Tsilaisyt

Tsilaisyt
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

NaMn
3
Al
6
[(OH)
4
/(BO)
3
/Si
6
O
18
]
(borokrzemian sodu, manganu i glinu)[1]

Twardość w skali Mohsa

7–7,5[2]

Przełam

nieregularny/nierówny, muszlowy[2], półmuszlowy[3][4]

Łupliwość

słaba, niewyraźna[2]

Pokrój kryształu

pryzmatyczny, igiełkowy[2], piramidalny[3]

Układ krystalograficzny

trygonalny[2], heksagonalny[3]

Właściwości mechaniczne

kruchy[2]

Gęstość

2,9–3,1 g/cm3[2]

Właściwości optyczne
Barwa

zielona, ciemnożółta, brunatna[1], pomarańczowo-żółta, brązowożółta[2]

Rysa

biała[3][4]

Połysk

szklisty[1][4]

Współczynnik załamania

1,615–1,651 (jednoosiowy)[2]

Inne

dwójłomność: 0,0180–0,0200[2]

Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza

9.CK.05[4]

Tsilaisyt – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do rodziny turmalinów[1][4].

Nazwa pochodzi od miejsca odkrycia - kopalnia Tsilaisina na Madagaskarze[3][5][4].

Tsilaisyt bogaty w fluor nazywany jest fluortsilaisytem[4] i posiada wzór NaMn2+3Al6(Si6O18)(BO3)3(OH)3F.

Właściwości

Zawiera w składzie do 3% manganu[5]. Krystalizuje w układzie trygonalnym. Posiada pryzmatyczny lub igiełkowy pokrój. Występuje w skupieniach promienistych, włóknistych i masywnych. Jest minerałem kruchy, przezroczystym do półprzezroczystego[2]. Ma szklisty połysk. Jest piezo- i piroelektryczny[2][4].

Występowanie

Spotykany w pegmatytach, granitach, niektórych skałach metamorficznych, w wysokotemperaturowych żyłach hydrotermalnych i w osadach[5]. Towarzyszą mu skalenie[3], elbait, kwarc, albit, lepidolit, mikroklin, granat, muskowit, beryl, szerl, apatyt i spodumen[5][4]. Występuje na Madagaskarze, w Mozambiku, Nepalu i Rosji[1], Czechach, Japonii, we Włoszech[4].

Zastosowanie

• wyjątkowo cenny kamień kolekcjonerski[1]

• okazjonalnie stosowany do wyrobu biżuterii[1];

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Jerzy Żaba, Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów, Wydawnictwa Videograf SA, 2024, s. 456, ISBN 978-83-8293-231-7.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Tsilaisite [online], National Gem Lab [dostęp 2025-05-12] (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 John W. Anthony i inni red., Tsilaisite, [w:] Handbook of Mineralogy, 2001–2005, Mineralogical Society of America [dostęp 2025-05-12] (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Tsilaisite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-04-20] (ang.).
  5. 1 2 3 4 Tsilaisite [online], Classic Gem [dostęp 2025-04-20].