Tarczka (broń biała)

Szpada wyposażona w dwie symetryczne tarczki

Tarczka – element rozbudowanej osłony rękojeści w broni białej, w postaci płytki, często lekko wklęsłej zapewniającej dodatkową ochronę dłoni użytkownika w trakcie walki[1].

Tarczki mogą być umocowane zarówno poziomo (patrząc z na broń wiszącą pionowo w dół), jak i pionowo. Może wchodzić w skład jelca lub też stanowić samodzielny jelec (tzw. jelec tarczkowy; przykładem jelców tarczkowych są tsuby mieczy japońskich)[2]

Tarczki przybierają zróżnicowane formy: koła, owalu lub kształtów wysoce ozdobnych (często są też bogato zdobione)[2]. Element szczególnie popularny w szpadach i niektórych typach rapierów (pappenheimer). Tarczki mogą być zwrócone stroną wklęsłą zarówno w kierunku rękojeści, jak i sztychu. W tym drugim przypadku mogą pełnić funkcję analogiczną do taszki, chroniąc wlot pochwy przed dostawaniem się do niej wody i zanieczyszczeń[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Włodzimierz Kwaśniewicz 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym, wyd. 1981, s. 204.
  2. 1 2 Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski: Słownik uzbrojenia historycznego. Warszawa: PWN, 2010, s. 9. ISBN 978-83-01-16260-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.