Hakowanie świata

W 2015 Cambridge Analytica, brytyjska firma zajmująca się doradztwem politycznym, rozpoczęła pracę w kampanii Teda Cruza, na rzecz zdobycia przez niego nominacji Republikanów w wyborach prezydenckich w USA w 2016. Niezależne dochodzenia w sprawie eksploracji danych, wraz z relacjami informatorów o wpływie firmy na kampanię na rzecz Brexitu w 2016, doprowadziły do skandalu związanego z wpływem mediów społecznościowych na wybory polityczne^[13].

Skandal Cambridge Analytica polegał na pozyskiwaniu big data. Zebrane dane miały zostać wykorzystane jako część strategii sprzedaży obejmującej tworzenie masowych kampanii, w których do użytkowników dociera się w sposób spersonalizowany. Mogło to zniekształcać dokonywanie wyborów przez wyborców w Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii i prowadziło do oskarżeń o współudział, w procederze, firm zarządzających mediami społecznościowymi, takimi jak Facebook^[14]. Nielegalne gromadzenie danych osobowych przez Cambridge Analytica zostało po raz pierwszy zgłoszone w grudniu 2015 przez Harry’ego Daviesa, dziennikarza The Guardian. Doniósł on, że Cambridge Analytica pracowała dla senatora Stanów Zjednoczonych Teda Cruza i wykorzystywała dane zebrane z kont milionów osób na Facebooku bez ich zgody^[15].

Facebook odmówił skomentowania tej historii, poza stwierdzeniem, że prowadzi dochodzenie^[8]. Kolejne doniesienia pojawiły się w szwajcarskiej publikacji Das Magazin autorstwa H.Grassegera i M.Krogerusa (2016), Carole Cadwalladr w The Guardian (2017) i M.Schwartza w The Intercept (2017). Brittany Kaiser, była dyrektor ds. rozwoju biznesu w Cambridge Analytica, ujawniła, że wszystko, co zostało opublikowane o udziale Cambridge Analytica w kampanii Brexit i kampanii Teda Cruza, było prawdą. Publiczne doniesienia o skandalicznym postępowaniu Cambridge Analytica spowodowały, że Mark Zuckerberg, założyciel Facebooka, musiał oficjalnie zeznawać przed kilkoma komisjami Kongresu Stanów Zjednoczonych^[16].

Akcja filmu toczy się równolegle w dwóch okresach czasowych: okres działania Cambridge Analytica oraz wypowiedzi i komentarze sporządzone w trakcie realizacji filmu.

Profesor David Carroll zwraca uwagę na ujawniony przez dyrektora generalnego Cambridge Analytica Alexandra Nixa, w Channel 4, fakt, że firma posiada 5000 rekordów danych na temat każdego amerykańskiego wyborcy. Carroll podjął prawną próbę odzyskania swoich danych z pomocą prawnika Raviego Naika, eksperta w dziedzinie prywatności danych w Wielkiej Brytanii^[20]. Nie otrzymał w tej sprawie odpowiedzi. 4 lipca 2017 Carroll złożył skargę do Biura Komisarza ds. Informacji (ICO) w Wielkiej Brytanii. Decyzją ICO nałożono kary na SCL i Facebook^[21][a].

Julian Wheatland wypowiada się w obronie działań Cambridge Analytica.

Równolegle do działań Carrolla, toczą się prace dziennikarki śledczej Carole Cadwalladr nad wpływami Cambridge Analytica na kampanie wyborcze w różnych krajach^[22].

Jej prace prowadzą do sygnalisty (ang. whistle-blower) Christophera Wylie, który wyjaśnia w jaki sposób mikrotargetowanie^[b][24], w połączeniu z masowym gromadzeniem danych, zostało wykorzystane do wpływania na procedury wyborcze z możliwością zniekształcenia rezultatu wyborów^[25][14]. Wywiady Cadwalladr z Wylie w The Observer ujawniają, w jaki sposób taktyka profilowania psychograficznego została przeprowadzona z wykorzystaniem danych użytkowników z Facebooka, uzyskanych z pomocą profesora Uniwersytetu Cambridge, Aleksandra Kogana^[26]. Zarzuty te upubliczniają skandal Cambridge Analytica. Wylie zostaje wezwany i składa zeznania w brytyjskim parlamencie.

Zeznania Wylie’go zostały spisane w książce jego autorstwa Mindf*ck i po jej opublikowaniu w 2019 stały się istotną częścią skandalu Cambridge Analytica^[27]. W trakcie składania zeznań Wylie wskazuje byłą dyrektor Cambridge Analytica, Brittany Kaiser jako osobę, która uczestniczyła w pracach Cambridge Analytica i posiada znaczną wiedzę o poczynaniach tej firmy w kampaniach politycznych.

W trakcie batalii prawnej Carrolla, SCL ogłosiła upadłość. Praca Cambridge Analytica została uznana za naruszającą brytyjskie przepisy dotyczące prywatności. ICO wydało oświadczenie, w którym stwierdziło: „Gdyby SCLE^[c] nadal istniało w swojej pierwotnej formie, naszym zamiarem byłoby nałożenie na firmę znacznej grzywny za poważne naruszenia zasady pierwszej DPA1998, tj. nieuczciwe przetwarzanie danych osobowych w celach politycznych, w tym w celach związanych z kampaniami prezydenckimi w USA w 2016”^[29].

Twórcy filmu śledzą Brittany Kaiser w Tajlandii, gdzie rozważa ona zostanie sygnalistką i upublicznienie informacji o Cambridge Analytica lub unikanie zapytań i pytań prasy. Kaiser postanawia wrócić do Waszyngtonu, aby się przyznać do udziału w niechlubnej procedurze wykorzystywania danych osobistych. Z pomocą konkretnych dokumentów ze swoich osobistych archiwów Cambridge Analytica, Kaiser wyjaśnia skuteczne mikrotargetowanie, przez Cambridge Analytica, niczego niepodejrzewających osób, szczególnie tych, które nazywa „persuadables”^[d] w wyborach w Stanach Zjednoczonych w 2016.

Kaiser komentuje zeznania Alexandra Nixa przed Komisją ds. mediów w brytyjskim parlamencie, jako kłamliwe. W rozważaniach Kaiser i pomocy w rozstrzygnięciu jej rozterek uczestniczy Paul Hilder, w Tajlandii i w USA.

Przytoczone w filmie kilkuminutowe wystąpienie Cadwalladr na konferencji TED 2019 jest konstatacją rozważań, dotyczących afery Cambridge Analytica, które zdarzyły się w trakcie wyborów politycznych oraz postawienie pytań jakie skutki społeczne oraz dla indywidualnych ludzi przyniesie, w przyszłości, zbieranie i wykorzystywanie danych osobistych przez nowoczesne technologie^[30].