Vivian Cheruiyot

Vivian Cheruiyot

Vivian Cheruiyot podczas mistrzostw świata w Daegu (2011).
Pełne imię i nazwisko	Vivian Jepkemoi Cheruiyot
Data i miejsce urodzenia	11 września 1983 dystrykt Keiyo
Wzrost	153 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kenia Igrzyska olimpijskie złoto Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka bieg na 5000 m srebro Londyn 2012 lekkoatletyka bieg na 5000 m srebro Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka bieg na 10 000 m brąz Londyn 2012 lekkoatletyka bieg na 10 000 m Mistrzostwa świata złoto Berlin 2009 bieg na 5000 m złoto Daegu 2011 bieg na 5000 m złoto Daegu 2011 bieg na 10 000 m złoto Pekin 2015 bieg na 10 000 m srebro Osaka 2007 bieg na 5000 m Halowe mistrzostwa świata srebro Doha 2010 bieg na 3000 m Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Nowe Delhi 2010 bieg na 5000 m Igrzyska afrykańskie brąz Johannesburg 1999 bieg na 5000 m Mistrzostwa świata juniorów brąz Kingston 2002 bieg na 5000 metrów Mistrzostwa świata juniorów młodszych brąz Bydgoszcz 1999 bieg na 3000 metrów
Odznaczenia

Vivian Jepkemoi Cheruiyot (ur. 11 września 1983 w dystrykcie Keiyo^[1]) – kenijska lekkoatletka specjalizująca się w biegach długodystansowych. Mistrzyni i wicemistrzyni olimpijska z Rio de Janeiro, srebrna i brązowa medalistka olimpijska z Londynu, uczestniczka igrzysk olimpijskich w Sydney i Pekinie. Czterokrotna mistrzyni świata (w tym dwukrotna złota medalistka z Daegu), halowa wicemistrzyni świata, mistrzyni Afryki, medalistka igrzysk Wspólnoty Narodów oraz igrzysk afrykańskich. Medalistka mistrzostw świata w kategoriach wiekowych U18 i U20. Wielokrotna złota medalistka mistrzostw globu w biegach przełajowych.

W 1998 zadebiutowała w międzynarodowych zmaganiach, biorąc udział w rozgrywanych w Marrakeszu mistrzostwach świata w biegach przełajowych. W wyścigu juniorów indywidualnie zajęła 5. miejsce, a ekipa kenijska z jej udziałem sięgnęła po srebrny medal. Rok później na tej samej imprezie wywalczyła dwa srebrne medale w konkurencji rajdu juniorów (indywidualnie i drużynowo). Uczestniczyła w mistrzostwach świata U18 w Bydgoszczy, na których otrzymała brązowy medal w konkurencji biegu na 3000 m, jak również na igrzyskach afrykańskich w Johannesburgu, gdzie zdobyła brązowy medal w konkurencji biegu na 5000 m^[2][3].

W wieku siedemnastu lat zaliczyła debiut na igrzyskach olimpijskich. W konkurencji biegu na 5000 m awansowała do fazy finałowej, zajmując przedostatnie 14. miejsce z czasem 15:33,66 i wyprzedzając jedynie Jugosłowiankę Oliverę Jevtić (która startu finałowego nie ukończyła)^[4].

W 2001 roku otrzymała tytuł mistrzyni juniorów Afryki w konkurencji biegu na 5000 m, w tejże konkurencji wywalczyła też brązowy medal mistrzostw świata U20. W 2007 roku brała udział w mistrzostwach świata seniorów, w konkurencji biegu na 5000 m otrzymała srebrny medal^[2].

W ramach letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie, tak jak osiem lat wcześniej, również wystąpiła wyłącznie w konkurencji biegu na 5000 m. W finale zajęła 5. miejsce z rezultatem czasowym 15:46,32^[5]. Jednak po dyskwalifikacji za doping reprezentantki Turcji Elvan Abeylegesse, kenijską lekkoatletkę przesunięto o jedno miejsce wyżej^[6][7].

W 2009 roku została mistrzynią świata w konkurencji biegu na 5000 m, rok później zaś między innymi otrzymała srebrny medal halowych mistrzostw globu w konkurencji biegu na 3000 m i została złotą medalistką igrzysk Wspólnoty Narodów w konkurencji biegu na dystansie 5000 m. Bardzo udane dla Kenijki były również lekkoatletyczne mistrzostwa świata w Daegu, w ich ramach startowała w konkurencjach biegowych na 5000 oraz 10 000 m – w obu konkurencjach zdobyła tytuł mistrzowski. Trzykrotnie była zwyciężczynią łącznej punktacji Diamentowej Ligi w biegu na 5000 m – w 2010, 2011 oraz 2012 roku^[2][3].

W trzecim starcie olimpijskim, który miał miejsce w Londynie, wywalczyła dwa krążki. W konkurencji biegu na 5000 m zdobyła srebrny medal, w finale zajmując 2. miejsce z czasem 15:04,73 i o 0,48 sekundy przegrywając z Etiopką Meseret Defar; natomiast finał konkursu biegu na 10 000 m ukończyła na 3. miejscu z czasem 30:30,44 – tym samym zdobyła brązowy medal i przegrała z Etiopką Tirunesh Dibabą oraz swą rodaczką Sally Kipyego^[8].

Nie brała udziału w mistrzostwach świata w Moskwie z powodu ciąży^[9]. Na rozgrywanych w Pekinie mistrzostwach świata zdobyła czwarty tytuł mistrzowski, zwyciężając w finale konkursu biegu na 10 000 m^[2]. Brała udział w rozgrywanych w Rio de Janeiro igrzyskach olimpijskich, na których zdobyła kolejne dwa medale – złoto w konkurencji biegu na 5000 m (uzyskanym w finale wynikiem 14:26,17 ustanowiła nowy rekord olimpijski) oraz srebro w konkurencji biegu na 10 000 m (w finale konkursu uzyskała czas 29:32,53 będący nowym rekordem kraju, przegrywając przy tym tylko z Etiopką Almaz Ayaną)^[10].

• bieg na 1500 m – 4:06,6h (18 maja 2012, Nairobi)
• bieg na 2000 m – 5:31,52 (7 czerwca 2009, Eugene)
• bieg na 3000 m – 8:28,66 (23 września 2007, Stuttgart)
• bieg na 5000 m – 14:20,87 (29 lipca 2011, Sztokholm)
• bieg na 10 000 m – 29:32,53 (12 sierpnia 2016, Rio de Janeiro)
• chód na 10 km – 30:47 (26 lutego 2012, San Juan)
• półmaraton – 1:06:34 (17 marca 2019, Lizbona)
• maraton – 2:18:31 (22 kwietnia 2018, Londyn)

Halowe

• bieg na 3000 m – 8:30,53 (21 lutego 2009, Birmingham)

Źródło: ^[2]

• Order Wielkiego Wojownika (2009, Kenia)^[11]
• Sportsmenka roku w plebiscycie Laureus World Sports Awards (2012)^[12]

• Vivian Cheruiyot, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-03-03]  (ang.).