Węsiory

Węsiory
wieś
Ilustracja
Kościół filialny pw. Matki Boskiej Różańcowej w Węsiorach.
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

kartuski

Gmina

Sulęczyno

Liczba ludności 

745

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

83-320[1]

Tablice rejestracyjne

GKA

SIMC

0174881

Położenie na mapie gminy Sulęczyno
Mapa konturowa gminy Sulęczyno, po prawej znajduje się punkt z opisem „Węsiory”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Węsiory”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Węsiory”
Położenie na mapie powiatu kartuskiego
Mapa konturowa powiatu kartuskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Węsiory”
Ziemia54°13′53″N 17°50′38″E/54,231389 17,843889[2]
Strona internetowa

Węsiory (kaszub. Wãsorë) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno[3][4].

Miejscowość leży na Pojezierzu Kaszubskim, przy drodze wojewódzkiej nr 228. Siedziba sołectwa Węsiory.

Integralne części wsi Węsiory[3][4]
SIMCNazwaRodzaj
0174898Borowiecczęść wsi (do 2023 r.)
0174906Czarlinoczęść wsi (do 2023 r.)
0174912Szkudłowoczęść wsi
0174929Szymanowoczęść wsi
0174935Węsierska Hutaczęść wsi
0174941Wygodaczęść wsi
0174958Zarębiskaczęść wsi
0174964Żmudowoczęść wsi

Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego[5]. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wieś znajduje się na turystycznym szlak turystyczny zielony Szlaku Kamiennych Kręgów[6].

W pobliżu wsi zachowało się cmentarzysko Gotów z I-III wieku. Zachowały się trzy kamienne kręgi i część czwartego oraz 20 kurhanów. Średnica największego kręgu wynosi 26 metrów i ułożona jest z kamieni o wysokości ok. 1,5 m. Pośrodku niektórych znajdują się kamienne stele. Groby ciałopalne lub szkieletowe znajdują się w różnych miejscach w obrębie kręgów. Kurhany mają koliste podstawy o średnicy od 4 do 16 metrów i niekiedy również stele kamienne na szczycie[7].

O badaniach archeologicznych prowadzonych na cmentarzysku opowiada powieść dla młodzieży Skarb Atanaryka (1960) Zbigniewa Nienackiego[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1445 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145398
  3. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. 1 2 GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
  6. ↑ Edyta Łosińska, Leśny spacer do miejsca owianego aurą tajemniczości, „Dziennik Bałtycki”, 228, 30 września 2022, s. 32, ISSN 2353-6160.
  7. ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 326-327, ISBN 978-83-7495-133-3.
  8. ↑ Zbigniew Nienacki, Pan Samochodzik i skarb Atanaryka, Wydawnictwo Edipresse-Kolekcje, Warszawa 2016 ISBN 83-7989-760-5.

Linki zewnętrzne

Galeria - kamienne kręgi

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.