Bandkanon 1
![]() | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Załoga |
5 osób |
| Historia | |
| Wycofanie | |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik wysokoprężny Rolls-Royce K60 i turbiny gazowej Boeing 502-10MA (Bkan 1A) |
| Długość |
11 m (całkowita) |
| Szerokość |
3,37 m |
| Wysokość |
3,85 m |
| Prześwit |
0,37 m |
| Masa |
53 000 kg (Bkan 1C) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
28 km/h |
| Zasięg pojazdu |
230 |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) |
2 m |
| Ściany (wys.) |
0,95 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 × armata kalibru 155 mm
1 × Ksp 58 | |
| Użytkownicy | |
| Szwecja | |
Bandkanon 1 – szwedzkie działo samobieżne znajdujące się na uzbrojeniu w latach 1968–2003. Producentem była firma Bofors. Wyprodukowano 26 dział tego typu.
Bandkanon 1 składało się ze zmodyfikowanego (wydłużonego) podwozia czołgu Strv 103A. Na podwoziu umieszczono wieżę z armatą kalibru 155 mm. Armatę wyposażono w automat ładujący, dzięki któremu było możliwe wystrzelenie znajdujących się na dziale 14–15 pocisków (czternaście w dwóch siedmionabojowych magazynach, piętnasty w lufie) w ciągu 45 sekund. Wysoka szybkostrzelność była dużą zaletą, ale zastosowanie automatu ładującego spowodowało także zwiększenie masy działa do 52 ton i podwyższyło cenę działa. Wysokie koszty spowodowały, że wyprodukowano tylko 26 dział Bandkanon 1. W latach 80. działa poddano modernizacji. Unowocześniono układ napędowy poprzez zastosowanie silników analogicznych jak w czołgu Strv 103, usunięto żuraw przeznaczony do ładowania amunicji, a działo wyposażono w system nawigacyjny POS 2. Nowa wersja otrzymała oznaczenie Bondkanon 1C.
Działa Bandkanon 1 zostały wycofane z uzbrojenia w 2003 roku.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.

