Aladár Gerevich

Aladár Gerevich

Data i miejsce urodzenia	16 marca 1910 Jászberény
Data i miejsce śmierci	14 maja 1991 Budapeszt
Wzrost	177 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry Reprezentacja  Węgry Igrzyska olimpijskie złoto Los Angeles 1932 szermierka (szabla druż.) złoto Berlin 1936 szermierka (szabla druż.) złoto Londyn 1948 szermierka (szabla ind.) złoto Londyn 1948 szermierka (szabla druż.) złoto Helsinki 1952 szermierka (szabla druż.) złoto Melbourne 1956 szermierka (szabla druż.) złoto Rzym 1960 szermierka (szabla druż.) srebro Helsinki 1952 szermierka (szabla ind.) brąz Berlin 1936 szermierka (szabla ind.) brąz Helsinki 1952 szermierka (floret druż.) Mistrzostwa świata złoto Wiedeń 1931 szabla druż. złoto Budapeszt 1933 szabla druż. złoto Warszawa 1934 szabla druż. złoto Lozanna 1935 szabla ind. złoto Lozanna 1935 szabla druż. złoto Paryż 1937 szabla druż. złoto Sztokholm 1951 szabla druż. złoto Sztokholm 1951 szabla ind. złoto Rzym 1955 szabla ind. złoto Bruksela 1953 szabla druż. złoto Luksemburg 1954 szabla druż. złoto Rzym 1955 szabla druż. złoto Paryż 1957 szabla druż. złoto Filadelfia 1958 szabla druż. srebro Bruksela 1953 szabla ind. srebro Budapeszt 1959 szabla druż. brąz Lozanna 1935 floret druż.

Aladár Tibor Gerevich (ur. 16 marca 1910 w Jászberény, zm. 14 maja 1991 w Budapeszcie) – węgierski szablista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku razem z Attilą Petschauerem, Ernő Nagym, Gyulą Glykaisem, Györgym Pillerem i Endre Kabosem zwyciężył w zawodach drużynowych. Wynik ten Węgrzy z Gerevichem w składzie powtórzyli na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Berlinie. Zdobył tam także brązowy medal w turnieju indywidualnym; w rundzie finałowej wygrał sześć z ośmiu pojedynków i uplasował się za Endre Kabosem i Włochem Gustavo Marzim^[1]. Wystąpił także we florecie drużynowym zajmując siódme miejsce.

Po zakończeniu II wojny światowej wystartował na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie dwukrotnie stanął na podium. W szabli indywidualnej zwyciężył, wygrywając wszystkie siedem pojedynków w rundzie finałowej. Pozostałe miejsca na podium zajęli Włoch Vincenzo Pinton i Pál Kovács^[2]. Razem z Tiborem Berczellym, Rudolfem Kárpátim, Pálem Kovácsem, László Rajcsányim i Bertalanem Pappem odniósł też zwycięstwo w zawodach drużynowych. Ponownie wystąpił też we florecie drużynowym, w którym Węgrzy tym razem zajęli piąte miejsce. Kolejne trzy medale wywalczył na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku. Najpierw razem z Endre Tillim, Endre Palóczem, Lajosem Maszlayem, Tiborem Berczellym i Józsefem Sákovicsem był trzeci we florecie drużynowym. Parę dni później Węgrzy w składzie: Gerevich, Berczelly, Kárpáti, Kovács, Rajcsányi i Papp zdobyli złoto w szabli drużynowej. W rywalizacji indywidualnej był drugi, wygrywając w rundzie finałowej siedem z ośmiu pojedynków. Uplasował się tam za Kovácsem a przed Berczellym^[3]. Złoty medal w szabli drużynowej zdobył też podczas igrzysk w Melbourne w 1956 roku, startując wspólnie z Rudolfem Kárpátim, Pálem Kovácsem, Attilą Keresztesem, Jenő Hámorim i Dánielem Magayem. W zawodach indywidualnych był tym razem piąty. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie reprezentacja Węgier w składzie: Aladár Gerevich, Rudolf Kárpáti, Pál Kovács, Zoltán Horváth, Gábor Delneky i Tamás Mendelényi zdobyła drużynowo złoty medal. W rywalizacji indywidualnej odpadł w półfinałach.

Jest jedynym szermierzem, który wygrywał tę samą konkurencję olimpijską sześć razy z rzędu (szabla drużynowo)^[4]. Jest też jedynym szermierzem, który zdobył łącznie 7 złotych medali olimpijskich (sześć medali w zawodach drużynowych i jeden indywidualnie).

Podczas mistrzostw świata w Wiedniu w 1931 roku razem z Gyulą Glykaisem, Sándorem Gombosem, Endre Kabosem, Attilą Petschauerem i Györgym Pillerem wywalczył tam złoty medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złote medale na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1933), mistrzostwach świata w Warszawie (1934), mistrzostwach świata w Lozannie (1935), mistrzostwach świata w Paryżu (1937), mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951), mistrzostwach świata w Brukseli (1953), mistrzostwach świata w Luksemburgu (1954), mistrzostwach świata w Rzymie (1955), mistrzostwach świata w Paryżu (1957) i mistrzostwach świata w Filadelfii (1958) oraz srebrny na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1959). Ponadto czterokrotnie zdobywał medale w turniejach indywidualnych: złote na MŚ 1935, MŚ 1951 i MŚ 1955 oraz srebrny na MŚ 1953 (plasując się za Pálem Kovácsem)^[5].

Zdobył ponadto brązowy medal we florecie drużynowym na mistrzostwach świata w Lozannie (1935)^[6].

Po zakończeniu kariery pracował jako trener w Budapeszcie^[7].

Odznaczony między innymi Orderem Gwiazdy^[8].

Jego żona - Erna Bogen^[9], młodszy syn - Pál^[10] oraz teść - Albert Bogen^[11] także uprawiali szermierkę. Starszy syn - György był trenerem szermierki, a synowa Gyöngyi Bardi-Gerevich była siatkarką^[12].

• Olympedia – Aladár Gerevich. olympedia.org. [dostęp 2023-10-26]. (ang.).