Bieganówek
| przysiółek wsi | |
Kapliczka przy drodze do przysiółka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Wysokość |
370-400[1] m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-410[2] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0992214 |
Położenie na mapie gminy Radków ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego ![]() | |
Bieganówek (niem. Neu-Biehals) – przysiółek wsi Ścinawka Średnia w Polsce, położony w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków[4][5], na granicy Doliny Ścinawki i środkowej części Wzgórz Włodzickich, u południowo-zachodniego podnóża Góry Świętej Anny, na wysokości około 370–400 m n.p.m.[1]
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa wałbrzyskiego.
Historia
Bieganówek powstał najprawdopodobniej w XVIII wieku jako kolonia Ścinawki Średniej w dobrach hr. von Götzena[1]. W 1748 roku był tu folwark i 7 zagród, w 1825 roku liczba zagród wzrosła do 11, a w 1840 do 13[1]. Taki stan utrzymywał się przez kolejne lata i Bieganówek nigdy nie stał się samodzielną wsią[1]. Po 1945 roku przysiółek częściowo wyludnił się, w 1978 roku było to 10 gospodarstw rolnych[1].
Galeria
- Kapliczka przy drodze do przysiółka
- Kapliczka przy drodze do przysiółka
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 54. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Ścinawka Średnia, [w:] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1279 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5210
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
_location_map.png)



