Barbara Hesse-Bukowska
 Barbara Hesse-Bukowska w latach 50. | |
| Imię i nazwisko |
Barbara Stella Hesse-Bukowska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 lutego 1930 |
| Data i miejsce śmierci |
9 grudnia 2013 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
pianistka, nauczycielka akademicka |
| Wydawnictwo |
m.in. Polskie Nagrania „Muza”, Le Chant Du Monde, Westminster |
| Odznaczenia | |
      | |
Barbara Stella Hesse-Bukowska[1] (ur. 8 lutego 1930 w Łodzi, zm. 9 grudnia 2013 w Warszawie)[2] – polska pianistka i pedagożka, laureatka II nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1949).
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Córka Tadeusza i Henryki[3]. Pochodziła z rodziny muzyków, a na fortepianie zaczęła grać w wieku sześciu lat. W 1938 rozpoczęła naukę w Konserwatorium Warszawskim. W 1948 roku ukończyła Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie[4]. W latach 1945–1949 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi (dyplom z wyróżnieniem)[5]. W 1949 otrzymała II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina[6]. W 1953 została laureatką V nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud, po czym podjęła naukę u Artura Rubinsteina na kursie mistrzowskim[5]. Uzyskała stopień profesora sztuk muzycznych[7].
Kariera pianistyczna
Po konkursowych sukcesach rozpoczęła międzynarodową karierę. Koncertowała w większości krajów europejskich, w Japonii i na wielu międzynarodowych festiwalach. Często występowała z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej i Polską Orkiestrą Radiową[8]. Zasiadała w jury wielu konkursów muzycznych, m.in. trzech Konkursów Chopinowskich (1985, 1990, 1995)[9], a także Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Leeds, Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Hamamatsu, oraz konkursów w Palm Beach, Sofii, Moskwie, Tajpej, Tokio, Toronto, Pekinie, Bangkoku, Paryżu, Wilnie i Barcelonie[10]. Nagrała wiele płyt, m.in. dla wytwórni Polskie Nagrania „Muza”, Le Chant Du Monde i Westminster, na których utrwaliła utwory Fryderyka Chopina, Karola Szymanowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego[11].
Była też nauczycielką akademicką. Prowadziła zajęcia w klasie fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu (od 1963) i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (od 1972). Organizowała też kursy mistrzowskie w Warszawie, Helsinkach, Hawanie oraz Sydney[10]. Od 1962 wchodziła w skład Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju[12].
W 1994 zainicjowała festiwal Lato z Chopinem, który od tamtej pory organizowany jest w Busku-Zdroju[13].
Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera F IV-Tuje-11)[14].
Nagrody i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)[10]
- Order Sztandaru Pracy II (1959)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (12 lutego 2010)[15][16]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 lipca 1954)[17]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)[18]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)[19]
- Medal "20-lecia Światowej Rady Pokoju" (1969)[20]
- Harriet Cohen International Music Award – British Medal (1962)[21]
Upamiętnienie
Od 2018 jest patronką ulicy na wrocławskim Jagodnie[22].
Przypisy
- ↑ Prof. Barbara Stella Hesse-Bukowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-04-15].
- ↑ Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2020-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-25].
- ↑ REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-05-08].
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 110. ISBN 83-06-02325-0.
- 1 2 Dybowski 2005 ↓, s. 153.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 59.
- ↑ Prof. Barbara Stella Hesse-Bukowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-05-08].
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 155.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 156.
- 1 2 3 Małgorzata Kosińska: Barbara Hesse-Bukowska. culture.pl, luty 2003 (aktualizacja grudzień 2013). [dostęp 2016-04-15]. (pol.).
- ↑ Barbara Hesse-Bukowska: discography. discogs.com. [dostęp 2016-04-15]. (ang.).
- ↑ Skład Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju, "Trybuna Ludu", nr 163, 14 czerwca 1962, s. 4.
- ↑ Międzynarodowy Festiwal Pianistyczny „Lato z Chopinem”: historia. chopinfestival.pl. [dostęp 2016-04-15]. (pol.).
- ↑ Miasto st. Warszawa - Cmentarze. mapa.um.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-29)]. Wyszukiwarka grobów.
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 31, poz. 440 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej oraz działalności pedagogicznej”.
- ↑ Uroczystość wręczenia orderów i odznaczeń « UMFC [online], www.chopin.edu.pl [dostęp 2020-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-25].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
- ↑ Medale 20-lecia ŚRP dla działaczy polskiego ruchu pokoju /w/ "Trybuna Ludu", nr 268, 27 września 1969, s. 1-4.
- ↑ Barbara HESSE-BUKOWSKA [online], web.archive.org, 28 listopada 2007 [dostęp 2025-03-25] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-28].
- ↑ Akty Prawne. uchwaly.um.wroc.pl. [dostęp 2019-05-01].
Bibliografia
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 153–156. ISBN 83-910515-1-X.
- Adam Rozlach: Spełnione marzenia Barbary Hesse-Bukowskiej. Warszawa, Busko-Zdrój: Apla, 2010. ISBN 83-85953-69-8.