XVIII Mistrzostwa Świata w Lataniu Precyzyjnym

XVIII Mistrzostwa Świata w Lataniu Precyzyjnym – zawody lotnicze Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI) w lataniu precyzyjnym, organizowane w dniach 13-19 lipca 2008 w Ried im Innkreis w Austrii, razem z XVI Mistrzostwami Świata w Lataniu Rajdowym. Zwyciężyli w nich indywidualnie i zespołowo zawodnicy czescy, drugie miejsce indywidualnie oraz zespołowo zajęli Polacy.

Uczestnicy

W zawodach sklasyfikowano 62 zawodników z 13 państw: Czech (10), Polski (9), Austrii (9), Francji (6), Wielkiej Brytanii (6), Rosji (4), RPA (4), Nowej Zelandii (3), Niemiec (3), Szwajcarii (3), Szwecji (2), Danii (2) i Słowenii (1). Po paru latach przerwy ponownie wzięła w mistrzostwach udział Nowa Zelandia.

Najpopularniejszym samolotem, używanym przez połowę zawodników, była Cessna 152 (31 zawodników), następnie Cessna 150 (16), Cessna 172 (6), dalej Glastar (2), Zlin Z-43 (2), Zlin Z-42 (1), 3Xtrim (1), Piper PA-18 (1), HB-23 (1) i Van's RV-7A (1) (liczby biorących udział samolotów były mniejsze, gdyż część zawodników korzystała z tych samych maszyn).

W skład polskiej ekipy wchodziło 9 zawodników:

  • Michał Bartler – Cessna 152 SP-KCH
  • Janusz Darocha – Cessna 152 SP-AKP
  • Wacław Wieczorek – Cessna 152 SP-AKP
  • Michał Wieczorek – Cessna 152 SP-KWW
  • Bolesław Radomski – Cessna 152 SP-KCH
  • Michał Osowski – Cessna 152 SP-AKO
  • Jerzy Markiewicz – Cessna 152 SP-KWW
  • Krzysztof Skrętowicz – 3Xtrim SP-YUD
  • Zbigniew Chrząszcz – Cessna 152 SP-AKO

Kapitanem zespołu i trenerem reprezentacji był Andrzej Osowski.

Przebieg

Zawody prowadzono na lotnisku Ried–Kirchheim (LOLK) koło miasta Ried im Innkreis. Od 7 lipca prowadzone były treningi. Uroczyste otwarcie zawodów miało miejsce 13 lipca 2008 w niedzielę. Konkurencje miały się rozpocząć od 15 lipca (testy nawigacyjne), 16 lipca planowano konkurencję lądowań, a 17 i 18 lipca konkurencje nawigacyjne, lecz z uwagi na złą pogodę program uległ zmianie i pierwszą konkurencję nawigacyjną rozegrano 16 lipca, a próby lądowania zostały przesunięte na kolejne dni.

W pierwszej konkurencji nawigacyjnej ("czerwonej") pierwsze miejsca zajęli Czesi Luboš Hájek (ze świetnym wynikiem tylko 12 punktów ujemnych) i Jiří Filip, dalej Słoweniec Robert Verbancic, a dalej zawodnicy polscy. Czołowe wyniki:[1]

  1. Luboš Hájek  Czechy – 12 pkt
  2. Jiří Filip  Czechy – 66 pkt
  3. Robert Verbančič  Słowenia – 82 pkt
  4. Wacław Wieczorek  Polska – 85 pkt
  5. Michał Bartler  Polska – 110 pkt
  6. Michał Wieczorek  Polska – 113 pkt
  7. František Cihlář  Czechy – 116 pkt
  8. Janusz Darocha  Polska – 132 pkt
  9. Jerzy Markiewicz  Polska – 151 pkt

Drugą konkurencję nawigacyjną ("zieloną") rozegrano 18 lipca. Po niej na prowadzeniu pozostał Luboš Hájek, natomiast Jiří Filip utracił dobrą pozycję, tracąc 165 punktów. Wyniki drugiej próby:[2]

  1. Wacław Wieczorek  Polska – 33 pkt
  2. Robert Verbančič  Słowenia – 47 pkt
  3. Michal Filip  Czechy – 48 pkt
  4. Krzysztof Skrętowicz  Polska – 51 pkt
  5. Luboš Hájek  Czechy – 76 pkt
  6. Petr Opat  Czechy – 84 pkt
  7. Wolfgang Schneckenreither  Austria – 92 pkt
  8. Zbigniew Chrząszcz  Polska – 97 pkt
  9. Michał Bartler  Polska – 106 pkt

19 lipca rano ukończono próby lądowań. Mistrzem świata w precyzyjnym lądowaniu został Hans Gutmann z Austrii. Oprócz Michała Wieczorka (syn Wacława Wieczorka), który zajął drugie miejsce, większość polskich zawodników pogorszyła w tej próbie swoje pozycje w stosunku do czołówki Czechów (J. Darocha – 53 pkt, W. Wieczorek – 55 pkt, M. Bartler – 68 pkt). Czołowe wyniki konkurencji lądowań:[3]

  1. Hans Gutmann  Austria – C-152 – 12 pkt
  2. Michał Wieczorek  Polska – C-152 – 17 pkt
  3. Werner Unold Szwajcaria Szwajcaria – C-152 – 17 pkt
  4. Patrick Bats  Francja – C-152 – 19 pkt
  5. Daroish Kraidy  Nowa Zelandia – C-150 – 20 pkt
  6. Petr Opat  Czechy – C-152 – 22 pkt
  7. Luboš Hájek  Czechy – C-152 – 22 pkt
  8. Jiří Jakeš  Czechy – C-152 – 25 pkt
  9. Michal Filip  Czechy – C-152 – 27 pkt

19 lipca miało też miejsce ustalenie końcowych wyników oraz rozdanie nagród.

Wyniki

Indywidualnie:

#PilotPaństwoTyp samolotu i numer rej.[4] Punkty karne za:
nawigację + rozpoznanie + lądowania = ogółem
1.Luboš Hájek CzechyCessna 152 OK-NAV187022= 110
2.Wacław Wieczorek PolskaCessna 152 SP-AKP784055= 173
3.Robert Verbančič SłoweniaCessna 152 S5-DMI894061= 190
4.Michal Filip CzechyCessna 152 OK-IKH6014027= 227
5.Michał Wieczorek PolskaCessna 152 SP-KWW1578017= 254
6.Petr Opat CzechyCessna 152 OK-NAV9316022= 275
7.Michał Bartler PolskaCessna 152 SP-KCH9612068= 284
8.František Cihlář CzechyCessna 152 OK-IKC13214042= 314
9.Janusz Darocha PolskaCessna 152 SP-AKP1978053= 330
10.Bolesław Radomski PolskaCessna 152 SP-KCH23113042= 403

Pozostałe miejsca polskich zawodników:

#PilotPaństwoTyp samolotu i nr rej. Punkty karne za:
nawigację + rozpoznanie + lądowania = ogółem
16.Michał Osowski PolskaCessna 152 SP-AKO20112089= 510
24.Jerzy Markiewicz PolskaCessna 152 SP-KKW150200254= 604
35.Krzysztof Skrętowicz Polska3Xtrim SP-YUD7416090= 891
45.Zbigniew Chrząszcz PolskaCessna 152 SP-AKO113513034= 1299

Zespołowo:

  1.  Czechy – 612 pkt karnych
    1. Luboš Hájek – 110 pkt, #1
    2. Michal Filip – 227 pkt, #4
    3. Petr Opat – 275 pkt, #6
  2.  Polska – 711 pkt
    1. Wacław Wieczorek – 173 pkt, #2
    2. Michał Wieczorek – 254 pkt, #5
    3. Michał Bartler – 284 pkt, #7
  3.  Francja – 1538 pkt
    1. Patrick Bats – 429 pkt, #12
    2. Eric Daspet – 505 pkt, #15
    3. David Le Gentil – 604 pkt, #23
  4.  Austria – 1849 pkt
    1. Anton Tonninger, jr. – 565 pkt, #18
    2. Wolfgang Schneckenreither – 596 pkt, #22
    3. Paul Szameitat – 688, #28
  5. Szwajcaria Szwajcaria – 3348 pkt
  6.  Niemcy – 3562 pkt
  7.  Wielka Brytania – 3944 pkt
  8.  Rosja – 4212 pkt
  9.  Południowa Afryka – 5125 pkt
  10.  Nowa Zelandia – 6590 pkt

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.