Wiktoryn (Kostienkow)
| Wiktor Kostienkow | |
| Metropolita iżewski i udmurcki | |
_%D0%BD%D0%B0%D0%BF%D1%83%D1%82%D1%81%D1%82%D0%B2%D1%83%D0%B5%D1%82_%D1%81%D0%B1%D0%BE%D1%80%D0%BD%D1%83%D1%8E_%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%83_%D0%98%D0%B6%D0%B5%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9_%D0%B5%D0%BF%D0%B0%D1%80%D1%85%D0%B8%D0%B8.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1953 |
| Metropolita iżewski i udmurcki | |
| Okres sprawowania |
od 2015 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
15 września 2013 |
| Diakonat |
7 stycznia 1979 |
| Prezbiterat |
1983 |
| Nominacja biskupia |
25–26 grudnia 2013 |
| Chirotonia biskupia |
23 lutego 2014 |
| Data konsekracji |
23 lutego 2014 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy |
Warsonofiusz (Sudakow), Mikołaj (Szkrumko), Ignacy (Punin), Sergiusz (Czaszyn), Sawa (Michiejew), Izydor (Tupikin) | ||||||||
| |||||||||
Wiktoryn, imię świeckie Wiktor Grigorjewicz Kostienkow (ur. 10 maja 1953 w Sarapule) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Pochodzi z religijnej rodziny prawosławnej i od najmłodszych lat służył jako ministrant i chórzysta w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Sarapule. Studiował w Udmurckim Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Iżewsku. W 1976 przeprowadził się do Kazania i wykonywał różne prace w miejscowym katedralnym soborze św. Mikołaja. 7 stycznia 1979 przyjął święcenia diakońskie i został skierowany do służby w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Czystopolu[1], a od 1980 w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Joszkar-Ole. W 1983 został wyświęcony na kapłana i podjął służbę duszpasterską w cerkwi Trójcy Świętej w Iżewsku. W tym samym roku w trybie zaocznym ukończył seminarium duchowne w Moskwie[1].
W latach 1985–1988 był proboszczem parafii św. Tryfona Wiackiego w Kamiennym Zadielju w Udmurcji. Według jego projektu rozpoczęto w tym samym okresie budowę jedynej wzniesionej od podstaw w okresie radzieckim cerkwi w Udmurcji – cerkwi św. Jerzego w Głazowie[1]. W 1988 został proboszczem cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Iżewsku[1]. W kolejnych latach kierował budową lub odbudową świątyni prawosławnych w Wołżsku, Buińsku, Wasiljewie, Uwie, Nyłdze, Kijasowie, Norji, Babinie, Juśkach i Buranowie. Od 1993 kierował odbudową katedralnego soboru św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku. Był jednym z pierwszych kapelanów towarzyszących rosyjskim wojskom w Czeczenii. Nagradzany mitrą i prawem odprawiania Świętej Liturgii przy otwartych carskich wrotach do „Ojcze Nasz”[1]. Począwszy od 1995 organizował w Udmurcji ugrupowania kozackie[1].
Angażował się w budowanie kolejnych cerkwi w Iżewsku: Kazańskiej Ikony Matki Bożej, św. metropolity Aleksego, Zmartwychwstania Pańskiego, świętych Cierpiętników Carskich, kaplicy Podwyższenia Krzyża Pańskiego. W latach 2004–2007 pod jego kierunkiem został odbudowany sobór św. Michała Archanioła w Iżewsku, w którym następnie służył, równocześnie kierując oddziałem służby społecznej i dobroczynności cerkiewnej eparchii iżewskiej oraz I dekanatem iżewskim[1]. W 2005 w trybie zaocznym uzyskał dyplom Kijowskiej Akademii Duchownej[1].
Od 2012 zasiadał w Izbie Społecznej Republiki Udmurcji[1].
15 września 2013 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Mało-Diwiejewskim w Norji, przyjmując imię zakonne Wiktoryn. Na posiedzeniu Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w dniach 25–26 grudnia 2013 otrzymał nominację na biskupa sarapulskiego i możgińskiego. 29 grudnia tego samego roku otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupia odbyła się 23 lutego 2014 pod przewodnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla w cerkwi św. Michała Archanioła w Moskwie[1].
W 2015 został przeniesiony na katedrę iżewską i udmurcką[2], a następnie otrzymał godność metropolity[3].