Barbara Jordan

Barbara Jordan

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1957 Milwaukee
Gra	praworęczna
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2 WTA
Australian Open	W (1979)
Roland Garros	2R (1979–1981)
Wimbledon	3R (1978, 1980, 1983)
US Open	3R (1977, 1979)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	6 WTA
Australian Open	QF (1979)
Roland Garros	SF (1984)
Wimbledon	3R (1983)
US Open	2R (1978, 1979, 1981, 1983)

Barbara Jordan (ur. 2 kwietnia 1957 w Milwaukee) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni gry pojedynczej kobiet podczas wielkoszlemowego Australian Open 1979.

Praworęczna zawodniczka preferowała tenis bezpieczny, regularnie przebijając piłki, w odróżnieniu od swojej młodszej siostry Kathy, woleistki, zwyciężczyni ponad 40 turniejów deblowych. Barbara Jordan w 1975 była klasyfikowana jako wiceliderka rankingu juniorek amerykańskich, odnosiła sukcesy w rozgrywkach międzyuczelnianych. Później w rankingu seniorskim USA zajmowała odległe lokaty (poza czołową trzydziestką). Jej zwycięstwo w Australian Open 1979 było zupełnie niespodziewane. Do turnieju (słabo obsadzonego) przystępowała jako 68. rakieta świata, ale udało się jej pokonać jedną z głównych faworytek Mandlíkovą (rozstawioną z numerem 2) w ćwierćfinale, a w półfinale inną Czeszkę Renátę Tomanovą (nr 3). W decydującym meczu okazała się lepsza od rodaczki Sharon Walsh (nr 4 rozstawienia) 6:3, 6:3, stając się w ten sposób jedyną amerykańską triumfatorką mistrzostw Australii w latach 70.

Poza Australian Open udało się jej wygrać jeszcze jeden turniej w grze pojedynczej (Detroit 1978), była w jednym finale (Nagoya 1980) i jednym półfinale (Tokio 1981). W deblu wygrała sześć imprez. Drugie zwycięstwo wielkoszlemowe świętowała w grze mieszanej, wygrywając w 1983 French Open w parze z Eliotem Teltscherem. Podobnie jak siostra Kathy działała w Women's Tennis Association. Kathy i Barbara Jordan stanowiły pierwszy od prawie stu lat (od pierwszego finału Wimbledonu kobiet w 1884) duet sióstr-finalistek turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej. W odróżnieniu od swoich poprzedniczek z 1884 (Maud i Lillian Watson) nie spotkały się jednak w tym samym finale (Kathy wystąpiła w decydującym meczu Australian Open w 1983, ulegając Martinie Navrátilovej).

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-04-18]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-04-18]  (ang.).
• Zbigniew Dutkowski, 150 rakiet. Najlepsi tenisiści świata, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1984