World Rugby Women’s Sevens Series (2017/2018)

World Rugby Women’s Sevens Series 2017/2018

2016/2017 2018/2019
Szczegóły turnieju
Termin	30 listopada 2017 - 9 czerwca 2018
Liczba drużyn	16 (z 6 konfederacji)
Stadiony	5 (w 5 miastach)
I miejsce	Australia
II miejsce	Nowa Zelandia
III miejsce	Francja
Statystyki turnieju
Najwięcej punktów	Portia Woodman (215)
Najwięcej przyłożeń	Portia Woodman (43)
Strona internetowa

World Rugby Women’s Sevens Series (2017/2018) (od nazwy sponsora, HSBC – HSBC Women’s World Rugby Sevens Series) – szósta edycja World Rugby Women’s Sevens Series, organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7.

Na początku października 2017 roku World Rugby ogłosiła, że sezon będzie się składać z pięciu turniejów – w Dubaju, Sydney, Kitakyūshū, Langford i Paryżu – rozegranych w okresie od listopada 2017 do czerwca 2018 roku. Trzy z nich odbyły się łącznie z turniejami męskimi, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody. W porównaniu do poprzedniego sezonu z harmonogramu wypadł turniej w USA, zaś francuski został przeniesiony do Paryża^[1][2][3]. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z których jedenaście brało udział we wszystkich zawodach sezonu, dwunasty uczestnik był zaś ogłaszany przez każdymi zawodami.

Sezon został zdominowany przez reprezentacje Nowej Zelandii i Australii, które zwyciężyły we wszystkich zawodach, a pomiędzy sobą rozegrały trzy z pięciu finałów. W całym cyklu triumfowały Australijki, które jako jedyne uplasowały się na podium każdego z turniejów, po zwycięstwie w dwóch pierwszych zajęły trzecie miejsce w Japonii oraz dotarły do finału w dwóch pozostałych. Drugie w klasyfikacji generalnej Nowozelandki bez porażki zagrały w trzech ostatnich turniejach sezonu, wcześniej zaliczając finał, jednak kluczowa dla ich pozycji okazała się ćwierćfinałowa porażka z Amerykankami w Dubaju. Dzięki równej formie i pierwszemu w historii udziałowi w jednym z finałów Francuzki zajęły natomiast trzecią pozycję, spychając na czwartą lokatę medalistki wszystkich poprzednich edycji, Kanadę, dla których decydujący był zakończony na przedostatnim miejscu turniej w Japonii. Po występie w pierwszym z finałów Amerykanki nie potrafiły ustabilizować formy i ostatecznie zostały sklasyfikowane na miejscu piątym^{[4][5][6][7][8][9][10][11][12][13]}.

W klasyfikacji punktowej i przyłożeń zwyciężyła Nowozelandka Portia Woodman^[14][15], jej rodaczka Michaela Blyde otrzymała natomiast Impact Player Series Award dla zawodniczki, która uzyskała największą w sezonie liczbę punktów za szarże w obronie, przełamania linii obronnej przeciwnika, ponadtrzymetrowe ataki z piłką w ręku oraz jej oddania "na kontakcie"^[16][17]. Prócz tych dwóch zawodniczek do najlepszej siódemki sezonu wybrano także Evania Pelite, Emma Tonegato, Baizat Khamidova, Patricia García i Montserrat Amédée, nowicjuszką roku została uznana zaś Francuzka Coralie Bertrand^[18].

Panel sędziowski, podobnie jak w poprzednich trzech sezonach, składał się z kobiet uzupełnionych o dwóch mężczyzn^[19]. Sponsorem tytularnym cyklu, tak jak w przypadku zawodów męskich, był HSBC^[20].

Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których jedenaście jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), a ostatni uczestnik będzie ogłaszany przed poszczególnymi turniejami. Status core teams otrzymała najlepsza dziesiątka poprzedniego sezonu (Anglia, Australia, Fidżi, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Nowa Zelandia, Rosja i USA), jedno miejsce zarezerwowano dla zwycięzcy turnieju kwalifikacyjnego^[21], a wywalczyła je Japonia^[22].

core teams		Zaproszone zespoły
WSS 2016/2017	eliminacje
Anglia	Japonia	DUB:  Południowa Afryka[23]
Australia		AUS:  Papua-Nowa Gwinea[24]
Fidżi		JPN:  Chiny[25]
Francja		CAN:  Brazylia[26]
Hiszpania		FRA:  Walia[27]
Irlandia
Kanada
Nowa Zelandia
Rosja
Stany Zjednoczone

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie^[28]:

1. wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
4. większej liczby zdobytych punktów;
5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecz finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut^[28].

Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej^[28]:

W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie^[28]:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
3. drużyny są klasyfikowane ex aequo.

• Oficjalna strona (ang.)