Will Fleury

Fleury zadebiutował w zawodowym MMA 2 kwietnia 2016 roku w walce z Johnem Redmondem na BFC 15, wygrywając walkę przez poddanie^[2].

W kolejnej walce zmierzył się z Kyle'em McClurkinem na BAMMA 28, wygrywając walkę przez TKO. Następnie walczył na galach EFC 66 i Brave CF 10, wygrywając obie walki^[2].

W 2018 roku związał się z organizacją Bellator MMA. W pierwszej walce dla nowego pracodawacy zmierzył się z Alenem Amedovskim na Bellator 203 w dniu 14 lipca 2018 roku. Przegrał walkę przez nokaut w pierwszej rundzie^[6].

W drugiej walce dla Bellatora, którą stoczył 23 lutego 2019 roku poddał w drugiej rundzie Shauna Taylora^[7].

12 lipca 2019 roku pokonał jednogłośnie na kartach punktowych (30-26, 30-27, 30-27) Antonio Jonesa. Starcie odbyło się na gali Bellator 224^[8].

27 września 2019 na Bellator 227 zmierzył się z Norbertem Novenyim. Przegrał walkę jednogłośną decyzją (30-26, 30-26, 30-27)^[9].

Podczas gali Bellator 240 w lutym następnego roku zmierzył się z Justinem Moore'em. Wygrał walkę przez poddanie w pierwszej rundzie^[10].

26 września 2020 podczas Bellator Milan 2 wygrał jednogłośną decyzją walkę z Kentem Kauppinenem^[11]. Dla Fleury'ego był to powrót do kategorii średniej oraz ostatnia walka dla tej organizacji.

26 marca 2022 roku zdobył pas mistrzowski wagi średniej organizacji UAE Warriors, pokonując na pełnym dystansie pięciu rund Tareka Suleimana^[12].

W tym samym roku zadebiutował w czołowej amerykańskiej organizacji Professional Fighters League. W swoim debiucie zmierzył się z Anthonym Salamone 13 sierpnia 2022 na PFL 8^[13]. Wygrał walkę jednogłośną decyzją sędziów (30-25, 30-25, 30-25)^[14].

Fleury rozpoczął playoffy sezonu regularnego 2023 walką z Krzysztofem Jotko, do której doszło 1 kwietnia 2023 na PFL 1^[15]. Początkowo wygrał przez niejednogłośną decyzję^[16]. Wynik walki został później zmieniony na nierozstrzygnięty, po tym jak Fluery uzyskał pozytywny wynik testu na obecność drostanolonu^[17].

8 czerwca 2023 na PFL 4 miał zmierzyć się z Robem Wilkinsonem^[18]. Po tym, jak Fleury nie przeszedł testu narkotykowego, zastąpił go Ty Flores. 31 maja ujawniono, że Wilkinson również nie przeszedł testu narkotykowego^[19]. Fleury i Wilkinson zostali później zawieszeni na 9 miesięcy i ukarani grzywną za pozytywne wyniki testów^[20].

Debiutując w czesko-słowackiej organizacji, Fleury zmierzył się z Danielem Škvorem 20 kwietnia 2024 na Oktagon 56^[21]. Wygrał walkę przez poddanie w drugiej rundzie^[22].

12 października 2024 na Oktagon 62 znokautował w pierwszej rundzie Pavola Langera^[23].

29 grudnia 2024 podczas gali Oktagon 65 zmierzył się z Karlosem Vémolą o mistrzostwo wagi półciężkiej^[24]. Wygrał walkę jednogłośną decyzją, zdobywając tytuł^[25].

Ponad dwa miesiące później na Oktagon 68: Todev vs. Fleury w Stuttgarcie zawalczył o drugi pas mistrzowski wyższej kategorii wagowej, mierząc się z Lazarem Todevem^[26]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (49-46, 48-47, 48-47), dzięki czemu stał się mistrzem wagi ciężkiej Oktagon MMA^[27].