Alfons XII

Alfons XII

Książę Asturii
Okres	od 1857 do 1868
Król Hiszpanii
Okres	od 1874 do 1885
Poprzednik	Republika, Amadeusz I Sabaudzki (poprzedni król)
Następca	Alfons XIII
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1857 Madryt
Data i miejsce śmierci	25 listopada 1885 Pałac Królewski El Pardo
Ojciec	Franciszek de Asís de Borbón
Matka	Izabela II
Żona	1. María de las Mercedes Orleańska 2. Maria Krystyna Austriacka
Dzieci	María de las Mercedes, María Teresa, Alfons XIII
Odznaczenia

Alfons XII (ur. 28 listopada 1857 w Madrycie, zm. 25 listopada 1885 w El Pardo) – król Hiszpanii w latach 1874–1885 z dynastii Burbonów, zwany El Pacificador ("Rozjemca").

Urodził się 28 listopada 1857 w Madrycie jako czwarte dziecko królowej Izabeli II Hiszpańskiej i Franciszka de Asís, hrabiego Kadyksu. Był potomkiem królów Karola III, Karola IV i Ferdynanda VII. Dzieciństwo spędził na dworze u boku rodziców. Nie otrzymał dobrego wychowania ani nie został dobrze przygotowany do objęcia tronu. Jego edukacja ograniczała się właściwie do nauki szermierki i religii^[1]. W wieku jedenastu lat, po wybuchu rewolucji w 1868 udał się wraz z matką na wygnanie. Mieszkał w Paryżu, a następnie Londynie. Uczęszczał do Kolegium Stanisława w Paryżu. Potem pobierał lekcje u prywatnych korepetytorów w Genewie. Studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiedniu. Podczas pobytu w Anglii wstąpił jako elew do Royal Military Academy w Sandhurst.

W grudniu 1874 brygadier Arsenio Martínez Campos przeprowadził zamach stanu. Na czele kilku pułków dołączył do armii centralnej stacjonującej w Sagunto i zajął Walencję. Wkrótce potem ogłosił koniec Pierwszej Republiki Hiszpańskiej i zaproponował, aby koronę oddać Burbonom. 29 grudnia 1874 Kortezy ofiarowały koronę księciu Alfonsowi^[1]. W ciągu kilku dni książę przybył do Madrytu, odwiedziwszy najpierw Barcelonę i Walencję. W ten sposób został królem jako „Alfonso XII”, mimo że żaden monarcha zjednoczonej Hiszpanii nie nosił imienia „Alfonso XI” (monarchia hiszpańska była jednak uważana za kontynuację starej, już nieistniejącej monarchii Kastylii i Leónu, którą władało jedenastu królów o imieniu Alfons).

Wraz z objęciem przez niego tronu rozpoczął się nowy okres w historii Hiszpanii, nazwany okresem Restauracji. Król poparł projekt konstytucji zakładający, że system polityczny w okresie hiszpańskiej Restauracji opierać się będzie na istnieniu dwóch partii politycznych, które naprzemiennie będą sprawować po sobie władzę. Każda z partii stawiała sobie za cel obronę monarchii i konstytucji oraz idei scentralizowanego państwa. Alfons XII odziedziczył trudne problemy w polityce zagranicznej. Do rozwiązania pozostawała sprawa Maroka. Nastąpił wzrost napięć w stosunkach z Francją. Król uchodził za germanofila. Podczas wizyty w Niemczech występował u boku cesarza Wilhelma I. Obserwował wielkie manewry wojskowe^[1]. Obiecał cesarzowi pomoc Hiszpanii na wypadek konfliktu między Francją a Niemcami.

25 stycznia 1878 poślubił księżniczkę Maríę de las Mercedes, córkę Antoniego Orleańskiego, księcia Montpensier i swojej ciotki – Ludwiki Ferdynandy Hiszpańskiej. Mercedes zmarła jednak sześć miesięcy po ślubie.

29 listopada 1879 poślubił arcyksiężniczkę Marię Krystynę Habsburżankę, córkę arcyksięcia Karola Ferdynanda i arcyksiężnej Elżbiety Franciszki. Miał z nią troje dzieci:

• Maríę de las Mercedes, księżnę Asturii, (ur. 11 września 1880, zm. 17 września 1904), tytularną następczynię tronu Hiszpanii, od czasu śmierci jej ojca aż do urodzin jej brata pogrobowca. W 1901 poślubiła księcia Karola Tankreda (syna Alfonsa, hrabiego Caserty)
• Maríę Teresę (ur. 12 października 1882, zm. 23 września 1912), która w 1906 poślubiła księcia bawarskiego Ferdynanda (syna jej ciotki Marii de la Paz)
• Alfonsa XIII (ur. 17 maja 1886, zm. 28 lutego 1941), który był królem Hiszpanii od momentu urodzenia i nigdy nie otrzymał żadnych innych tytułów, takich jak infant lub książę Asturii

Król bardzo lubił polować. W lipcu 1884 podczas polowania na kozice w Asturii po raz pierwszy wymiotował krwią. Zdiagnozowano gruźlicę. Choroba rozwinęła się. Alfons XII zmarł 25 listopada 1885 w pałacu Pardo. Miał 28 lat.

Alfons XII był owocem małżeństwa rodzeństwa ciotecznego, a wszyscy jego dziadkowie byli bliskimi kuzynami:

• Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, tłum. Grażyna i Jacek Schimerowie, Warszawa 2007
• Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz, Historia Hiszpanii, Wrocław 2009