USS Spruance (DDG-111)

USS „Spruance” (DDG-111)
Klasa	niszczyciel rakietowy
Typ	Arleigh Burke
	Historia
Stocznia	Bath Iron Works
Położenie stępki	14 maja 2009
Wodowanie	6 czerwca 2010
	US Navy
Wejście do służby	1 października 2011
Los okrętu	w służbie
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 6700 t; pełna: 9200 t
Długość	160 m
Szerokość	20 m
Zanurzenie	10 m
Materiał kadłuba	stal
	Napęd
	4 turbiny gazowe General Electric LM2500-30 o mocy 100 000 KM napędzające 2 śruby
Prędkość	33 węzły
Zasięg	8100 km przy prędkości 20 węzłów
	Uzbrojenie
	1 x 32 wyrzutnie, 1 x 64 wyrzutnie MK 41 systemu VLS wyposażonych w 90 x RIM-67 SM-2, BGM-109 Tomahawk lub rakietotorpedy VL-Asroc; 1 x armata 127 mm L/62; 2 x zestaw przeciwrakietowy Phalanx CIWS 20 mm; 2 x działko 25 mm; dwie potrójne wyrzutnie torped Mk 46
	Wyposażenie lotnicze
	dwa śmigłowce SH-60 Sea Hawk
Załoga	320

USS Spruance (DDG-111) – amerykański niszczyciel rakietowy typu Arleigh Burke, który w momencie wejścia do służby w United States Navy był 61 jednostką tego typu. Okręt jako druga jednostka w historii US Navy został nazwany imieniem admirała Raymonda Spruance, który przyczynił się do sukcesu Amerykanów w bitwie pod Midway.

Historia

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Bath Iron Works w Bath (stan Maine) 14 maja 2009 roku. Wodowanie miało miejsce 6 czerwca 2010 roku. Oddanie okrętu do służby nastąpiło 1 października 2011 roku.

Opis

Okręt wyposażono w najnowszy system zarządzania i zobrazowania danych Gigabit Ethernet Data Multiplex System GEDMS opracowany przez Boeinga, który pozwala na efektywniejsze wykorzystanie właściwości jednostek Flight IIA. Całkowity koszt budowy okrętu wynosi około miliarda dolarów.

Linki zewnętrzne

Official Ship's Site

Flight I	„Arleigh Burke” „Barry” „John Paul Jones” „Curtis Wilbur” „Stout” „John S. McCain” „Mitscher” „Laboon” „Russell” „Paul Hamilton” „Ramage” „Fitzgerald” „Stethem” „Carney” „Benfold” „Gonzalez” „Cole” „The Sullivans” „Milius” „Hopper” „Ross”
Flight II	„Mahan” „Decatur” „McFaul” „Donald Cook” „Higgins” „O’Kane” „Porter”
Flight IIA (127mm/54)	„Oscar Austin” „Roosevelt”
Flight IIA (127mm/62)	„Winston S. Churchill” „Lassen” „Howard” „Bulkeley” „McCampbell” „Shoup” „Mason” „Preble” „Mustin” „Chafee” „Pinckney” „Momsen” „Chung-Hoon” „Nitze” „James E. Williams” „Bainbridge” „Halsey” „Forrest Sherman” „Farragut” „Kidd” „Gridley” „Sampson” „Truxtun” „Sterett” „Dewey” „Stockdale” „Gravely” „Wayne E. Meyer” „Jason Dunham” „William P. Lawrence „Spruance” „Michael Murphy” „John Finn” „Ralph Johnson” „Rafael Peralta” „Thomas Hudner” „Paul Ignatius” „Daniel Inouye” „Delbert D. Black” „Carl M. Levin” „Frank E. Petersen Jr.” „John Basilone” „Lenah H. Sutcliffe Higbee” „Harvey C. Barnum Jr.” „Patrick Gallagher”
Flight III	„Jack H. Lucas” „Louis H. Wilson Jr.” „Ted Stevens” „Jeremiah Denton” „William Charette” „George M. Neal” „Quentin Walsh” „Sam Nunn” „John E. Kilmer” „Thad Cochran” „Richard G. Lugar”

Krążowniki typu Ticonderoga	„Lake Erie” „Port Royal” „Shiloh”
Niszczyciele typu Arleigh Burke	„Arleigh Burke” „Stethem” „Paul Hamilton” „Hopper” „John S. McCain” „Fitzgerald” „Russell” „Milius” „John Paul Jones” „Benfold” „O’Kane” „Higgins”
Niszczyciele typu Kongō	„Kongō” „Kirishima” „Myōkō” „Chōkai”


Klasa	niszczyciel rakietowy
Typ	Arleigh Burke
Historia
Stocznia	Bath Iron Works
Położenie stępki	14 maja 2009
Wodowanie	6 czerwca 2010
US Navy
Wejście do służby	1 października 2011
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 6700 t pełna: 9200 t
Długość	160 m
Szerokość	20 m
Zanurzenie	10 m
Materiał kadłuba	stal
Napęd
4 turbiny gazowe General Electric LM2500-30 o mocy 100 000 KM napędzające 2 śruby
Prędkość	33 węzły
Zasięg	8100 km przy prędkości 20 węzłów
Uzbrojenie
1 x 32 wyrzutnie, 1 x 64 wyrzutnie MK 41 systemu VLS wyposażonych w 90 x RIM-67 SM-2, BGM-109 Tomahawk lub rakietotorpedy VL-Asroc 1 x armata 127 mm L/62 2 x zestaw przeciwrakietowy Phalanx CIWS 20 mm 2 x działko 25 mm dwie potrójne wyrzutnie torped Mk 46
Wyposażenie lotnicze
dwa śmigłowce SH-60 Sea Hawk
Załoga	320