Zespół Edwardsa (ang.Edwards’ syndrome, trisomy 18) – zespół wad wrodzonych spowodowany trisomiąchromosomu 18 (47,XX,+18 albo 47,XY,+18). Częstość występowania zespołu szacowana jest na 1:8000 urodzeń[1]. We wczesnym okresie rozwoju zarodka częstość wystąpienia trisomii 18 jest większa niż w późniejszym okresie rozwoju. 95% płodów dotkniętych tą wadą ulega poronieniu. Rodzi się więcej noworodków żeńskich, co może wynikać z faktu, że płody męskie z trisomią chromosomu 18 są ronione częściej. Dodatkowa kopia chromosomu 18 (powstała po nondysjunkcji) powoduje przyrost masy DNA o 2,8%[2].
Epidemiologia
Częstość zespołu Edwardsa wzrasta z wiekiem matki, podobnie jak w zespole Downa. Zespół Edwardsa cztery razy częściej dotyczy dziewczynek niż chłopców[1].
Częstość trisomii 18 w zależności od wieku matki (oś odciętych, 25–42 lat) i okresu ciąży (tygodnie Hbd). Na podstawie danych Snijdersa i wsp.[3]
Objawy
niska masa urodzeniowa noworodka (dystrofia wewnątrzmaciczna)
1 2 Jerzy Szczapa:Neonatologia.Warszawa:PZWL,2000. ISBN83-200-2475-7. Brak numerów stron w książce
↑ Opracowanie zbiorowe pod redakcją prof. dr. hab. Gerarda Drewy, Podstawy genetyki, ISBN83-85564-60-8.
↑ Snijders RJ, Sebire NJ, Nicolaides KH.Maternal age and gestational age-specific risk for chromosomal defects.„Fetal Diagn Ther”.10.6,s.356–367,1995. DOI: 10.1159/000264259. PMID: 8579773.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Dobrzańska A, Ryżko J:Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego.Urban&Partner,2005. ISBN83-89581-25-6. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
Michael Connor, Malcolm Ferguson-Smith: Podstawy genetyki klinicznej.Warszawa: PZWL, 1998. ISBN83-200-2250-9.
Jan M. Friedman, Fred J. Dill, Micheal R. Hayden, Barbara C. McGillivray: Genetyka. Wrocław: Urban & Partner, 2000. ISBN83-85842-91-8.