Strączków

Strączków
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

sandomierski

Gmina

Samborzec

Liczba ludności (2011)

179[1][2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-650[3]

Tablice rejestracyjne

TSA

SIMC

0807091[4]

Położenie na mapie gminy Samborzec
Mapa konturowa gminy Samborzec, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Strączków”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Strączków”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Strączków”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Strączków”
Ziemia50°38′07″N 21°33′47″E/50,635278 21,563056[5]

Strączków – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Samborzec[4][6][7].

Integralne części wsi Strączków[4][6]
SIMCNazwaRodzaj
0807100Strączków Klimontowskiczęść wsi


Położenie

Wieś o zabudowie zwartej, usytuowana na wyżynie, przy drodze powiatowej nr. 0800T z Samborca do Klimontowa. Przepływa przez nią rzeka Kępianka. Powierzchnia zajmowana przez miejscowość wynosi 189,86 ha, graniczy od wschodu z Chobrzanami i Gorzyczanami, od południa z Ryłowicami, od zachodu z Jachimowicami, a od północy z Janowicami[7].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości powstała w XIII wieku. W 1277 r. miejscowość figurowała w dokumentach pod nazwą Stranczlów, znajdował się w niej folwark. Wieś należała do uposażenia Opactwa Cystersów w Koprzywnicy. Wymienił ją legat papieski, biskup firmański Filip w łacińskim dokumencie z lipca 1279 r. wystawionym w Budzie na Węgrzech potwierdzając opatowi klasztoru Cystersów w Koprzywnicy prawo do pobierania dziesięciny z szeregu polskich wsi w tym między innymi ze Strączkowa[8]. W ostatnim ćwierćwieczu XVI wieku wieś znajdowała się w województwie sandomierskim i należała bezpośrednio do klasztoru[9].

Od 1954 Strączków stanowił część gminy Klimontów (był włączony w skład Gromadzkiej Rady Narodowej w Chobrzanach), a od 1973 r. – gminy Samborzec[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Demografia

Pod koniec XVIII wieku wieś zamieszkiwało 53 osób, a w 1864 roku liczba ta urosła do 65[7]. W 2011 roku liczba ludności Strączkowa wynosiła 179[1][2].

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Strączkowa zawarty w tabeli 1[10].

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych
Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miasta		 Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada CHOBRZANY
  1. Strączków
  1. Choiny – las, pole
  2. Koprzywnickie – pole
  3. Lesińce – pole
  4. Ugorki – pole

Przypisy

  1. 1 2 Wieś Strączków w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-02-20], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. 1 2 GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1210 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 131743
  6. 1 2 Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. 1 2 3 4 Strączków - Sołectwa - O gminie - Gmina Samborzec [online], www.samborzec.pl [dostęp 2022-11-17].
  8. ↑ Piekosiński 1886 ↓, s. 144.
  9. ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
  10. ↑ Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 32. Powiat sandomierski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1970, s. 10.

Bibliografia

  • Franciszek Piekosiński: Monumenta Meadievii Historica. Codex diplomaticus Poloniae minoris, Volumes 9-10. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1886, s. 40-41.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.