206 Pułk Piechoty (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Edward Kościński |
| Działania zbrojne | |
| Kampania wrześniowa Obrona Lwowa 1939 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
.svg.png){kind=small}
206 pułk piechoty (206 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego. 206 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego.
Organizacja i formowanie pułku
Na podstawie prowadzonych prac koncepcyjnych w Sztabie Głównym WP, w ramach rozbudowy Sił Zbrojnych II RP o nowe związki taktyczne, podjęto decyzję utworzeniu nowej dywizji piechoty w oparciu o bataliony marszowe typu specjalnego przewidziane dla Obozu Warownego „Wilno” (tak zwane bataliony specjalne wileńskie) oraz przez bataliony „Krasne”, „Budsław” i „Iwieniec” Korpusu Ochrony Pogranicza. Z zasobów tych zaplanowano i przygotowano rozwinięcie nowej 35 Dywizji Piechoty Rezerwowej[1]. Opracowanie dotyczące jej mobilizacji weszło w życie 28 lipca 1939[2].
Mobilizacja
W związku z tymi pracami w ramach I rzutu mobilizacji powszechnej, zmobilizowano:
Przez 77 pułk piechoty w Lidzie w czasie do 4 dnia mobilizacji:
- dowództwo 206 pp, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych,
- kompanie: gospodarczą, zwiadowców, przeciwpancerną typu II,
- plutony: łączności, pionierów, przeciwgazowy,
- batalion marszowy typ specjalny nr 4[3].
Przez 85 pułk piechoty w garnizonie Nowa Wilejka:
- batalion marszowy typ specjalny nr 5, w czasie do 3 dnia mobilizacji,[b]
- batalion marszowy typ specjalny nr 6, w czasie do 4 dnia mobilizacji[5].
Po zmobilizowaniu pułkowych pododdziałów specjalnych i na bazie wileńskich batalionów marszowych typ specjalnych nr 4, 5 i 6 sformowano odpowiednio: I, II i III bataliony piechoty 206 pułku piechoty rez. Nie mieszczące się w etacie każdego z tych batalionów kompanie strzeleckie i kompanie km i br. tow. przekazano do dyspozycji dowódcy OK nr III z przeznaczeniem dla OWar. „Wilno” i OWar. „Grodno”. Od 7 września pozostałe kompanie z batalionu marszowego typ spec. nr 4 dały podstawę do sformowania improwizowanego II batalionu 1 pułku piechoty OW Grodno. Na bazie pozostałości batalionu marszowego typ spec. nr 5 II batalionu i na bazie pozostałych kompanii batalionów marszowych typ spec. nr 4, 5 i 6 III batalionu 2 pułku piechoty OW Grodno[6].
206 pułk piechoty w kampanii wrześniowej
Mobilizacje pułku prowadzono od 31 sierpnia do 3 września 1939. Kadra oficerska składała się z oficerów zawodowych na stanowiskach dowódcy pułku, dowódców batalionów i większości kompanii, pozostali to rezerwiści. Kadra podoficerska to w 95% rezerwiści. Szeregowców służby czynnej nie było. Element żołnierski dobry, lecz słabo wyszkolony. Uzbrojenie batalionów dobre, za wyjątkiem kompanii km i br. tow., które otrzymały ciężkie karabiny maszynowe Maxim wz.1908, ze starymi i dziurawymi wodnikami, bez niezbędników, posiadały po dwa zamki zapasowe, lecz większość nie nadających się do użytku. Całkowity brak hełmów. Szeregowcy przeważnie starszych roczników z województwa wileńskiego i nowogródzkiego. Mniejszości narodowe w pułku stanowiły około 30%. Nowe ckm wz.1930 pułk otrzymał dopiero pod koniec walk we Lwowie. Pułk nie otrzymał karabinów przeciwpancernych wz.1935 Ur. Uzbrojenie strzeleckie w większości używane, armaty przeciwpancerne nowe. Broń i wyposażenie w większości kompletne[7].
Obsada personalna 206 pp
- Dowództwo pułku
- dowódca pułku – ppłk Edward Kościński †1940 Charków[8]
- adiutant – por. rez. Stanisław Śliwiński †1940 Charków[9]
- kwatermistrz – kpt. Walerian Petc †1940 Charków[10]
- kapelan – ks. kap. Jan Mianowski[11]
- I batalion
- dowódca batalionu – mjr Włodzimierz Stanisław Wittlin †16 IX 1939 Lwów
- adiutant – por. rez. Adolf Marian Gałacki
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej – por. Mieczysław Woronowicz
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej – ppor. piech. Stanisław Niedzwiecki[12] (85 pp) †1940 Charków[13]
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej –
- dowódca 1 kompanii ckm – por. Tadeusz Kempczyński
- II batalion
- dowódca batalionu – kpt. Anatol Białynowicz, mjr Henryk Dyduch †1940 Charków[14]
- adiutant – ppor. rez. Kazimierz Czerny–Hołownia
- dowódca plutonu łączności – ppor. rez. Józef Kludziewicz
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej – kpt. Józef Pelc
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej – ppor. Tadeusz Józef Laszczka
- dowódca II plutonu strzeleckiego – plut. pchor. rez. Justyn Sobol
- dowódca 6 kompanii strzeleckiej – ppor. Stanisław Kędziora
- dowódca 2 kompanii ckm – ppor. Leon Augustyn Torliński
- dowódca plutonu – ppor. rez. Witold Mackiewicz †1940 Charków[15]
- III batalion
- dowódca batalionu – kpt. Aleksander Gregorowicz †1940 Charków[16]
- adiutant – por. rez. Stanisław Śliwiński †1940 Charków[9]
- oficer żywnościowy – por. rez. Władysław Bachramowicz
- lekarz – pchor. rez. lek.
- dowódca 7 kompanii strzeleckiej – por. Edward Smolka; od 13 IX – ppor. rez. Jerzy Awdycki
- dowódca I plutonu strzeleckiego – ppor. rez. Jerzy Awdycki
- dowódca II plutonu strzeleckiego – ppor. rez. Tadeusz Chmielnicki
- dowódca 8 kompanii strzeleckiej –
- dowódca III plutonu – plut. pchor. Stanisław Mozol
- dowódca 9 kompanii strzeleckiej – ppor. Stanisław Malara †1940 Charków[17]
- dowódca 3 kompanii ckm – por. Hieronim Romanowski
- dowódca I plutonu ckm – ppor. rez. Jerzy Józef Rybicki †1940 Charków[18]
- dowódca II plutonu ckm – ppor. rez. Aleksander Obuchowicz
- dowódca III plutonu ckm – ppor. rez. Stanisław Jabłonowski
- dowódca plutonu ckm na taczankach – ppor. rez. Włodzimierz Ciechanowicz
- dowódca plutonu moździerzy – ppor. rez. Jan Golde
- szef kompanii – st. sierż. Duś
- Pododdziały specjalne
- dowódca kompania zwiadu – por. Janusz Siewierski
Uwagi
- ↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
- ↑ bataliony marszowe typ specjalny wileńskie składały się z: dowództwa batalionu, plutonu łączności, 4 kompanii strzeleckich i 2 kompanii ckm[4]
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXVIII-CXL.
- ↑ Wesołowski (red.) i 1/2018 ↓, s. 43.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 134.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXVIII.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 142.
- ↑ Wesołowski (red.) i 1/2018 ↓, s. 39-40.
- ↑ Wesołowski (red.) i 1/2018 ↓, s. 45-46.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 249.
- 1 2 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 549.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 407.
- ↑ Ks. kap. Jan Mianowski został 18 września 1939 mianowany tymczasowo szefem duszpasterstwa 35 DPRez.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 51.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 369, jako Niedźwiedzki.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 102.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 319.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 147.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 324.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 461.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Ryszard Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r., Rzeszów 1989, wyd. II, ISBN 83-03-02830-8
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Andrzej Wesołowski (red.): Obrona Lwowa 1939 tom 1: Dokumenty 1-16 września. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2018. ISBN 978-83-63374-64-8.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3.