Aleksander Burhardt

Aleksander Burhardt (ur. 25 sierpnia 1885 w Kiejdanach^[1], zm. 29 sierpnia 1976^[2]) – polski prawnik, adwokat, sędzia, radny Wilna, działacz społeczny i narodowy.

Ukończył gimnazjum w Wilnie i Wydział Prawny Uniwersytetu Petersburskiego. Następnie studiował filologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i ponownie prawo na Uniwersytecie w Dorpacie. W czasie studiów należał do kółek samokształceniowych oraz do Bratniej Pomocy. W Dorpacie był czynnym członkiem Konwentu Polonia. Następnie został członkiem Wileńskiego Koła Filistrów tej korporacji akademickiej^[3]. W 1912 był członkiem rzeczywistym Towarzystwa Rolniczego Kowieńskiego^[4]. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej^[2].

Po ukończeniu studiów pracował jako adwokat w Wilnie. W maju 1919 został wybrany sędzią śledczym^[5]. W listopadzie 1919 był urzędnikiem przy Urzędzie Okręgowym w Wilnie^[6]. Podczas wyborów w 1922 był przewodniczącym komisji wyborczej w obwodzie nr 7 w Wilnie^[7]. W 1924 został wybrany sędzią Sądu Rozjemczego w Wilnie^[8]. Był członkiem zarządu i wiceprezesem patronatu więziennego. Należał także do Polskiej Macierzy Szkolnej Ziem Wschodnich, gdzie był członkiem i sekretarzem Rady Nadzorczej^[9]. Pełnił funkcję sekretarza Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie. Był także członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[1][10]. W 1927 kandydował do Rady Miasta Wilna z listy nr 14 (Polski Centralny Komitet Wyborczy)^[11]. W 1931 został wybrany do Rady Adwokackiej^[12], natomiast rok później został zastępcą członka Izby Adwokackiej Wileńskiej^[13]. W 1934 został wybrany do Rady Miasta Wilna z listy nr 2 (Narodowy Komitet Wyborczy) w okręgu nr 2^[14][15]. Zrezygnował z mandatu w czerwcu 1936^[16].

Był synem Michała Innocentego Burhardta (1838-1907), lekarza, i Antoniny Bogumiły z Medekszów (1863-1933). Jego siostrą była Janina Burhardt (1883-1924), działaczka niepodległościowa. Miał brata Mieczysława (1887-1963), komandora porucznika MW i Stefana (1899-1991), bibliotekarza. 10 czerwca 1910 w kościele św. Jana w Wilnie ożenił się z Janiną z Węsławskich (ur. 1887), działaczką społeczną i narodową^[17]. Mieli razem dwóch synów: Michała Witolda (1912^[18]-1989), żołnierza ZWZ i AK^[19], Witolda (1914^[20]-1936), podporucznika artylerii^[21], oraz dwie córki: Halinę Janinę po mężu Mikułowską (1917^[22]-1998), etnografkę i muzealniczkę, oraz Krystynę po mężu Mickiewicz (ur. 1921^[23])^[24][25].