Ahmed III

Ahmed III

Tugra Ahmeda III
Sułtan Imperium Osmańskiego
Okres	od 1703 do 1730
Poprzednik	Mustafa II
Następca	Mahmud I
Dane biograficzne
Dynastia	Osmanowie
Data urodzenia	30 grudnia 1673
Data śmierci	1 lipca 1736
Ojciec	Mehmed IV
Matka	Emetullah Rabia Gulnus
Rodzeństwo	Mustafa II
Żona	Emine Mihrisah Kadinefendi
Żona	Rabia Sermi Kadinefendi
Dzieci	Mustafa III, Abdulhamid I

Ahmed III (arab. أحمد الثال) (ur. 30 grudnia 1673 – 1 lipca 1736 w Konstantynopolu) – sułtan imperium osmańskiego w latach 1703–1730, czas jego rządów nazywany jest erą tulipanów^[1].

Podstawą jego polityki zagranicznej było utrzymywanie dobrych stosunków z Anglią (od 1707 Wielką Brytanią) i Francją, które były zaniepokojone wzrostem potęgi Rosji na wschodzie Europy.

W 1709, w czasie III wojny północnej udzielił schronienia pobitemu w bitwie pod Połtawą królowi Szwecji Karolowi XII. Wspierany przez dyplomację francuską zażądał wycofania wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej, a po odmowie cara Piotra I wypowiedział 20 listopada 1710 wojnę Rosji. Pobita Rosja, zmuszona została podpisać w 1711 traktat prucki, w którym oddawała Osmanom Azow i zobowiązywała się więcej nie mieszać w wewnętrzne sprawy Polski.

W latach 1716–1718 prowadził przegraną wojnę z Austrią i Wenecją, zakończoną utratą Belgradu, północnej Bośni i Serbii. 20 września 1730 został obalony w wyniku przewrotu pałacowego janczarów, którzy wynieśli na tron jego bratanka Mahmuda I. Ahmed III zmarł 6 lat później.