Walki o Rzepin
| II wojna światowa | |||
 gen. mjr Iwan Juszczuk, dowódca 11 KPanc. którego żołnierze zdobyli Rzepin | |||
| Czas |
1-2 lutego 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
zwycięstwo Armii Czerwonej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |||
 52°20′47″N 14°49′56″E/52,346389 14,832222 | |||
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=icon}
Walki o Rzepin – starcie zbrojne mające miejsce w dniach 1-2 lutego 1945 między oddziałami Armii Czerwonej a Wehrmachtu, zakończone zdobyciem Rzepina głównie przez żołnierzy 11 Samodzielnego Korpusu Pancernego.
Wojska Armii Czerwonej które ruszyły 12 stycznia 1945 z linii Wisły, z końcem stycznia w ramach ofensywy styczniowej dotarły na przedpola Rzepina, gdzie wojska niemieckie zorganizowały kolejny silny garnizon (będący przyczółkiem po wschodnie stronie rzeki Odry) składający się z oddziałów piechoty, artylerii i 28 batalionu saperów. Do ataku na miasto wyznaczono 11 Samodzielny Korpus Pancerny dowodzony przez generała majora Iwana Juszczuka[1].
W walkach o miejscowość uczestniczyli też żołnierze z 274 Dywizji Strzeleckiej z 61 Korpusu Strzeleckiego należącego do 69 Armii dowodzonej przez generała pułkownika Władimira Kołpakczi[2]. Po ciężkich walkach trwających od 1 lutego 1945 miejscowość została zdobyta przez żołnierzy Armii Czerwonej 2 lutego o godzinie 3.00 nad ranem. W czasie wymiany ognia i walk w mieście między wojskami III Rzeszy a ZSRR zniszczeniu uległo ponad 85% zabudowy Rzepina[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 590.
- 1 2 Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 452.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.