Torula herbarum

Torula herbarum
Ilustracja
Zarodniki
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Gromada

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Pleosporales

Rodzina

Torulaceae

Rodzaj

Torula

Gatunek

Torula herbarum

Nazwa systematyczna
Torula herbarum (Pers.) Link
Mag. Gesell. naturf. Freunde, Berlin 3(1-2): 19 (1809)
Zapadająca się komórka wierzchołkowa w łańcuchu konidiów

Torula herbarum (Pers.) Link – gatunek mikroskopijnych grzybów zaliczany do klasy Dothideomycetes[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Torula, Torulaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Monilia herbarum. W 1809 r. Johann Heinrich Friedrich Link przeniósł go do rodzaju Torula[1][1]. Synonimy[2]:

  • Monilia herbarum Pers. 1801
  • Torula herbarum f. quaternella Sacc. 1913
  • Torula monilis Pers. 1795

Morfologia i rozwój

Na podłożu Descr MFC-1391 kolonie początkowo mniej lub bardziej punktowe, później zlewające się, aksamitne, czarne[3]. Po 2 tygodniach hodowli w temperaturze 25 °C kolonie pokrywają całą szalkę Petriego. Są płaskie, gładkie i równomiernie rozmieszczone, z umiarkowanie rozrośniętą grzybnią powietrzną i wyraźnym brzegiem. Rewers oliwkowoszary[4]. Grzybnia wegetatywna złożona z delikatne rozgałęzionych łańcuchów o długości do 200 µm. Konidia powstają na ich końcu lub z boku i składają się z brązowych, napęczniałych komórek o zaokrąglonych po obu stronach końcach ze zwężeniami na septach. Liczba sept zwykle 2–3, rzadko 1 lub 4, powierzchnia kolczasta, brązowa, długość 9–26 µm i grubość 5–7,5 µm[3]. Komórka wierzchołkowa jest zwykle jaśniej zabarwiona niż komórki dolne i po osiągnięciu dojrzałości ma tendencję do zapadania się do wewnątrz, tworząc charakterystyczną strukturę zwaną „komórką koronową (koroną)”. Łańcuchy łatwo się rozpadają. Mogą mieć wzór zygzakowaty, w którym jedna gałąź jest bardziej dominująca (wzrost sympodialny)[4].

T. herbarum rośnie w temperaturach 24–28 °C. Wzrost nie występuje poniżej –5 °C i powyżej 37 °C[5].

Występowanie

Gatunek kosmopolityczny, występujący na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[6]. Grzyb saprotroficzny rozwijający się na szczątkach roślinnych, drzewnych i glebie, często na martwych łodygach roślin zielnych lub w nich. Powoduje zgniliznę[7]. Jest kolonizatorem wtórnym, co oznacza, że zazwyczaj rozwija się tylko na powierzchni już poddanej kolonizacji przez inne grzyby[8].

Własności lecznicze

Torula herbarum wytwarza kilka metabolitów wtórnych, takich jak herbaryna, dehydroherbaryna, O-metyloherbaryna. Dehydroherbaryna i herbaryna wykazują słabe działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwamebowe wobec Entamoeba histolytica. Dehydroherbaryna wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze i fitotoksyczne i ma działanie przeciwwirusowe przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A[9]. Działa przeciwdrobnoustrojowo na wiele gatunków bakterii, w tym Staphylococcus aureus i Escherichia coli. Herbaryna nie wykazywała tak silnych właściwości przeciwdrobnoustrojowych[10]. Kiedy te dwie substancje chemiczne zbadano pod kątem cytotoksyczności, wykazały zmniejszony wpływ na normalną linię komórkową, ale większy wpływ na komórki raka piersi[10].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-03] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-02-03] (ang.).
  3. 1 2 T. Matsushima, Icones Microfungorum a Matsushima Lectorum, 1975, s. 1–209 [dostęp 2024-02-03] (ang.).
  4. 1 2 Pedro W. Crous i inni, The Genera of Fungi – fixing the application of the type species of generic names – G 2: Allantophomopsis, Latorua, Macrodiplodiopsis, Macrohilum, Milospium, Protostegia, Pyricularia, Robillarda, Rotula, Septoriella, Torula, and Wojnowicia, „IMA Fungus”, 6 (1), 2015, s. 163–198, DOI: 10.5598/imafungus.2015.06.01.11, PMID: 2620342, PMCID: PMC4500082.
  5. ↑ M.V. Kadkol, K.S. Gopalkrishnan, N. Narasimhachari, Isolation and Characterization of Naphthaquinone Pigments from Torula Herbarum (Pers.). Herbarin and Dehydroherbarin, „The Journal of Antibiotics”, 24 (4), 2003, s. 245–248, DOI: 10.7164/antibiotics.24.245, PMID: 5572751 [dostęp 2024-02-03].
  6. ↑ Występowanie Torula herbarum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-03] (ang.).
  7. ↑ E.V. Bogomolova, D.W. Minter, Torula herbarum. Descriptions of Fungi and Bacteria, „CABI Descriptions of Fungi and Bacteria”, 159, 2003 [dostęp 2024-02-03].
  8. ↑ H.J. Hudson, Fungal biology, Cambridge: Cambridge University Press, 1992, s. 74, ISBN 978-0521427739.
  9. ↑ Richard J. Cole, Milbra A. Schweikert, Handbook of Secondary Fungal Metabolites – Volume 1, Academic Press, 2003, s. 839–843, ISBN 978-0-12-179461-3.
  10. 1 2 M.E. Osman i inni, Production of Herbarin and Dehydroherbarin by Endophytic Chaetosphaeronema sp. (KY321184) isolated from Nepeta septemcrenata and Evaluation of their Bioactivities, „South African Journal of Botany”, 117, 2018, s. 174–183, DOI: 10.1016/j.sajb.2018.05.018.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.