Zlatan Ibrahimović

Zlatan Ibrahimović

Zlatan Ibrahimović (2018)
Data i miejsce urodzenia	3 października 1981 Malmö
Wzrost	195 cm[1]
Kariera juniorska
Lata Klub 1987–1991 FC Rosengård 1991–1995 FBK Balkan 1995–1999 Malmö B
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1999–2001 Malmö FF 40 (16) 2001–2004 AFC Ajax 74 (35) 2004–2006 Juventus 70 (23) 2006–2009 Inter Mediolan 88 (57) 2009–2011 FC Barcelona 29 (16) 2010–2011 → A.C. Milan (wyp.) 29 (14) 2011–2012 A.C. Milan 32 (28) 2012–2016 Paris Saint-Germain 122 (113) 2016–2018 Manchester United 33 (17) 2018–2019 Los Angeles Galaxy 56 (52) 2020–2023 A.C. Milan 64 (34) W sumie: 637 (405)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2001  Szwecja U-21 7 (6) 2001–2023  Szwecja 121 (62) W sumie: 128 (68)
↑ Aktualne na: 3 lipca 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 29 marca 2022.
Strona internetowa

Zlatan Ibrahimović (wym. ['zlatan ibra’xi:mɔʋitɕ]; ur. 3 października 1981 w Malmö) – szwedzki piłkarz pochodzenia bośniackiego i chorwackiego, który występował na pozycji napastnika, w latach 2001–2023 reprezentant Szwecji. Jest jej rekordzistą pod względem liczby występów i bramek. Uczestnik Mistrzostw Świata 2002, 2006, Mistrzostw Europy 2004, 2008, 2012 i 2016. Zakończył karierę w A.C. Milan na koniec sezonu w 2023 r.

Ibrahimović jest wychowankiem klubu Malmö FF, w którym debiutował w szwedzkiej ekstraklasie w 1999. W 2001, za 10,8 mln euro przeszedł do Ajaxu Amsterdam, z którym dwukrotnie zdobył mistrzostwo Holandii, a także Puchar Holandii i Superpuchar Holandii^[2].

Od 31 sierpnia 2004 grał w Serie A w Juventusie, który zapłacił za jego transfer 19 mln euro. W debiutanckim sezonie był najlepszym piłkarzem Juventusu, w 2004 w rankingu FIFA został wybrany ósmym piłkarzem na świecie. Sezon 2005/2006 był już znacznie mniej udany dla Ibrahimovicia niż poprzedni. Grał wprawdzie bardzo dobrze, jednak strzelił „tylko” 14 bramek. Mimo to ówczesny trener Juventusu, Fabio Capello, wciąż stawiał na niego, często kosztem Alessandro Del Piero, podstawowego zawodnika Juventusu. Kiedy Juventus został zdegradowany do Serie B (włoska druga liga) Ibrahimović poinformował, że jest gotowy do podjęcia kroków prawnych w celu zabezpieczenia swojej przyszłości, której nie wiązał z Serie B. Decyzja piłkarza była sprzeczna ze stanowiskiem władz Juventusu – ówczesny pierwszy trener Didier Deschamps poinformował piłkarzy o braku możliwości zerwania kontraktu z klubem. W negocjacjach pomiędzy Zlatanem Ibrahimoviciem a klubem wziął udział jego menadżer Mino Raiola, który stanowisko piłkarza opublikował w mediach. Dodatkowo Raiola zagroził działaniami prawnymi w celu wyciągnięcia Ibrahimovicia z umowy^[3].

10 sierpnia 2006 przeszedł z Juventusu do Interu Mediolan za kwotę ok. 32 mln euro podpisując czteroletni kontrakt^[4]. W swoim debiucie dla Nerazzurri zagrał przeciwko AS Roma, grając pełne 90 minut w spotkaniu Superpucharu Włoch. Pierwszego gola w Serie A zdobył w spotkaniu z Florentiną w 61. minucie^[5]. Trzy razy z rzędu zdobył z tą drużyną mistrzostwo Włoch, w sezonach 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009, a także dwa Superpuchary Włoch^[6]. W ostatnim z nich strzelając 25 goli Szwed został królem strzelców Serie A^[7]. 27 lipca 2009 podpisał kontrakt z FC Barceloną, a Inter otrzymał za niego 45 mln euro oraz Samuela Eto’o^[8][1].

28 sierpnia 2010 A.C. Milan poinformował, że Ibrahimović zostanie wypożyczony na sezon 2010/2011 do tego klubu z przymusem wykupu za 24 miliony euro. Transfer został spowodowany sytuacją wewnętrzną w katalońskim klubie, która nie pozwalała stronom na ustaloną współpracę^[9][10]. Po przejściu testów medycznych zawodnik 29 sierpnia podpisał kontrakt^[11]. W sezonie 2011/2012 został królem strzelców Serie A z 28 bramkami^[12].

W lipcu 2012 Zlatan Ibrahimović podpisał kontrakt z Paris Saint-Germain, które zapłaciło za szwedzkiego napastnika 23 mln euro^[13]. Od tego czasu Ibrahimović zarabiał 13 mln euro rocznie, stając się dzięki temu najlepiej zarabiającym piłkarzem we Francji. Swoje pierwsze dwie bramki w barwach drużyny z Paryża zdobył w 64. i 90. minucie w ligowym spotkaniu z FC Lorient (2:2). W swoich występach strzelił od 1 grudnia 2012 113 bramek w 122 meczach. Podczas gry w Paris Saint-Germain stał się także pierwszym piłkarzem w historii Ligi Mistrzów, który zdobył gole dla sześciu różnych drużyn w tej serii rozgrywek^[14]. W trakcie czterech sezonów dla drużyny z Paryża rozegrał łącznie 180 spotkań, w których strzelił 156 goli. Wraz z planowanym odejściem z francuskiego zespołu poinformował także o zakończeniu kariery reprezentacyjnej^[15].

W czerwcu 2016 Zlatan Ibrahimović był łączony z zespołem Manchester United, który był prowadzony przez José Mourinho^[16]. 1 lipca 2016 został zaproszony do ośrodka szkoleniowego drużyny Manchesteru United, znajdującego się w Carrington, na testy medyczne^[17]. Tego samego dnia został przedstawiony oficjalnie jako zawodnik Manchesteru United. Oficjalnie w klubie zadebiutował 7 sierpnia 2016 w wygranym 2:1 meczu o Tarczę Wspólnoty przeciwko Leicester City. Szwed rozegrał wówczas całe spotkanie, strzelił bramkę na 2:1, wygrywając pierwsze trofeum w nowym klubie^[18][19]. 14 sierpnia 2016, podczas wygranego 3:1 meczu z Bournemouth zadebiutował w Premier League, zdobywając jednocześnie swojego pierwszego gola^[20][21]. W ćwierćfinałowym meczu Ligi Europy z Anderlechtem Bruksela doznał kontuzji, która wyeliminowała go z rozgrywek do końca sezonu^[22]. Pomimo nieobecności zdobył w sezonie z Manchesterem United puchar Ligi Europy, po wygranym finale z Ajaxem Amsterdam^[23].

W maju 2017 niemiecki „Der Spigel” wraz z autorami książki “Football Leaks: The Dirty Business of Football” opublikowali materiał, w którym poinformowali, że Zlatan Ibrahimović jest najlepiej zarabiającym piłkarzem w historii Premier League. Manchester United rocznie płacił zawodnikowi ponad 19 milionów funtów rocznie za grę, a także otrzymał dodatek wynoszący około 3 milionów funtów za strzelone bramki w sezonie.

W czerwcu 2017 strona rozgrywek Premier League poinformowała, że Zlatan Ibrahimović został wykreślony z listy płac Manchesteru United, co oznaczało, że klub nie zamierza przedłużać kontraktu z zawodnikiem. Brytyjska prasa zastrzegła jednak, że klub będzie wspomagać Ibrahimovicia w rekonwalescencji po kontuzji, której doznał podczas ćwierćfinałowego meczu Ligi Europy UEFA^[24]. 24 sierpnia 2017 Manchester United poinformowało o podpisaniu nowego kontraktu ze Zlatanem Ibrahimoviciem. Po podpisaniu nowego kontraktu Ibrahimović zmienił numer na koszulce – z numeru 9 na numer 10, który w poprzednim sezonie należał do Wayne’a Rooneya^[25][26]. Nowy kontrakt był znacznie niższy od poprzedniego, który był przedmiotem kontrowersji po publikacji „Der Spiegel” oraz Football Leaks^[27]. Powrót do drużyny Manchesteru United nastąpił podczas spotkania z Newcastle United, zastępując Anthony’ego Martiala w 77. minucie spotkania^[28]. W meczu przeciwko FC Basel Ibrahimović stał się pierwszym zawodnikiem, który reprezentował siedem zespołów w Lidze Mistrzów UEFA^[29]. W marcu 2018 w brytyjskiej prasie pojawiły się doniesienia o tym, że Zlatan Ibrahimović łączony jest z drużynami rozgrywającymi swoje mecze w Major League Soccer^[30], w tym samym miesiącu Manchester United poinformował za pośrednictwem swojej strony o rozwiązaniu umowy za porozumieniem stron^[31][32]. 23 marca 2018 został oficjalnie zaprezentowany jako zawodnik Los Angeles Galaxy, oficjalna informacja pojawiła się po raz pierwszy za pośrednictwem dziennika Los Angeles Times, w którym to zawodnik wykupił całostronicową reklamę przedstawiającą jego zdjęcie w koszulce nowego zespołu^[33][34][35]. Zadebiutował 31 marca 2018 w meczu derbowym przeciwko Los Angeles FC, gdzie strzelił dwa gole^[36]. W następnym sezonie został mianowany kapitanem drużyny, a także został szwedzkim piłkarzem z największą liczbą bramek w historii, pobijając rekord 515 bramek Gunnara Nordahla^[37]. 13 listopada 2019 Ibrahimović za pośrednictwem swojego konta na Twitterze poinformował o powrocie do klubu A.C. Milan^[38].

27 grudnia 2019 transfer Ibrahimovicia został oficjalnie potwierdzony przez A.C. Milan. Zawodnik podpisał kontrakt do końca sezonu 2019/2020 z opcją przedłużenia o kolejny rok. Według włoskiej prasy kontrakt zawodnika wyniesie włoski klub 3,5 miliona euro plus dodatkowe bonusy^[39]. Po raz pierwszy na boisku pojawił się 6 stycznia 2020 w meczu przeciwko Sampdorii zastępując Krzysztofa Piątka w 55. minucie spotkania^[40]. 10 lutego 2020 został najstarszym strzelcem gola w historii derbów Mediolanu^[41].

5 czerwca 2023 ogłosił koniec swojej kariery piłkarskiej^[42].

W reprezentacji debiutował 31 stycznia 2001 w Växjö w meczu z reprezentacją Wysp Owczych. Dotychczas uczestniczył w mistrzostwach świata w 2002 i 2006 oraz w mistrzostwach Europy w 2004, 2008, 2012 i 2016. Z dniem 9 listopada 2009 podjął decyzję o tymczasowym zawieszeniu reprezentacyjnej kariery do czasu eliminacji mistrzostw Europy, spowodowanej brakiem awansu reprezentacji Szwecji na mistrzostwa świata w 2010. 15 lipca 2010 postanowił wrócić do reprezentacji. Reprezentował Szwecję na mistrzostwach Europy w piłce nożnej w 2012. Strzelił w nich 2 bramki ( nożyce w meczu z Francją). Tam został wybrany do drużyny mistrzostw Euro 2012 jako jedyny napastnik, który nie awansował z fazy grupowej. 4 lata później na Euro 2016 piłkarz po odpadnięciu jego reprezentacji w fazie grupowej postanowił zakończyć karierę reprezentacyjną^[43]. W marcu 2021 zostało ogłoszone, że Ibrahimović zostanie powołany na najbliższe mecze reprezentacji i na swoje piąte Euro^[44], jednak dwa miesiące później odwołano tę decyzję z powodu kontuzji zawodnika^[45].

Lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	2001-10-07	Råsundastadion, Szwecja	Azerbejdżan	3-0	3-0	eliminacje do mistrzostw świata 2002
2.	2002-08-21	Stadion Lokomotiwu, Moskwa	Rosja	1-1	1-1	mecz towarzyski
3.	2002-10-12	Råsundastadion, Szwecja	Węgry	1-1	1-1	eliminacje do UEFA Euro 2004
4.	2003-04-30	Råsundastadion, Szwecja	Chorwacja	1-1	1-2	mecz towarzyski
5. 6.	2003-09-06	Ullevi, Szwecja	San Marino	3-0 5-0	5-0	eliminacje do UEFA Euro 2004
7.	2004-03-31	Ullevi, Szwecja	Anglia	1-0	1-0	mecz towarzyski
8.	2004-06-14	Estádio José Alvalade, Portugalia	Bułgaria	4-0	5-0	UEFA Euro 2004
9.	2004-06-18	Estádio do Dragão, Portugalia	Włochy	1-1	1-1
10.	2004-08-18	Råsundastadion, Szwecja	Holandia	2-2	2-2	mecz towarzyski
11. 12. 13. 14.	2004-09-04	Ta’ Qali Stadium, Malta	Malta	1-0 2-0 3-0 5-0	7-0	eliminacje do mistrzostw świata 2006
15.	2005-06-04	Ullevi, Szwecja	Malta	4-0	6-0
16.	2005-09-03	Råsundastadion, Szwecja	Bułgaria	3-0	3-0
17.	2005-09-07	Stadion im. Ferenca Puskása, Węgry	Chorwacja	1-0	1-0
18.	2005-10-12	Råsundastadion, Szwecja	Islandia	1-1	3-1
19.	2008-06-10	Wals Siezenheim Stadion, Austria	Grecja	1-0	2-0	UEFA Euro 2008
20.	2008-06-14	Tivoli Neu, Austria	Hiszpania	1-1	1-2
21.	2009-06-10	Ullevi, Szwecja	Malta	3-0	4-0	eliminacje do mistrzostw świata 2010
22.	2009-09-05	Stadion im. Ferenca Puskása, Węgry	Węgry	2-1	2-1
23.	2010-08-11	Sztokholm, Szwecja	Szkocja	1-0	3-0	mecz towarzyski
24. 25.	2010-09-07	Swedbank Stadion, Szwecja	San Marino	1-0 5-0	6-0	eliminacje do UEFA Euro 2012
26. 27. 28.	2011-06-07	Råsundastadion, Szwecja	Finlandia	2-0 3-0 4-0	5-0
29.	2012-02-29	Maksimir, Chorwacja	Chorwacja	1-0	3-1	mecz towarzyski
30.	2012-05-30	Gamla Ullevi, Göteborg	Islandia	1-0	3-2
31.	2012-06-05	Råsundastadion, Solna	Serbia	2-1	2-1
32.	2012-06-11	Stadion Olimpijski w Kijowie, Ukraina	Ukraina	1-0	1-2	UEFA Euro 2012
33.	2012-06-19		Francja	1-0	2-0
34.	2012-10-12	Tórsvøllur, Thorshavn	Wyspy Owcze	2-1	2-1	eliminacje do mistrzostw świata 2014
35.	2012-10-16	Stadion Olimpijski w Berlinie	Niemcy	1-4	4-4
36. 37. 38. 39.	2012-11-14	Friends Arena, Solna, Szwecja	Anglia	1-0 2–2 3–2 4–2	4-2	mecz towarzyski
40. 41.	2013-06-11	Friends Arena, Solna, Szwecja	Wyspy Owcze	1-0 2-0	2-0	eliminacje do mistrzostw świata 2014
42. 43. 44.	2013-08-14	Friends Arena, Solna, Szwecja	Norwegia	1-0 2-0 3-2	4-2	mecz towarzyski
45.	2013-09-10	Astana Arena, Kazachstan	Kazachstan	0-1	0-1	eliminacje do mistrzostw świata 2014
46.	2013-10-11	Friends Arena, Solna, Szwecja	Austria	2-1	2-1
47. 48.	2013-11-19	Friends Arena, Solna, Szwecja	Portugalia	1-1 2-1	2-3	el. MŚ 2014 – play off
49. 50.	2014-09-04	Friends Arena, Solna, Szwecja	Estonia	1-0 2-0	2-0	mecz towarzyski
51.	2014-11-15	Stadion Pod Goricom, Podgorica, Czarnogóra	Czarnogóra	1-0	1-1	Eliminacje do Euro 2016
52. 53.	2015-03-27	Stadion Zimbru, Kiszyniów, Mołdawia	Mołdawia	1-0 2-0	2-0
54.	2015-03-31	Friends Arena, Solna, Szwecja	Iran	1-0	3-1	mecz towarzyski
55. 56.	2015-06-14	Friends Arena, Solna, Szwecja	Czarnogóra	2-0 3-0	3-1	Eliminacje do Euro 2016
57.	2015-09-08	Friends Arena, Solna, Szwecja	Austria	1-4	1-4
58.	2015-10-09	Rheinpark Stadion, Vaduz, Liechtenstein	Liechtenstein	2-0	2-0
59.	2015-10-12	Friends Arena, Solna, Szwecja	Mołdawia	1-0	2-0
60.	2015-11-14	Friends Arena, Solna, Szwecja	Dania	2-0	2-1	Eliminacje do Euro 2016/Baraże
61. 62.	2015-11-17	Parken, Kopenhaga, Dania	Dania	1-0 2-0	2-2

Ostatnia aktualizacja: 26 października 2020

Ibrahimović jest potomkiem bośniackich emigrantów, którzy osiedlili się w Szwecji. Jego ojciec – Šefik (ur. 23 sierpnia 1951) pochodzi z Bośni i Hercegowiny, matka – Jurka (ur. 16 kwietnia 1951) z Chorwacji. Ma trójkę rodzeństwa: siostrę Sanelę (ur. 7 lipca 1979), oraz braci Sapka (ur. 30 kwietnia 1973) i Aleksandra (ur. 10 lipca 1986)^[46].

W wieku 17 lat zdobył czarny pas w taekwondo w klubie Enighet Malmö Taekwondo. Mówi w języku szwedzkim, angielskim, włoskim, serbsko-chorwackim i słabo po niderlandzku.

Jest związany z Heleną Seger (uznana modelka w Elle i była dyrektor linii lotniczych), ma z nią dwóch synów: Maksymiliana (ur. 22 września 2006) i Vincenta (ur. 6 marca 2008)^[46].

W listopadzie 2011 ukazała się autobiografia piłkarza pt. Ja, Ibra^[47] (oryg. „Jag är Zlatan”), która wzbudziła wiele kontrowersji. Dotyczy to szczególnie zamieszczonego w niej wyznania Ibrahimovicia dotyczącego jego pobytu w Barcelonie i konfliktu ze szkoleniowcem katalońskiej drużyny – Pepem Guardiolą^[48].

Jest myśliwym, posiada szwedzką licencję od 2010^[49].

Jest katolikiem^[50].

Reprezentacja Szwecji:

• awans Szwecji do mistrzostw świata (2002, 2006)
• awans Szwecji do mistrzostw Europy (2004, 2008, 2012, 2016)

AFC Ajax:

• Mistrzostwo Holandii (2x): 2001/2002, 2003/2004
• Puchar Holandii (1x): 2001/2002
• Superpuchar Holandii (1x): 2002

Juventus F.C.:

• Mistrzostwo Włoch (2x): 2004/2005, 2005/2006 (oba anulowane po Aferze Calciopoli)

Inter Mediolan:

• Mistrzostwo Włoch (3x): 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009
• Superpuchar Włoch (2x): 2006, 2008

FC Barcelona:

• Mistrzostwo Hiszpanii (1x): 2009/2010
• Superpuchar Hiszpanii (2x): 2009, 2010
• Superpuchar Europy (1x): 2009
• Klubowe mistrzostwa świata (1x): 2009

A.C. Milan:

• Mistrzostwo Włoch (2x): 2010/2011, 2021/2022
• Superpuchar Włoch (1x): 2011

Paris Saint-Germain:

• Mistrzostwo Francji (4x): 2012/2013, 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016
• Puchar Francji (2x): 2014/2015, 2015/2016
• Puchar Ligi Francuskiej (3x): 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016
• Superpuchar Francji (3x): 2013, 2014, 2015

Manchester United:

• Liga Europy UEFA (1x): 2016/2017
• Puchar Ligi Angielskiej (1x): 2016/2017^[51]
• Tarcza Wspólnoty (1x): 2016

Nagrody indywidualne:

• Król strzelców Serie A: 2008/2009, 2011/2012
• Król strzelców Ligue 1: 2012/2013, 2013/2014, 2015/2016
• Król strzelców Pucharu Francji: 2014/2015, 2015/2016
• Król strzelców Puchar Ligi Francuskiej: 2014/2015
• Król strzelców Pucharu Ligi Angielskiej: 2016/2017
• Król asyst Ligi Mistrzów UEFA: 2012/2013
• Najlepszy zagraniczny piłkarz Serie A: 2004/2005, 2007/2008, 2008/2009, 2010/2011, 2011/2012
• Piłkarz roku Serie A: 2007/2008, 2008/2009, 2011/2012^[52]
• Drużyna roku Serie A: 2010/2011, 2011/2012
• Gol roku Serie A: 2008
• Najlepszy zagraniczny piłkarz Ligue 1: 2012, 2013, 2014
• Piłkarz roku Ligue 1: 2012/2013, 2013/2014, 2015/2016
• Drużyna roku Ligue 1: 2012/2013, 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016
• Gol roku Ligue 1: 2014
• Guldbollen: 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016
• Jerringpriset: 2007
• Szwedzki sportowiec u: 2008, 2010, 2013, 2015
• Drużyna Roku UEFA: 2007, 2009, 2013, 2014
• Nagroda Golden Foot za życiowe osiągnięcia: 2012
• Gol Roku FIFA (nagroda im. Ferenca Puskasa): 2013
• Drużyna roku według FIFPro: 2013
• Drużyna sezonu Ligi Mistrzów UEFA: 2013/2014
• Drużyna sezonu Ligi Europy UEFA: 2016/2017
• Gol roku w MLS: 2018
• Gol roku w LA Galaxy: 2018
• Gracz roku w LA Galaxy: 2018, 2019
• Złoty but w LA Galaxy: 2018, 2019
• Drużyna roku MLS: 2018, 2019
• Drużyna gwiazd MLS: 2018, 2019
• Najlepszy gracz MLS według ESPN: 2019

• profil na National Football Teams (ang.)
• Zlatan Ibrahimović, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .
• Zlatan Ibrahimovic, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-23] .