Witalis (Ustinow)
| Zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Na Wygnaniu | |
.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1910 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Na Wygnaniu | |
| Okres sprawowania |
2001–2006 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1939 |
| Chirotonia biskupia |
12 czerwca 1951 |
| Data konsekracji |
12 czerwca 1951 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Miejsce |
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej i Wszystkich Świętych | ||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Witalij, imię świeckie - Rościsław Pietrowicz Ustinow (ur. 5 marca?/18 marca 1910 w Sankt-Petersburgu, zm. 25 września 2006 w Magog) – pierwszy hierarcha Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji w latach 1985–2001. W tym roku ogłosił swoje przejście na emeryturę, jednak zmienił decyzję i ogłosił się zwierzchnikiem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na wygnaniu, który nie został uznany przez inne Kościoły prawosławne.
Życiorys
Był synem oficera marynarki rosyjskiej. W 1920 razem z rodziną znalazł się na Krymie przy armii generała Wrangla, gdzie jego ojciec umieścił go w 650-osobowym korpusie kadetów. Po ewakuacji Białych z Krymu znalazł się razem z innymi kadetami w Stambule, a następnie razem z matką we Francji. Uczęszczał do szkoły średniej w Le Mans. Po ukończeniu nauki zamieszkał razem z matką w Cannes. Odbył służbę wojskową, po czym postanowił wstąpić do monasteru związanego z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym poza granicami Rosji. W 1939 złożył śluby zakonne w monasterze św. Hioba Poczajowskiego w Ladomirovej.
W 1944 razem z całą wspólnotą uciekł do Niemiec, gdzie podjął pracę wśród Rosjan żyjących na stałe w tym kraju, został również duszpasterzem w obozie jenieckim w Fischbeck. Po zakończeniu II wojny światowej udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie w Londynie zorganizował parafię w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji (wydzieliła się z istniejącej parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego).
12 czerwca 1951 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii brazylijskiej. W São Paulo założył drukarnię prawosławną. W 1957, mianowany biskupem Montrealu i Kanady, założył monaster Zaśnięcia Matki Bożej w pobliżu Edmonton, a następnie skit w Maisonville. 22 stycznia 1986 został wybrany Pierwszym Hierarchą Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji z tytułem metropolity wschodnioamerykańskiego i nowojorskiego.
W 2001, ciężko chory, zrezygnował z godności Pierwszego Hierarchy[1]. Synod Biskupów Kościoła wybrał jego następcą metropolitę Ławra[2]. Witalij już po kilku tygodniach zaczął atakować swojego następcę i ogłosił odstępstwo kierowanego przezeń Kościoła od zasad prawosławia, tworząc Rosyjski Kościół Prawdziwie Prawosławny[3]. Zerwał jednak również z tą strukturą. Formalnie ogłosił powstanie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Na Wygnaniu i stanął na jego czele[1]. Zamieszkał w założonym przez siebie monasterze w Maisonville, jednak do końca życia spotykał się z wiernymi. Założona przez niego struktura nie została uznana przez żaden inny kanoniczny Kościół prawosławny, a on sam zmarł pozostając formalnie poza wspólnotą wiernych[1].
Bibliografia
- Nekrolog w The Independent
- Oficjalna informacja o śmierci i rys biograficzny. listok.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-20)].