Vincenzo Pinton

szermierka
Vincenzo Pinton
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1914
Vicenza

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1980
Wenecja

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebroLondyn 1948szermierka
(szabla ind.)
srebroLondyn 1948szermierka
(szabla druż.)
srebroHelsinki 1952szermierka
(szabla druż.)
Mistrzostwa świata
złotoLizbona 1947szabla druż.
złotoKair 1949szabla druż.
złotoMonte Carlo 1950szabla druż.
srebroMonte Carlo 1950szabla ind.
srebroSztokholm 1951szabla druż.
srebroBruksela 1953szabla druż.
brązKair 1949szabla ind.
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebroBerlin 1936szermierka
(szabla druż.)
Mistrzostwa świata
srebroBudapeszt 1933szabla druż.
srebroWarszawa 1934szabla druż.
srebroLozanna 1935szabla druż.
srebroParyż 1937szabla druż.

Vincenzo Pinton (ur. 14 marca 1914 w Vicenzy, zm. 8 kwietnia 1980 w Wenecji) – włoski szablista, czterokrotny wicemistrz olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku wspólnie z Giulio Gaudinim, Gustavo Marzim, Aldo Masciottą, Aldo Montano i Athosem Tanzinim zdobył drużynowo srebrny medal[1]. W rywalizacji indywidualnej zajął szóste miejsce, w rundzie finałowej wygrywając pięć z ośmiu pojedynków[2]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie Vincenzo Pinton, Gastone Darè, Carlo Turcato, Mauro Racca, Aldo Montano i Renzo Nostini wywalczyli drużynowo srebrny medal[3]. W zawodach indywidualnych w rundzie finałowej wygrał pięć z siedmiu pojedynków i wywalczył srebrny medal, przegrywając tylko z Węgrem Aladárem Gerevichem[4]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Helsinkach wspólnie z Gastone Darè, Renzo Nostinim, Mauro Raccą, Roberto Ferrarim i Giorgio Pellinim zdobył kolejne srebro w szabli drużynowej[5]. W zawodach indywidualnych tym razem był siódmy, w rundzie finałowej wygrywając dwa z ośmiu pojedynków[6].

Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1933 roku razem z kolegami z reprezentacji zdobył srebrny medal w szabli drużynowej. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złote medale na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947), mistrzostwach świata w Kairze (1949) i mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Warszawie (1934), mistrzostwach świata w Lozannie (1935), mistrzostwach świata w Paryżu (1937), mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951) i mistrzostwach świata w Brukseli (1953). Ponadto wywalczył dwa medale w turniejach indywidualnych: srebrny na MŚ 1950 (za Francuzem Jeanem Levavasseurem) oraz brązowy na MŚ 1949 (za Gastone Darè i Giorgio Pellinim).[7]

Przypisy

  1. Olympedia – 1936 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-05]. (ang.).
  2. Olympedia – 1936 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-05]. (ang.).
  3. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-05]. (ang.).
  4. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-05]. (ang.).
  5. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-05]. (ang.).
  6. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-05]. (ang.).
  7. Fechten - Weltmeisterschaften (Säbel - Herren). sport-komplett.de. [dostęp 2017-09-06]. (niem.).

Bibliografia