Antonio Di Natale
 Antonio Di Natale (2012) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1977 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
170 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Antonio Di Natale (ur. 13 października 1977 w Neapolu) – włoski trener i piłkarz, który występował na pozycji napastnika.
W latach 2002–2012 reprezentant Włoch. Uczestnik Mistrzostw Europy 2008 i Mistrzostw Europy 2012, a także Mistrzostw Świata 2010.
Kariera klubowa
Antonio Di Natale zawodową karierę rozpoczynał w 1996 roku w Empoli FC. Rozegrał dla niego jednak tylko 1 spotkanie, po czym był wypożyczany do innych zespołów. Sezon 1997/1998 spędził w Iperzoli Ponteroncariale, natomiast w kolejnych rozgrywkach reprezentował barwy 2 klubów – Varese oraz Esperia Viareggio. Dobra skuteczność w ostatniej z tych drużyn sprawiła, że Di Natale latem 1999 roku powrócił do Empoli. Sezon 1999/2000 zakończył z 6 trafieniami na koncie, jednak później prezentował już wyższą skuteczność. Podczas rozgrywek 2001/2002 włoski napastnik w ataku Empoli grał razem z Tommaso Rocchim oraz Massimo Maccarone. Ta trójka zawodników zdobyła łącznie 38 goli, co w dużym stopniu pomogło ekipie "Azzurich" awansować do Serie A. W pierwszej lidze Di Natale także prezentował dobrą skuteczność – strzelił 12 bramek i został najlepszym strzelcem Empoli.
Po spadku klubu do Serie B, w letnim okienku transferowym w 2004 roku Włoch podpisał kontrakt z Udinese Calcio. W ataku "Bianconerich" początkowo grał z Davidem Di Michele oraz Vincenzo Iaquintą, później do klubu zostali kupieni tacy zawodnicy jak Asamoah Gyan, Simone Pepe oraz Fabio Quagliarella. Udinese w sezonie 2004/2005 zajęło 4. lokatę w tabeli Serie A i zapewniło sobie awans do Ligi Mistrzów. W Champions League "Bianconeri" zajęli 3. miejsce w rundzie grupowej, przez co rozpoczęli rywalizację w Pucharze UEFA. W rozgrywkach Ligi Mistrzów Di Natale strzelił 3 bramki – wszystkie w dwumeczu z Werderem Brema, natomiast w Pucharze UEFA wpisał się na listę strzelców tylko w pojedynku przeciwko RC Lens.
Z sezonu na sezon włoski gracz strzelał coraz więcej goli w Serie A, a z czasem stał się kapitanem Udinese. Rozgrywki 2007/2008 zakończył z 17 trafieniami na koncie, co dało mu czwarte miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi. W kolejnym sezonie z powodu kontuzji wystąpił tylko w 22 spotkaniach, w których strzelił 12 bramek. 7 lutego 2010 roku Di Natale strzelił hat-tricka w zwycięskim 3:1 meczu z SSC Napoli. W sezonie 2009/2010 w 35 występach zdobył łącznie 29 goli i został królem strzelców Serie A. Wyczyn ten powtórzył także w sezonie 2010/2011 zdobywając 28 goli w 36 meczach Serie A. 17 maja 2014 z dorobkiem 191 goli został 7. najskuteczniejszym strzelcem wszech czasów w Serie A, a 3 maja 2015 z 206 golami wyprzedził 6. Roberto Baggio. 25 sierpnia 2014 zdobył pięć bramek w wygranym 5:1 meczu Pucharu Włoch z Ternaną[1]. 23 listopada w meczu z Chievo Werona (1:1) zdobył swoją 200. bramkę w Serie A[2].
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Włoch Di Natale zadebiutował 20 listopada 2002 roku w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Turcją, kiedy to szkoleniowcem "Squadra Azzura" był Giovanni Trapattoni. Następnie Włoch razem z drużyną narodową brał udział w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2008. Strzelił w nich dwa gole – oba w zwycięskim 2:1 meczu z Ukrainą.
W maju 2008 roku Di Natale znalazł się w 23–osobowej kadrze powołanej na mistrzostwa przez Roberto Donadoniego. Na Euro Włosi zostali wyeliminowani w ćwierćfinale przez Hiszpanów, którzy wygrali 4:2 w rzutach karnych. Wychowanek Empoli podobnie jak Daniele De Rossi nie wykorzystał swojej jedenastki, a jego strzał obronił Iker Casillas. 6 września Di Natale zdobył oba gole dla Włochów w pierwszym meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2010 przeciwko Cyprowi i zapewnił swojej reprezentacji zwycięstwo. Na mundialu w 2010 roku wystąpił w trzech meczach grupowych przez łącznie 154 minuty, strzelając jedną bramkę w przegranym 3-2 meczu ze Słowacją 24 czerwca 2010, Włochy zakończyły turniej bez zwycięstwa na dnie grupy F.
Di Natale po dwóch latach przerwy w kadrze został powołany na Mistrzostwa Europy w 2012 r., w których Włochy zajęły drugie miejsce. W pierwszym meczu grupowym zmienił w 57. minucie Maria Balotellego, by w 60. minucie strzelić swoją jedyną bramkę turnieju, w zremisowanym 1-1 starciu z reprezentacją Hiszpanii, była to jedyna bramka stracona przez Hiszpan w całych rozgrywkach. Do końca Euro wystąpił w pięciu z sześciu meczów kadry (bez ćwierćfinału z Anglią), tylko w meczu z Irlandią wychodząc w podstawowym składzie. W swoim ostatnim występie reprezentacyjnym – przegranym finale z Hiszpanią w Kijowie, pojawił się w drugiej połowie w miejsce Antonio Cassano.
Statystyki
Klubowe
| Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar Włoch | Europa[a] | Suma | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
| Empoli FC | 1996/1997 | Serie B | 1 | 0 | 0 | 0 | – | 1 | 0 | |
| 1999/2000 | 25 | 6 | 5 | 1 | – | 30 | 7 | |||
| 2000/2001 | 35 | 9 | 3 | 1 | – | 38 | 10 | |||
| 2001/2002 | 38 | 16 | 4 | 2 | – | 42 | 18 | |||
| 2002/2003 | Serie A | 28 | 13 | 5 | 1 | – | 33 | 14 | ||
| 2003/2004 | 32 | 5 | 2 | 1 | – | 34 | 6 | |||
| Ogólnie | 158 | 49 | 19 | 6 | 0 | 0 | 177 | 55 | ||
| Iperzola | 1997/1998 | Serie C2 | 33 | 6 | 0 | 0 | – | 33 | 6 | |
| Ogólnie | 33 | 6 | 0 | 0 | 0 | 0 | 33 | 6 | ||
| AS Varese | 1998/1999 | Serie C1 | 4 | 0 | 0 | 0 | – | 4 | 0 | |
| Ogólnie | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 4 | 0 | ||
| Viareggio Calcio | 1998/1999 | Serie C2 | 25 | 12 | 0 | 0 | – | 25 | 12 | |
| Ogólnie | 25 | 12 | 0 | 0 | 0 | 0 | 25 | 12 | ||
| Udinese Calcio | 2004/2005 | Serie A | 33 | 7 | 5 | 4 | 2 | 0 | 40 | 11 |
| 2005/2006 | 35 | 8 | 3 | 3 | 10 | 4 | 48 | 15 | ||
| 2006/2007 | 31 | 11 | 2 | 2 | – | 33 | 13 | |||
| 2007/2008 | 36 | 17 | 1 | 1 | – | 37 | 18 | |||
| 2008/2009 | 22 | 12 | 1 | 1 | 7 | 3 | 30 | 16 | ||
| 2009/2010 | 35 | 29 | 3 | 0 | – | 38 | 29 | |||
| 2010/2011 | 36 | 28 | 1 | 0 | – | 37 | 28 | |||
| 2011/2012 | 36 | 23 | 1 | 1 | 6 | 5 | 43 | 29 | ||
| 2012/2013 | 33 | 23 | 1 | 0 | 8 | 3 | 42 | 26 | ||
| 2013/2014 | 32 | 17 | 2 | 1 | 4 | 2 | 38 | 20 | ||
| 2014/2015 | 31 | 13 | 1 | 5 | – | 32 | 18 | |||
| 2015/2016 | 23 | 2 | 2 | 2 | – | 25 | 4 | |||
| Ogólnie | 385 | 191 | 24 | 20 | 37 | 17 | 446 | 228 | ||
| Ogólnie w karierze | 606 | 258 | 43 | 26 | 37 | 17 | 655 | 301 | ||
Reprezentacyjne
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|
| Włochy | |||
| 2002 | 1 | 0 | |
| 2003 | 2 | 0 | |
| 2004 | 1 | 1 | |
| 2005 | 0 | 0 | |
| 2006 | 4 | 1 | |
| 2007 | 7 | 3 | |
| 2008 | 10 | 4 | |
| 2009 | 5 | 0 | |
| 2010 | 6 | 1 | |
| 2011 | 0 | 0 | |
| 2012 | 6 | 1 | |
| Ogólnie | 42 | 11 | |
Sukcesy
Reprezentacyjne
Indywidualne
Wyróżnienia
Uwagi
- ↑ Uwzględniono:
Liga Mistrzów UEFA – 6 (3)
Liga Europy UEFA – 12 (7)
Puchar UEFA – 11 (4)
kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 6 (1)
kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 2 (2). - ↑ Ex aequo – Mario Gómez.
Przypisy
- ↑ Telewizja Polska S.A, Pięć goli 37-letniego Di Natale w Pucharze [online], sport.tvp.pl, 25 sierpnia 2014 [dostęp 2023-06-05] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A, 400 meczów, 200 goli. Di Natale siódmy w historii [online], sport.tvp.pl, 23 listopada 2014 [dostęp 2023-06-05] (pol.).
- ↑ Serie A - C'è anche Di Natale in mezzo a tanta Inter - Yahoo! Eurosport [online], web.archive.org, 5 marca 2016 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
- ↑ A DI NATALE IL PALLONE D'ARGENTO 2011 - legaseriea.it [online], web.archive.org, 29 grudnia 2013 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-29].
- ↑ AIA | Associazione Italiana Arbitri | Gran Cala' del Calcio 2011: Rizzoli premiato miglior arbitro [online], web.archive.org, 3 listopada 2013 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-03].
- ↑ Gran Galà del Calcio Aic. E' Pirlo il migliore del 2012 - Serie A / Calcio - Tuttosport [online], web.archive.org, 11 maja 2013 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-11].
- ↑ Oscar del calcio: Vidal e Pirlo sono il top. La Juve è la più forte d'Italia - Serie A / Calcio - Tuttosport [online], web.archive.org, 20 czerwca 2015 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-20].
Bibliografia
- Antonio Di Natale w bazie National Football Teams (ang.)
- Profil na FIGC. figc.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-21)]. (wł.).