden pośrodkowy rowek nagi i niepunktowany, pozostałe rowki czoła są punktowane i owłosione[3]. Na ciemieniu punktowanie jest gęste, rozciąga się w tył poza tylne krawędzie oczu na dystans wynoszący połowę średnicy oka i tam jest ostro odgraniczone od gładkiej powierzchni stawowej głowy. Ryjek samca jest niemal tak długi jak głowa i przedplecze razem wzięte, prawie walcowaty, niemal do wierzchołka owłosiony i gęsto punktowany. Ryjek samicy jest wyraźnie dłuższy niż głowa i przedplecze razem wzięte, idealnie walcowaty, cieńszy i znacznie silniej zakrzywiony oraz skąpiej punktowany niż u płci przeciwnej[2].
Przedplecze w obrysie jest na boki dość wyraźnie rozszerzone i trochę sześcioboczne[2]. Głębokie[3], gęste[2][3], grube punkty na jego powierzchni dzielą głównie dystanse znacznie mniejsze od ich średnic[2]. Co najmniej półtorakrotnie dłuższe niż razem szerokie pokrywy są mocno połyskujące[2], pozbawione szczecinek wyspecjalizowanych[3].
Ekologia i występowanie
Owad preferujący stanowiska suche i ciepłe, zwłaszcza o wapiennym podłożu[4]. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są monofagicznymi fitofagami żerującymi na sparcetach. Notowane są ze sparcety piaskowej i siewnej. Endofagiczna larwa żeruje, drążąc korytarze w białym rdzeniu łodygii[4][5]. Tam też następuje jej przepoczwarczenie[5].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bułgarii oraz europejskiej części Rosji, a w Azji z syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, anatolijskiej części Turcji, Kazachstanu i Iranu[1]. W Polsce występuje głównie w południowo-wschodniej części kraju[6].
Przypisy
- 1 2 Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 150-152, ISBN 978-87-88757-93-4.
- 1 2 3 4 5 6 7 Stanisław Smreczyński: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 98a Ryjkowce – Curculionidae. Wstęp i podrodzina Apioninae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1965.
- 1 2 3 4 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
- 1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowcowate prócz ryjkowców – Curculionioidea prócz Curculionidae.. „Katalog Fauny Polski”. 23 (18), 1992.
- 1 2 W.N. Ellis: Stenopterapion intermedium (Eppelsheim, 1875). [w:] Plant Parasites of Europe [on-line]. [dostęp 2025-01-11].
- ↑ species: Stenopterapion (Stenopterapion) intermedium (E. Eppelsheim, 1875). [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2025-01-11].
